ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΙ και ΚΟΙΝΩΝΙΑ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ο Αλέξης Μινχάουζεν και ο... σοφός λαός! (o εξυπνότερος του κόσμου!)

Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου

Πάει τέλος. Ο άνθρωπος δεν παίζεται. Λέει μυθεύματα με απίστευτη ευκολία, παραπλανά και παραμυθιάζει χωρίς αιδώ. Το όνομά του δεν θα έπρεπε να είναι Αλέξης Τσίπρας, αλλά Αλέξης Μινχάουζεν. Έχει επισκιάσει και τον πιο διάσημο παραμυθά και ψεύτη όλων των εποχών. Όμως, αφού βρίσκει και τα κάνει, καλά κάνει! 

Και όλα αυτά σερβιρισμένα με αρκετή δόση αλαζονείας. Η προχθεσινή, δια της τηλεοπτικής του συνέντευξης, πρόγευση του τι έχουμε να ακούσουμε σε αυτή την προεκλογική περίοδο, είναι μνημειώδης. Και τι δεν είπε ο απίστευτος πρώην πρωθυπουργός. 

Δήλωσε περήφανος για το δημοψήφισμα! Για τη μεγαλύτερη πολιτική απάτη που έχει διεξαχθεί στη χώρα! Συνεχίζει να κοροϊδεύει ανερυθρίαστα ότι με το "όχι" του δημοψηφίσματος, πέτυχε ελαφρύνσεις και διευκολύνσεις!  

Δήλωσε περήφανος που υπέγραψε, με δική του ευθύνη για την άθλια πορεία μιας κάκιστης διαπραγμάτευσης, την χειρότερη συμφωνία που μπορούσε να κάνει η χώρα. Μία συμφωνία πολύ δύσκολα εφαρμόσιμη. 

Παριστάνει τον ασυμβίβαστο και τον –έλεος!– αντιμνημονιακό! Και βγαίνει και λέει από πάνω ότι όχι μόνο δεν την πιστεύει αυτή τη συμφωνία, όχι μόνο δεν την υιοθετεί, αλλά αρνείται και κάθε συμμαχία προκειμένου να  την εφαρμόσει. 

Εκβιάζει για αυτοδυναμία αρνούμενος οποιαδήποτε μετεκλογική συνεργασία. Έχει τόση αυτοπεποίθηση και πίστη στην δύναμη και πειθώ των ψευδών που πλασάρει στους πολίτες, που ως ισχυρό όπλο του πολιτικού εκβιασμού που επιχειρεί, είναι η μη συμμετοχή του σε μία επόμενη κυβέρνηση αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία. 

Στην πορεία θύμισε και ολίγο από παλαιό ελληνικό δραματικό κινηματογράφο με το "Πήρα την απόφαση να μην γίνω ήρωας για λίγες στιγμές και να αποτρέψω μια ανείπωτη καταστροφή για τις πλατιές μάζες, για τους ανθρώπους του μόχθου, για όσους είχαν αφήσει τα χρήματά τους στις ελληνικές τράπεζες". Τις τράπεζες που ο ίδιος έκλεισε επιβάλλοντας περιοριστικά μέτρα στις συναλλαγές! 

Και βέβαια δεν παρέλειψε να πει μία σειρά ακόμη ψέμματα με χαρακτηριστικότερο εκείνο περί τάχιστης εξόδου από το Μνημόνιο και την Επιτροπεία και ότι "μέσα σε ένα χρόνο θα έχουμε τελειώσει και θα προχωρήσουμε στο δικό μας σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης". Γιατί, όπως τόνισε, το δικό του Μνημόνιο είναι διαφορετικό από τα άλλα Μνημόνια που είχαν ως επίκεντρο τη λιτότητα και τη μείωση. Το δικό του είναι ένα... αναπτυξιακό Μνημόνιο. Ήμαρτον Θεέ μου! 

Δυστυχώς, έχουμε μπλέξει σε μία περιπέτεια πολύ χειρότερη από εκείνη που πολλοί φοβούνταν ότι θα εισέλθει η χώρα με  την ανέλιξη του κ. Τσίπρα και της παρέας του στην εξουσία. Και έχει έρθει η ώρα να αναλάβει τςι ευθύνες του και ο λαός: 

Να σκεφτεί ψύχραιμα και ώριμα τι είδους διακυβέρνηση επιθυμεί για την επόμενη ημέρα σε αυτή τη χώρα. Αν πράγματι πιστεύει ότι οφείλει να δώσει στον κ. Τσίπρα μία ακόμη ευκαιρία. Ή μάλλον μία τρίτη ευκαιρία, γιατί την δεύτερη του την έδωσε με το δημοψήφισμα και αυτός πέταξε τη βούληση του ελληνικού λαού στα σκουπίδια. Γιατί πολύ απλά, όπως εξ αρχής γνώριζε, εκεί που είχε οδηγήσει τη διαπραγμάτευση και με  την πλάτη στον τοίχο δεν είχε καμία δυνατότητα ελιγμών. Ήθελε όμως να έχει ένα ισχυρό "όχι" για να το χρησιμοποιήσει ως προσωπική ψήφο εμπιστοσύνης. Όχι προς όφελος της χώρας, αλλά προς όφελος του ίδιου. Για τη δική του πολιτική επιβίωση. Για να βγαίνει τώρα να λέει αρλούμπες και να τον ακούν ορισμένοι εκστασιασμένοι... Και στις δηλώσεις των ξένων ηγετών από την ώρα που προκηρύχηκαν οι εκλογές, έχει φανεί η υποστήριξη στον "άνθρωπο που τα δέχεται και τα περνά όλα". 

Όμως εκείνους δεν τους ενδιαφέρει το αύριο του ελληνικού λαού. Δεν τους απασχολεί ιδιαίτερα πια αν η όποια ελληνική κυβέρνηση μπορέσει να εφαρμόσει τη συμφωνία. Εκείνοι το χρέος τους ηθικά το έχουν ήδη κάνει. Έδειξαν την αλληλεγγύη τους προς την Ελλάδα. Υπέγραψαν νέα χρηματοδότηση. Τώρα αν η χώρα δεν τα καταφέρει, αυτό δεν είναι πλέον δικό τους πρόβλημα. Άλλωστε, τις απειλές περί ολοκληρωτικής καταστροφής στην Ευρώπη από ένα ελληνικό grexit, είδαμε από την άτεγκτη συμπεριφορά τους στην πορεία της διαπραγμάτευσης πόσο τελικά τις αξιολόγησαν... 

Ας αναλάβει λοιπόν τις ευθύνες του ο σοφός ελληνικός λαός. 

Έτσι δεν τον χαρακτηρίζουμε σε κάθε εκλογική αναμέτρηση; 

Ε, ας δείξει λοιπόν τη σοφία του. Αλλά ας μην κρατάμε και μεγάλο καλάθι. Πριν από την οικονομική κατάπτωση και τον εκχυδαϊσμό της πολιτικής, έχουν προηγηθεί η κοινωνική κατάπτωση και η πολιτισμική απαξίωση...