Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΕΛΙΑ
(...) Ο (παραιτημένος ήδη) πρωθυπουργός επιχειρεί ένα τριπλό αιφνιδιασμό.
Πρώτον, εναντίον μιας πολυπληθούς ομάδας βουλευτών και άλλων στελεχών του κόμματός του, που αμφισβητούν ανοιχτά την πολιτική του. Θέλει να τους αφοπλίσει πριν προλάβουν να οργανωθούν.
Δεύτερον, εναντίον της ΝΔ, του μοναδικού κόμματος εξουσίας, που μπορεί να αμφισβητήσει την πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ (Τσίπρα). Υπολογίζει ο κ. Τσίπρας ότι το βασικό αντίπαλο κόμμα δεν μπορεί να τον απειλήσει με υπηρεσιακό αρχηγό παλαιάς κοπής, που δείχνει ότι φοβάται τις εκλογές.
Τρίτον, επιχειρεί να προλάβει τυχόν ευρείες αλλαγές στο εκλογικό σώμα μετά την εφαρμογή των μέτρων του νέου Μνημονίου.
Οι εκλογές θα διεξαχθούν πριν φτάσουν στους ιδιοκτήτες τα νέα εκκαθαριστικά του ΕΝΦΙΑ (τον οποίο ο κ. Τσίπρας θα καταργούσε), πριν φανούν οι μειώσεις στις συντάξεις (για τις οποίες ο κ. Τσίπρας είχε «κόκκινες γραμμές), πριν εκκαθαριστούν όλες οι φορολογικές δηλώσεις και οι φορολογούμενοι δουν τι τους περιμένει, πριν χιλιάδες γονείς αρχίσουν να πληρώνουν συν 23% στα ιδιωτικά σχολεία, κ.λπ.
Όλα αυτά τον οδήγησαν στην προκήρυξη υπερ-πρόωρων εκλογών, με βασικό στόχο να προλάβει ανοργάνωτους τους άλλους και να περιορίσει τη δική του φθορά από την άσκηση της εξουσίας, ελπίζοντας ότι έτσι θα διατηρήσει εκείνος την πρωτοβουλία των κινήσεων μετά το εκλογικό αποτέλεσμα.
Η τύχη του αιφνιδιασμού αυτού θα κριθεί κυρίως από την εκλογική επίδοση εκείνου του κομματιού ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο θα προσπαθήσει να εκφράσει τον αντιμνημονιακό χώρο, που εγκατέλειψε εν τοις πράγμασι ο ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα.
Το ερώτημα είναι ποιο ποσοστό από το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος θα μπορέσει να καρπωθεί ο κ. Λαφαζάνης και όσοι τον ακολουθούν. Αν το ποσοστό αυτό είναι μεγάλο, ο κ. Τσίπρας θα αποχαιρετήσει την εξουσία. Αν είναι μικρό, θα τη διατηρήσει, αλλά είναι άγνωστο με ποιους συμμάχους.
Στις 25 Ιανουαρίου 2015 ο ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ κατέκτησε το 36% του εκλογικού σώματος, ύστερα από ένα μπαράζ ψεύτικων υποσχέσεων και εξαγγελιών.
Στις 5 Ιουλίου ο (ακόμα) ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε στο δημοψήφισμα το εντυπωσιακό 62% ΟΧΙ, το οποίο αμέσως μετά ο κ. Τσίπρας μετέτρεψε σε ΝΑΙ. Ήταν μια υποκλοπή της λαϊκής ψήφου.
Τώρα ο διασπασμένος ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα κάνει ένα εκλογικό σάλτο, για να αιφνιδιάσει τους πάντες και για να μη γίνει παρένθεση σε λίγους μήνες, όταν θα φανούν τα αποτελέσματα όσων σήμερα ψηφίζει. Οι συνθήκες φαίνεται ότι ακόμη τον ευνοούν. Έτσι φαίνεται, αλλά αυτά αλλάζουν.
Στην περίπτωση του σημερινού πρωθυπουργού μπορεί να ισχύει μια γνωστή λαϊκή ρήση και με τις δύο παραλλαγές της:
«Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και τον επιάσανε» (ή «τρεις και η κακή του μέρα»).
(...) Ο (παραιτημένος ήδη) πρωθυπουργός επιχειρεί ένα τριπλό αιφνιδιασμό.
Πρώτον, εναντίον μιας πολυπληθούς ομάδας βουλευτών και άλλων στελεχών του κόμματός του, που αμφισβητούν ανοιχτά την πολιτική του. Θέλει να τους αφοπλίσει πριν προλάβουν να οργανωθούν.
Δεύτερον, εναντίον της ΝΔ, του μοναδικού κόμματος εξουσίας, που μπορεί να αμφισβητήσει την πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ (Τσίπρα). Υπολογίζει ο κ. Τσίπρας ότι το βασικό αντίπαλο κόμμα δεν μπορεί να τον απειλήσει με υπηρεσιακό αρχηγό παλαιάς κοπής, που δείχνει ότι φοβάται τις εκλογές.
Τρίτον, επιχειρεί να προλάβει τυχόν ευρείες αλλαγές στο εκλογικό σώμα μετά την εφαρμογή των μέτρων του νέου Μνημονίου.
Οι εκλογές θα διεξαχθούν πριν φτάσουν στους ιδιοκτήτες τα νέα εκκαθαριστικά του ΕΝΦΙΑ (τον οποίο ο κ. Τσίπρας θα καταργούσε), πριν φανούν οι μειώσεις στις συντάξεις (για τις οποίες ο κ. Τσίπρας είχε «κόκκινες γραμμές), πριν εκκαθαριστούν όλες οι φορολογικές δηλώσεις και οι φορολογούμενοι δουν τι τους περιμένει, πριν χιλιάδες γονείς αρχίσουν να πληρώνουν συν 23% στα ιδιωτικά σχολεία, κ.λπ.
Όλα αυτά τον οδήγησαν στην προκήρυξη υπερ-πρόωρων εκλογών, με βασικό στόχο να προλάβει ανοργάνωτους τους άλλους και να περιορίσει τη δική του φθορά από την άσκηση της εξουσίας, ελπίζοντας ότι έτσι θα διατηρήσει εκείνος την πρωτοβουλία των κινήσεων μετά το εκλογικό αποτέλεσμα.
Η τύχη του αιφνιδιασμού αυτού θα κριθεί κυρίως από την εκλογική επίδοση εκείνου του κομματιού ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο θα προσπαθήσει να εκφράσει τον αντιμνημονιακό χώρο, που εγκατέλειψε εν τοις πράγμασι ο ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα.
Το ερώτημα είναι ποιο ποσοστό από το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος θα μπορέσει να καρπωθεί ο κ. Λαφαζάνης και όσοι τον ακολουθούν. Αν το ποσοστό αυτό είναι μεγάλο, ο κ. Τσίπρας θα αποχαιρετήσει την εξουσία. Αν είναι μικρό, θα τη διατηρήσει, αλλά είναι άγνωστο με ποιους συμμάχους.
Στις 25 Ιανουαρίου 2015 ο ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ κατέκτησε το 36% του εκλογικού σώματος, ύστερα από ένα μπαράζ ψεύτικων υποσχέσεων και εξαγγελιών.
Στις 5 Ιουλίου ο (ακόμα) ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε στο δημοψήφισμα το εντυπωσιακό 62% ΟΧΙ, το οποίο αμέσως μετά ο κ. Τσίπρας μετέτρεψε σε ΝΑΙ. Ήταν μια υποκλοπή της λαϊκής ψήφου.
Τώρα ο διασπασμένος ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα κάνει ένα εκλογικό σάλτο, για να αιφνιδιάσει τους πάντες και για να μη γίνει παρένθεση σε λίγους μήνες, όταν θα φανούν τα αποτελέσματα όσων σήμερα ψηφίζει. Οι συνθήκες φαίνεται ότι ακόμη τον ευνοούν. Έτσι φαίνεται, αλλά αυτά αλλάζουν.
Στην περίπτωση του σημερινού πρωθυπουργού μπορεί να ισχύει μια γνωστή λαϊκή ρήση και με τις δύο παραλλαγές της:
«Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και τον επιάσανε» (ή «τρεις και η κακή του μέρα»).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου