Γράφει το ΑΝΤΙΝEWS
Το φαινόμενο Λαφαζάνη και των συν αυτώ χρήζει ιδιαίτερης ανάλυσης αφού είναι σίγουρο ότι θα μας απασχολήσει στο άμεσο μέλλον.
Είναι γεγονός ότι κανείς δεν αμφισβητεί την τιμιότητά τους. Όπως είπε και κάποιος Συριζαίος για τον Ρούντι Ρινάλντι και την ΚΟΕ του, είναι ένας «τίμιος αγωνιστής, ένας εξαιρετικός άνθρωπος».
Δεν έχουμε λοιπόν καμιά αμφιβολία ότι όλοι αυτοί που ονειρεύονται έναν άλλο κόσμο, μια διαφορετική Ευρώπη και Ελλάδα, είναι έντιμοι. Αν και είναι φανερό ότι παίζουν πολύ καλά το ρόλο της εμπροσθοφυλακής του λόμπι της δραχμής, ίσως χωρίς να το θέλουν και χωρίς να το επιδιώκουν.
Αλλά για να δούμε ποιοι είναι όλοι αυτοί οι «αγωνιστές» που κόπτονται για την τύχη της Ελλάδας.
Σύμφωνα με τα λεγόμενά τους πρόκειται για νεοσταλινικούς οι οποίοι κοιμούνται και ξυπνάνε με τη φωτογραφία του «πατερούλη» κάτω από το μαξιλάρι. Που ονειρεύονται επίθεση στα Χειμερινά Ανάκτορα κι επειδή δεν έχουμε από δαύτα καλό είναι και το κτίριο της Τράπεζας της Ελλάδος.
Πρόκειται για τα τελευταία ίσως κατάλοιπα (μαζί με το 6% που ψηφίζει ΚΚΕ) της σοβιετικής περιόδου που δεν μπορούν να αποδεχθούν ότι ο ανύπαρκτος Σοσιαλισμός κατέρρευσε μαζί με το Τείχος του Βερολίνου.
Που λες και ζουν στην ταινία «Good by Lenin» και βλέπουν την καθημερινότητά τους να είναι ίδια με αυτό που έχουν στο θολωμένο τους μυαλό.
Είναι αυτοί που δεν μπορούν να αποδεχθούν ότι η Αγία Πετρούπολή δε λέγεται Λένινγκραντ γιατί ακόμη και οι Ρώσοι θέλουν να το ξεχάσουν, μαζί με τη σφαγή εκατομμυρίων αντιφρονούντων του κομμουνισμού.
Είναι οι ίδιοι που προτρέπουν τους Έλληνες να φάνε ρύζι και μπομπότα όπως έτρωγαν οι παππούδες διότι απλά δεν μπορούν να δεχθούν ότι υπάρχει και το... κρουασάν, αν και το λιγουρεύονται ενίοτε.
Είναι αυτοί που βλέπουν το κινητό με την οθόνη αφής, το χρησιμοποιούν μερικές φορές μάλιστα, αλλά τρέμουν γιατί κρατάνε στα χέρια του ένα «όπλο» του διεθνούς καπιταλισμού.
Που βλέπουν τον επενδυτή ο οποίος δίνει δουλειά σε χιλιάδες ανθρώπους, γιατί προφανώς θέλει να κερδίσει, ως στυγνό κεφαλαιοκράτη που πρέπει να κρεμαστεί, ει δυνατόν με το σχοινί που θα δώσει ο ίδιος.
Είναι εκείνοι που ακούν τη λέξη τραπεζίτης και παίρνουν προληπτικά φάρμακο για τη «λύσσα».
Και είναι οι ίδιοι που μόλις βγάζουν «δεκάρικους» στα συνέδρια και τις εκδηλώσεις, μοιάζουν με τα μαθητούδια στα αμφιθέατρα πριν από καμιά πενηνταριά χρόνια. Με την ίδια ορμή, τα ίδια κούφια λόγια και τον ίδιο επαναστατικό «οργασμό». Σφυρηλατημένοι σε κάποιους άδηλους «αγώνες» για το καλό του λαϊκού κινήματος που ποτέ δε ρώτησαν τι θέλει.
Κι όπως λέει και ο Τζίμης Πανούσης στη δική του «Κατιούσα» είναι:
« Εργατοπατέρες του λαού, λοβοτομημένες μαριονέτες του υπαρκτού του σουρεαλισμού» και «απ' της Βάρκιζας την κωλοτούμπα, που έδωσε τα όπλα στα σκυλιά, οι σφραγιδοκράτες νταβατζήδες, κοροϊδεύουνε την εργατιά».
Κάτι τέτοιοι είναι όλοι αυτοί οι αριστεροί αεριτζήδες που είναι τίμιοι πλην... εκτός τόπου και χρόνου.
Και το ερώτημα είναι ένα:
Τους έχει ανάγκη η Ελλάδα του 2015 όλους αυτούς;
Μπορεί να είναι η χώρα που βρίσκεται στην ευρωπαϊκή οικογένεια μια παραλλαγή της Κούβας, της Βενεζουέλας ή της Ρωσίας του Στάλιν ή του Μπρέσνιεφ;
Η απάντηση είναι αυτονόητη.
Είναι γεγονός ότι κανείς δεν αμφισβητεί την τιμιότητά τους. Όπως είπε και κάποιος Συριζαίος για τον Ρούντι Ρινάλντι και την ΚΟΕ του, είναι ένας «τίμιος αγωνιστής, ένας εξαιρετικός άνθρωπος».
Δεν έχουμε λοιπόν καμιά αμφιβολία ότι όλοι αυτοί που ονειρεύονται έναν άλλο κόσμο, μια διαφορετική Ευρώπη και Ελλάδα, είναι έντιμοι. Αν και είναι φανερό ότι παίζουν πολύ καλά το ρόλο της εμπροσθοφυλακής του λόμπι της δραχμής, ίσως χωρίς να το θέλουν και χωρίς να το επιδιώκουν.
Αλλά για να δούμε ποιοι είναι όλοι αυτοί οι «αγωνιστές» που κόπτονται για την τύχη της Ελλάδας.
Σύμφωνα με τα λεγόμενά τους πρόκειται για νεοσταλινικούς οι οποίοι κοιμούνται και ξυπνάνε με τη φωτογραφία του «πατερούλη» κάτω από το μαξιλάρι. Που ονειρεύονται επίθεση στα Χειμερινά Ανάκτορα κι επειδή δεν έχουμε από δαύτα καλό είναι και το κτίριο της Τράπεζας της Ελλάδος.
Πρόκειται για τα τελευταία ίσως κατάλοιπα (μαζί με το 6% που ψηφίζει ΚΚΕ) της σοβιετικής περιόδου που δεν μπορούν να αποδεχθούν ότι ο ανύπαρκτος Σοσιαλισμός κατέρρευσε μαζί με το Τείχος του Βερολίνου.
Που λες και ζουν στην ταινία «Good by Lenin» και βλέπουν την καθημερινότητά τους να είναι ίδια με αυτό που έχουν στο θολωμένο τους μυαλό.
Είναι αυτοί που δεν μπορούν να αποδεχθούν ότι η Αγία Πετρούπολή δε λέγεται Λένινγκραντ γιατί ακόμη και οι Ρώσοι θέλουν να το ξεχάσουν, μαζί με τη σφαγή εκατομμυρίων αντιφρονούντων του κομμουνισμού.
Είναι οι ίδιοι που προτρέπουν τους Έλληνες να φάνε ρύζι και μπομπότα όπως έτρωγαν οι παππούδες διότι απλά δεν μπορούν να δεχθούν ότι υπάρχει και το... κρουασάν, αν και το λιγουρεύονται ενίοτε.
Είναι αυτοί που βλέπουν το κινητό με την οθόνη αφής, το χρησιμοποιούν μερικές φορές μάλιστα, αλλά τρέμουν γιατί κρατάνε στα χέρια του ένα «όπλο» του διεθνούς καπιταλισμού.
Που βλέπουν τον επενδυτή ο οποίος δίνει δουλειά σε χιλιάδες ανθρώπους, γιατί προφανώς θέλει να κερδίσει, ως στυγνό κεφαλαιοκράτη που πρέπει να κρεμαστεί, ει δυνατόν με το σχοινί που θα δώσει ο ίδιος.
Είναι εκείνοι που ακούν τη λέξη τραπεζίτης και παίρνουν προληπτικά φάρμακο για τη «λύσσα».
Και είναι οι ίδιοι που μόλις βγάζουν «δεκάρικους» στα συνέδρια και τις εκδηλώσεις, μοιάζουν με τα μαθητούδια στα αμφιθέατρα πριν από καμιά πενηνταριά χρόνια. Με την ίδια ορμή, τα ίδια κούφια λόγια και τον ίδιο επαναστατικό «οργασμό». Σφυρηλατημένοι σε κάποιους άδηλους «αγώνες» για το καλό του λαϊκού κινήματος που ποτέ δε ρώτησαν τι θέλει.
Κι όπως λέει και ο Τζίμης Πανούσης στη δική του «Κατιούσα» είναι:
« Εργατοπατέρες του λαού, λοβοτομημένες μαριονέτες του υπαρκτού του σουρεαλισμού» και «απ' της Βάρκιζας την κωλοτούμπα, που έδωσε τα όπλα στα σκυλιά, οι σφραγιδοκράτες νταβατζήδες, κοροϊδεύουνε την εργατιά».
Κάτι τέτοιοι είναι όλοι αυτοί οι αριστεροί αεριτζήδες που είναι τίμιοι πλην... εκτός τόπου και χρόνου.
Και το ερώτημα είναι ένα:
Τους έχει ανάγκη η Ελλάδα του 2015 όλους αυτούς;
Μπορεί να είναι η χώρα που βρίσκεται στην ευρωπαϊκή οικογένεια μια παραλλαγή της Κούβας, της Βενεζουέλας ή της Ρωσίας του Στάλιν ή του Μπρέσνιεφ;
Η απάντηση είναι αυτονόητη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου