Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΕΛΙΑ
Η πολιτική μετάλλαξη που υπέστη ο ΣΥΡΙΖΑ το
περασμένο καλοκαίρι, με την υπογραφή του δικού του Μνημονίου, δεν ήταν
μια κι έξω. Δεν ολοκληρώθηκε με τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου, αυτές
απλώς έλυσαν τους λογαριασμούς του Αλέξη Τσίπρα με την ομάδα Λαφαζάνη
και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Κάποια απόνερα εκείνης της περιπέτειας
βγαίνουν σήμερα στην επιφάνεια με την υπόθεση Σακελλαρίδη. Ο παραιτηθείς
βουλευτής ήταν ένα από τα υπολείμματα του «παλαιού ΣΥΡΙΖΑ», τα οποία
έμειναν μέσα στον «νέο», είτε επειδή δεν ήθελαν να ταυτιστούν με τους
τότε αποχωρήσαντες είτε για λόγους συμπόρευσης με άλλους συντρόφους
τους, που επίσης αποφάσισαν να μείνουν, παρά τις διαφωνίες τους.
Τέτοια ήταν και η περίπτωση Σακελλαρίδη, γνωστές ήταν από τον Αύγουστο οι διαφωνίες του.
Μπήκε στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ για τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, ύστερα από πίεση άλλων (πχ. του νυν υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου, για τον οποίο τότε επίσης υπήρχαν προβληματισμοί αν θα ήταν υποψήφιος) και μετά από παρέμβαση του κ. Τσίπρα, για να μην αποδυναμωθεί ειδικά το ψηφοδέλτιο της Α' Αθηνών.
Πολιτικά η σημερινή στάση του κ. Σακελλαρίδη φαίνεται αδικαιολόγητη, ιδιαίτερα η απόφασή του να μην ψηφίσει τα προαπαιτούμενα της συμφωνίας. Γνώριζε ότι η κυβέρνηση έχει κάνει τη στροφή της. Με τη συμμετοχή του στις εκλογές την είχε προεγκρίνει. Η παραίτησή του από το βουλευτικό αξίωμα απλώς έλυσε «αναίμακτα» τη διαφορά και επέτρεψε στον Πρωθυπουργό να εμφανιστεί «αποφασιστικός» και «νικητής».
Όμως, η περίπτωση Σακελλαρίδη δεν είναι η μοναδική στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ιός της μετάλλαξης έχει μεν επικρατήσει, αλλά όχι ακόμα οριστικά επί πάντων και πασών. Υπάρχουν μέλη της της ΚΟ που θέλουν να καταψηφίσουν πολλά από τα μνημονιακά μέτρα, αλλά δεν το κάνουν φοβούμενα τη ρετσινιά του «υπονομευτή» της κυβέρνησης. Δεν είναι και εύκολο, άλλωστε, μόλις δύο μήνες από εκλογές που οδήγησαν στην κοινοβουλευτική εξαφάνιση επιφανών μέχρι τότε διαφωνούντων.
Παρόλα αυτά υπάρχουν και άλλοι «Σακελλαρίδηδες»:
Πρόσωπα «ημι-μεταλλαγμένα» πολιτικά, που προσπαθούν να ισορροπήσουν μεταξύ του παλιού «γνήσιου» ΣΥΡΙΖΑ και του σημερινού «ιμιτασιόν» , τον οποίο είναι υποχρεωμένα να στηρίζουν, πάντα υπό το ισχυρό επιχείρημα «να μην πέσει η κυβέρνηση της Αριστεράς».
Σε αυτή τη φάση πιθανότατα δεν θα εκδηλωθεί άλλο παρόμοιο φαινόμενο. Όμως, η συνέχεια δεν θα είναι εύκολη, καθώς θα ακολουθήσουν νομοσχέδια με διατάξεις πολύ πιο επώδυνες από τις σημερινές για τους πλειστηριασμούς και το κρασί. Η, έτσι κ αλλιώς ισχνή, κοινοβουλευτική πλειοψηφία (154 βουλευτές) θα βρίσκεται υπό συνεχή δοκιμασία.
Τα απόνερα της θερινής μετάλλαξης δεν φαίνονται ικανά να «πνίξουν» την κυβέρνηση. Απλώς θα πρέπει να συνηθίσει να «τσαλαβαουτάει» μέσα σε αυτά. Κινδυνεύοντας να κολλήσει στις λάσπες τους...
Τέτοια ήταν και η περίπτωση Σακελλαρίδη, γνωστές ήταν από τον Αύγουστο οι διαφωνίες του.
Μπήκε στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ για τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, ύστερα από πίεση άλλων (πχ. του νυν υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου, για τον οποίο τότε επίσης υπήρχαν προβληματισμοί αν θα ήταν υποψήφιος) και μετά από παρέμβαση του κ. Τσίπρα, για να μην αποδυναμωθεί ειδικά το ψηφοδέλτιο της Α' Αθηνών.
Πολιτικά η σημερινή στάση του κ. Σακελλαρίδη φαίνεται αδικαιολόγητη, ιδιαίτερα η απόφασή του να μην ψηφίσει τα προαπαιτούμενα της συμφωνίας. Γνώριζε ότι η κυβέρνηση έχει κάνει τη στροφή της. Με τη συμμετοχή του στις εκλογές την είχε προεγκρίνει. Η παραίτησή του από το βουλευτικό αξίωμα απλώς έλυσε «αναίμακτα» τη διαφορά και επέτρεψε στον Πρωθυπουργό να εμφανιστεί «αποφασιστικός» και «νικητής».
Όμως, η περίπτωση Σακελλαρίδη δεν είναι η μοναδική στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ιός της μετάλλαξης έχει μεν επικρατήσει, αλλά όχι ακόμα οριστικά επί πάντων και πασών. Υπάρχουν μέλη της της ΚΟ που θέλουν να καταψηφίσουν πολλά από τα μνημονιακά μέτρα, αλλά δεν το κάνουν φοβούμενα τη ρετσινιά του «υπονομευτή» της κυβέρνησης. Δεν είναι και εύκολο, άλλωστε, μόλις δύο μήνες από εκλογές που οδήγησαν στην κοινοβουλευτική εξαφάνιση επιφανών μέχρι τότε διαφωνούντων.
Παρόλα αυτά υπάρχουν και άλλοι «Σακελλαρίδηδες»:
Πρόσωπα «ημι-μεταλλαγμένα» πολιτικά, που προσπαθούν να ισορροπήσουν μεταξύ του παλιού «γνήσιου» ΣΥΡΙΖΑ και του σημερινού «ιμιτασιόν» , τον οποίο είναι υποχρεωμένα να στηρίζουν, πάντα υπό το ισχυρό επιχείρημα «να μην πέσει η κυβέρνηση της Αριστεράς».
Σε αυτή τη φάση πιθανότατα δεν θα εκδηλωθεί άλλο παρόμοιο φαινόμενο. Όμως, η συνέχεια δεν θα είναι εύκολη, καθώς θα ακολουθήσουν νομοσχέδια με διατάξεις πολύ πιο επώδυνες από τις σημερινές για τους πλειστηριασμούς και το κρασί. Η, έτσι κ αλλιώς ισχνή, κοινοβουλευτική πλειοψηφία (154 βουλευτές) θα βρίσκεται υπό συνεχή δοκιμασία.
Τα απόνερα της θερινής μετάλλαξης δεν φαίνονται ικανά να «πνίξουν» την κυβέρνηση. Απλώς θα πρέπει να συνηθίσει να «τσαλαβαουτάει» μέσα σε αυτά. Κινδυνεύοντας να κολλήσει στις λάσπες τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου