Γράφει το ANTINEWS
Η Νάντια Βαλαβάνη σε ηλικία 18 ετών βασανίστηκε από τη
Χούντα στο κολαστήριο της ΕΑΤ – ΕΣΑ. Ένα δημοκρατικό παράσημο που την
ακολουθεί εδώ και δεκαετίες. Το εξαργύρωσε με τη βουλευτική θέση και το
υπουργιλίκι. Το εξαργύρωσε με την υπόθεση της…μαμάς και με τα βαλιτσάκια
που υποτίθεται ότι την παρακολουθούσαν.
Ο γιατρός Νίκος Μανιός ήταν από τους αντιστασιακούς της Χούντας που έμεινε για καιρό στο παρασκήνιο αλλά κι αυτός εξαργύρωσε τον αγώνα του με μια θέση βουλευτή και με το να φωτογραφίζεται περιχαρής δίπλα στον μεγάλο ηγέτη.
Ο Βαρουφάκης δεν είναι της ίδιας συνωμοταξίας αλλά δηλώνει εδώ και χρόνια αριστερός και εξαργύρωσε κι αυτός μια θέση στο πολιτικό στερέωμα.
Ο Λαφαζάνης είναι επαγγελματίας αριστερός. Από τα γεννοφάσκια του δεν ασχολείται με κάτι άλλο παρά μόνο με το κόμμα. Από το ΚΚΕ στον ΣΥΡΙΖΑ… μια ζωή αριστερά.
Η Ζωή δεν έχει κάνει τίποτε στη ζωή της πέρα από κάποιες δίκες με μέσο του μπαμπά. Μια ζωή αριστερά με τα λεφτά του πατέρα της και εξαργύρωσε τους «αγώνες» της με την Προεδρία της Βουλής.
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει κάνει κάτι άλλο στη ζωή του. Από τις καταλήψεις στο Κόμμα και μετά πρόεδρος με μεσολάβηση του Αλαβάνου που τώρα βλαστημά την ώρα και τη στιγμή που τον πρότεινε.
Μια σειρά από άλλους αριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο είναι αυτή τη στιγμή η κυρίαρχη ιδεολογία της χώρας. Κάνουν κουμάντο στη χώρα. Ελέγχουν το μυαλό των Ελλήνων, εμφανίζονται να είναι κάτι… υπεράνθρωπο, που δεν τους αγγίζει τίποτε και δεν τους ακουμπάει κανείς.
Σκεφτείτε να ήταν η μάνα ενός δεξιού που έσπασε την προθεσμιακή κατάθεση και πήρε τα λεφτά από την τράπεζα. Θα είχε ή όχι εξαφανιστεί από προσώπου γης; Θα είχε λύσει η ζωή μόνη της το πρόβλημα και θα τον είχε πετάξει με τις κλωτσιές από την πολιτική κι όχι μόνο;
Σκεφτείτε στη θέση του Βαρουφάκη και του Λαφαζάνη να ήταν κάποιος δεξιός που είχε τρελαθεί και ήθελε επιστροφή στη δραχμή. Θα τον είχαν στήσει στο απόσπασμα; Θα τον λιθοβολούσαν μέχρι θανάτου;
Σκεφτείτε επίσης να υπήρχε ένας από τους πολλούς δεξιούς αντιστασιακούς (γιατί η σύγκρουση με τη χούντα δεν ήταν προνόμιο της αριστεράς) και να εξαργύρωνε τις θεσούλες ή να φωτογραφιζόταν με τον πρωθυπουργό. Δεν θα τον τσάκιζαν τα μίντια; Αλλά σκεφτείτε και να είχε η δεξιά (που έχει βεβαίως) μια Ζωή αντίστοιχη τι θα είχαν πει και τι θα είχαν γράψει οι προοδευτικές πένες της αριστεράς.
Είναι μερικά παραδείγματα από το πώς στην ελληνική κοινωνία κυριαρχεί αυτό που λέγεται «αριστερή ανωτερότητα». Είναι το κόμπλεξ που νοιώθουν πολλοί Έλληνες μπροστά σε κάθε τι αριστερό, είτε είναι καλό είτε κακό. Διότι μπορεί να υπήρξαν πολλοί αντιστασιακοί, πολλοί σαν την Βαλαβάνη που έφαγε ξύλο, αλλά υπήρξαν και πολλοί βολεμένοι αριστερούληδες.
Όμως, όλοι μαζί τσουβαλιάστηκαν ως «η γενιά του Πολυτεχνείου» κι ας μην αποτελούνταν αυτή μόνο από αριστερούς.
Αυτή η γενιά λοιπόν είναι κάτι σαν το ιερό τοτέμ της Μεταπολίτευσης:
Ό,τι κάνει είναι καθηγιασμένο, έχει μια υψηλή αισθητική, είναι υπεράνω και δεν αγγίζεται από σκάνδαλα ή παρασκήνια. Ακόμη κι αν έχεις ένα, δύο εκατομμύρια στο εξωτερικό άμα είσαι αριστερός… καθάρισες.
Μια απίστευτη ανοχή που από την άλλη γίνεται οργή.
Άμα είσαι κεντρώος ή δεξιός, έχεις δουλέψει μια ζωή και έχεις βγάλει κάποια λεφτά είσαι αυτόματα λαμόγιο, βολεμένος, εκπρόσωπος του κεφαλαίου.
Αν δηλώνεις αριστερός είσαι αίφνης ένας άνθρωπος με φωτοστέφανο. Και αυτό δεν είναι σημερινό φαινόμενο. Ακόμη και με τη δεξιά στην κυβέρνηση ό,τι ήταν αριστερό δεν μπορούσες εύκολα να το αγγίξεις.
Αυτή η υπεροχή της Αριστεράς λοιπόν έγινε κυβέρνηση και αυτή η κυβέρνηση ό,τι κακό κι αν κάνει της τα συγχωρεί ο ελληνικός λαός. Θες γιατί το κόμπλεξ παραμένει, θες γιατί είναι απογοητευμένοι από το πολιτικό σύστημα, θες γιατί η πρώτη φορά αριστερά πρέπει να δοκιμαστεί, έρχεται το αποτέλεσμα των δημοσκοπήσεων.
Φανταστείτε μόνο να υπέγραφε ο Σαμαράς ένα τέτοιο μνημόνιο. Φανταστείτε να ικέτευε αυτός το ΔΝΤ να επιστρέψει. Αλλά σκεφτείτε και όλους εκείνους τους τεχνοκράτες που δούλεψαν σκληρά για μια δίκαιη λύση με τους δανειστές και χαρακτηρίστηκαν προδότες και γερμανοτσολιάδες να ήταν… αριστεροί. Το πιο πιθανό είναι να είχαν κάνει τεράστια καριέρα.
Συμπερασματικά:
Αν είσαι αριστερός από κούνια ή αν γίνεις στην πορεία θα έχεις σίγουρη καριέρα στην πολιτική και όχι μόνο.
Ο Μαρξ, ο Λένιν και ο Πατερούλης Στάλιν ανοίγουν τις πόρτες του παράδεισου της Ελλάδας. Αν μάλιστα βάλεις και λίγο από Τσάβες στο μείγμα; Μέχρι και πρωθυπουργός γίνεσαι.
Α ρε αθάνατη αριστερή Ελλαδάρα!
Ο γιατρός Νίκος Μανιός ήταν από τους αντιστασιακούς της Χούντας που έμεινε για καιρό στο παρασκήνιο αλλά κι αυτός εξαργύρωσε τον αγώνα του με μια θέση βουλευτή και με το να φωτογραφίζεται περιχαρής δίπλα στον μεγάλο ηγέτη.
Ο Βαρουφάκης δεν είναι της ίδιας συνωμοταξίας αλλά δηλώνει εδώ και χρόνια αριστερός και εξαργύρωσε κι αυτός μια θέση στο πολιτικό στερέωμα.
Ο Λαφαζάνης είναι επαγγελματίας αριστερός. Από τα γεννοφάσκια του δεν ασχολείται με κάτι άλλο παρά μόνο με το κόμμα. Από το ΚΚΕ στον ΣΥΡΙΖΑ… μια ζωή αριστερά.
Η Ζωή δεν έχει κάνει τίποτε στη ζωή της πέρα από κάποιες δίκες με μέσο του μπαμπά. Μια ζωή αριστερά με τα λεφτά του πατέρα της και εξαργύρωσε τους «αγώνες» της με την Προεδρία της Βουλής.
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει κάνει κάτι άλλο στη ζωή του. Από τις καταλήψεις στο Κόμμα και μετά πρόεδρος με μεσολάβηση του Αλαβάνου που τώρα βλαστημά την ώρα και τη στιγμή που τον πρότεινε.
Μια σειρά από άλλους αριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο είναι αυτή τη στιγμή η κυρίαρχη ιδεολογία της χώρας. Κάνουν κουμάντο στη χώρα. Ελέγχουν το μυαλό των Ελλήνων, εμφανίζονται να είναι κάτι… υπεράνθρωπο, που δεν τους αγγίζει τίποτε και δεν τους ακουμπάει κανείς.
Σκεφτείτε να ήταν η μάνα ενός δεξιού που έσπασε την προθεσμιακή κατάθεση και πήρε τα λεφτά από την τράπεζα. Θα είχε ή όχι εξαφανιστεί από προσώπου γης; Θα είχε λύσει η ζωή μόνη της το πρόβλημα και θα τον είχε πετάξει με τις κλωτσιές από την πολιτική κι όχι μόνο;
Σκεφτείτε στη θέση του Βαρουφάκη και του Λαφαζάνη να ήταν κάποιος δεξιός που είχε τρελαθεί και ήθελε επιστροφή στη δραχμή. Θα τον είχαν στήσει στο απόσπασμα; Θα τον λιθοβολούσαν μέχρι θανάτου;
Σκεφτείτε επίσης να υπήρχε ένας από τους πολλούς δεξιούς αντιστασιακούς (γιατί η σύγκρουση με τη χούντα δεν ήταν προνόμιο της αριστεράς) και να εξαργύρωνε τις θεσούλες ή να φωτογραφιζόταν με τον πρωθυπουργό. Δεν θα τον τσάκιζαν τα μίντια; Αλλά σκεφτείτε και να είχε η δεξιά (που έχει βεβαίως) μια Ζωή αντίστοιχη τι θα είχαν πει και τι θα είχαν γράψει οι προοδευτικές πένες της αριστεράς.
Είναι μερικά παραδείγματα από το πώς στην ελληνική κοινωνία κυριαρχεί αυτό που λέγεται «αριστερή ανωτερότητα». Είναι το κόμπλεξ που νοιώθουν πολλοί Έλληνες μπροστά σε κάθε τι αριστερό, είτε είναι καλό είτε κακό. Διότι μπορεί να υπήρξαν πολλοί αντιστασιακοί, πολλοί σαν την Βαλαβάνη που έφαγε ξύλο, αλλά υπήρξαν και πολλοί βολεμένοι αριστερούληδες.
Όμως, όλοι μαζί τσουβαλιάστηκαν ως «η γενιά του Πολυτεχνείου» κι ας μην αποτελούνταν αυτή μόνο από αριστερούς.
Αυτή η γενιά λοιπόν είναι κάτι σαν το ιερό τοτέμ της Μεταπολίτευσης:
Ό,τι κάνει είναι καθηγιασμένο, έχει μια υψηλή αισθητική, είναι υπεράνω και δεν αγγίζεται από σκάνδαλα ή παρασκήνια. Ακόμη κι αν έχεις ένα, δύο εκατομμύρια στο εξωτερικό άμα είσαι αριστερός… καθάρισες.
Μια απίστευτη ανοχή που από την άλλη γίνεται οργή.
Άμα είσαι κεντρώος ή δεξιός, έχεις δουλέψει μια ζωή και έχεις βγάλει κάποια λεφτά είσαι αυτόματα λαμόγιο, βολεμένος, εκπρόσωπος του κεφαλαίου.
Αν δηλώνεις αριστερός είσαι αίφνης ένας άνθρωπος με φωτοστέφανο. Και αυτό δεν είναι σημερινό φαινόμενο. Ακόμη και με τη δεξιά στην κυβέρνηση ό,τι ήταν αριστερό δεν μπορούσες εύκολα να το αγγίξεις.
Αυτή η υπεροχή της Αριστεράς λοιπόν έγινε κυβέρνηση και αυτή η κυβέρνηση ό,τι κακό κι αν κάνει της τα συγχωρεί ο ελληνικός λαός. Θες γιατί το κόμπλεξ παραμένει, θες γιατί είναι απογοητευμένοι από το πολιτικό σύστημα, θες γιατί η πρώτη φορά αριστερά πρέπει να δοκιμαστεί, έρχεται το αποτέλεσμα των δημοσκοπήσεων.
Φανταστείτε μόνο να υπέγραφε ο Σαμαράς ένα τέτοιο μνημόνιο. Φανταστείτε να ικέτευε αυτός το ΔΝΤ να επιστρέψει. Αλλά σκεφτείτε και όλους εκείνους τους τεχνοκράτες που δούλεψαν σκληρά για μια δίκαιη λύση με τους δανειστές και χαρακτηρίστηκαν προδότες και γερμανοτσολιάδες να ήταν… αριστεροί. Το πιο πιθανό είναι να είχαν κάνει τεράστια καριέρα.
Συμπερασματικά:
Αν είσαι αριστερός από κούνια ή αν γίνεις στην πορεία θα έχεις σίγουρη καριέρα στην πολιτική και όχι μόνο.
Ο Μαρξ, ο Λένιν και ο Πατερούλης Στάλιν ανοίγουν τις πόρτες του παράδεισου της Ελλάδας. Αν μάλιστα βάλεις και λίγο από Τσάβες στο μείγμα; Μέχρι και πρωθυπουργός γίνεσαι.
Α ρε αθάνατη αριστερή Ελλαδάρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου