Του ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΟΥΔΗ
Βλέπω τον παρακμιακό και σαλεμένο «λεβεντόγερο» να παρελαύνει
ψεκάζοντας με τον σίελό του τους τηλεοπτικούς φεγγίτες και να
πρωταγωνιστεί εσχάτως σε ένα είδος πολιτικού «μάπετ σόου», της μάπας,
της καρπαζιάς και της σφαλιάρας. Η έκφανση της παρακμής σε όλο της το
μεγαλείο. Και συνειρμικά θυμάμαι τον Παύλο στο δρόμο για τη Δαμασκό και
την αιφνίδια και καταλυτική μεταστροφή του στον χριστιανισμό. Το
συνδυάζω με μια πληροφορία που μου έδωσαν ότι ήδη έχουν αποφοιτήσει από
την Σχολή Ευελπίδων οι πρώτοι αλβανικής καταγωγής αξιωματικοί μας, ο
ένας μου είπαν είναι ήδη υπολοχαγός. Και μου τα είπαν όλα αυτά βέβαιοι
πως θα το θεωρούσα κι εγώ κατάντια της φυλής μας.
Όμως εγώ είμαι ήδη καθοδόν για τη Δαμασκό. Και αρχίζω να σκέφτομαι
μήπως όλα αυτά τα αλβανάκια που μάθαν τα ελληνικά και σήκωσαν την
ελληνική σημαία με περηφάνεια στα σχολεία μας, και μόχθησαν, και
σπούδασαν, και κάποια μπαίνουν πλέον στις στρατιωτικές μας σχολές,
μήπως, λέω, είναι περισσότερο Έλληνες από τους έλληνες της καφετέριας,
του χαβαλέ και της σακκούλας, τους φιλελέδες και τους φλούφληδες με τα
καλιαρντά, τους τσιπρυζαίους και τις υστεριάζουσες με τους μπάφους και
τους τεκέδες, και τα πάσης ελληνικής ακόμη γης και παντός ακαθόριστου
φύλου υβριδικά χαμίνια και διαδικτυακά ερπετά που αναδύονται μέσα από
τον βόρβορο «της απωλεσθείσας τιμής της Κατερίνας Μπλουμ» (ενός
κράτους-έθνους που κάποτε το έλεγαν Ελλάδα).
Μήπως τελικά, μέσα στην σημερινή παρακμή και την όζουσα σηπεδόνα του
πολιτικού και πολιτισμικού παρασιτισμού των τηλεπαλιάτσων, των
γελωτοποιών, των λασπολόγων βροχοποιών και των απατεώνων
ταχυδακτυλουργών που την παίζουν στα δάκτυλα (...την κοινωνία), αυτά τα
αλβανάκια είναι το νέο αίμα της φυλής, οι σύγχρονοι Μποτσαραίοι και
Τζαβελαίοι και Μιαούληδες, αυτοί που θα τολμήσουν να κάνουν πράξη αυτό
που δεν τολμούν να κάνουν όσοι «ελληναράδες» όφειλαν να έχουν κάνει
μέχρι τώρα.
Να πολεμήσουν τον εχθρό με την σκληρότητα που του πρέπει και
να πάρουν όσα κεφάλια χρειάζεται μέχρι να αναστήσουν το γένος των
Ελλήνων, με τον βυζαντινό δικέφαλο αετό της φοινικίδας στη θέση του
σταυρού που οι ανάξιοι υπερασπιστές του στον στρατό, την εκκλησία, το
σχολείο, και την πολιτεία, άφησαν να σαπίσει, φροντίζοντας μόνο και μόνο
για τις σαπιοκοιλιές τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου