ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Τελειώνει για πάντα το παραμύθι της ελληνικής Αριστεράς με μια νέα Βάρκιζα για την άθλια αγέλη των τσαμπουκαλεμένων γραφικών

Γράφει ο Vanzetti

Υπάρχει μια ωραία ιστορία από τα βιβλία της Αριστεράς. 

Ο Άρης Βελουχιώτης μαζί με τους υπόλοιπους «καπετάνιους» προελαύνει μέσα στην πόλη της Λαμίας, για να εκφωνήσει έναν ιστορικό λόγο. Ο κόσμος τον χειροκροτεί. Οι «καπεταναίοι» χαμογελάνε με ικανοποίηση. Ο Άρης, Αρχηγός των Ατάκτων, γυρίζει προς το μέρος τους και τους λέει: «Μη γελάτε. Αν δεν κάνουμε τίποτα, σε 3 μήνες, όλοι αυτοί θα μας βρίζουν και θα στηρίξουν Κανελλόπουλο».

Κάποιες δεκαετίες μετά η μικρή μας ιστορία επαναλαμβάνεται ως τραγωδία. Μόνο που ο Αλέξης ακολουθεί τα τελευταία βήματα του Άρη και εγκλωβισμένος στα αδιέξοδά του, και αφού οδήγησε την Αριστερά σε μία νέα Βάρκιζα, αυτός αρνείται να παραδώσει τα όπλα.

Για να μη γελιόμαστε. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και η Πρωθυπουργία του Αλέξη Τσίπρα πέραν της μεγάλης ζημιάς που προκάλεσε στην ελληνική οικονομία, πέρα από τις βαθιές πληγές που προκάλεσε στη σώμα της ελληνικής κοινωνίας, έβαλε τέλος στο μύθο και τα στερεότυπα της ελληνικής Αριστεράς, όπως την ξέραμε ή τουλάχιστον όπως τριγυρνούσε στις δημόσιες συζητήσεις. Μια Αριστερά περιτυλιγμένη από το ένδυμα των αξιών της κοινωνικής δικαιοσύνης, της αξιοπρέπειας και κυρίως της εντιμότητας και της ειλικρίνειας.  

Πέντε μήνες διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ήταν αρκετοί για να σβήσουν με μιας όλα αυτά και να καταδείξουν την διαφορά των θεωριών και της πρακτικής εφαρμογής. 

Πέντε μήνες διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ήταν αρκετοί για να τελειώσουν μια για πάντα το παραμύθι της ελληνικής Αριστεράς. Και ο μεγαλοϊδεατισμός του Αλέξη Τσίπρα να γίνει καβαλάρης της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, παίρνει στον καλπασμό του προς το γκρεμό και τα αναδυόμενα κινήματα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, όπως τους Podemos. Ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα δείγμα δωρεάν για τους Podemos.

Και τώρα τι;

Η Αριστερά έχει μάθει να φτιάχνει και κυρίως να εφευρίσκει προβοκάτσιες. Αυτό φάνηκε και από τα διαγγέλματα του Αλέξη Τσίπρα αλλά και της Προέδρου της Βουλής Ζωής Κωνσταντοπούλου. Ενδεικτικά η Ζωή έκανε λόγο για: «Ακραίες παρεμβάσεις» από «εκπροσώπους του Χτες» που προσπαθούν μέσω «ωμών παρεμβάσεων στη δημοκρατική διαδικασία του δημοψηφίσματος», από κοινού «με ξένους συνεταίρους τους για να ματαιώσουν το δημοψήφισμα».  

Μπροστά στο αδιέξοδο ενός δρόμου ηρωικής εξόδου, μην έχετε αυταπάτες. Η Αριστερά θα αντιδράσει, και θα το κάνει σκληρά. Προβοκάτσιες, διχαστικά μηνύματα σε χώρους δουλειάς, παρεμβάσεις σε δημόσιους χώρους και πλατείες. Στόχος, είναι η ακόμη μεγαλύτερη συσπείρωση του χώρου, για να μπορεί να αποδράσει συντεταγμένα.

Από το 1974 και πέρα τούτη η κοινωνία είχε ορισμένες τρανταχτές κατακτήσεις - μια από τις οποίες ήταν η καθολική αποδοχή της δημοκρατικής διαδικασίας. Μία από τις θέσεις και προτροπές όπως αυτές του κόκκινου δικτύου (μια από τις οργανωμένες τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση) δείχνουν ακριβώς τις προθέσεις τους. Αντιγράφω από το site Rproject: 

"Καταλύτης των εξελίξεων με θετικό τρόπο για μας μπορεί να είναι πλέον μόνο ένας: η μαζική κινητοποίηση απ’ τα κάτω, το μέτωπο του ΟΧΙ των δυνάμεων της Αριστεράς που αντιλαμβάνονται τη σημασία της μάχης, ένα νέο ξέσπασμα της διεθνούς αλληλεγγύης. Τα μέτρα και η αποφασιστικότητα που προαναφέραμε, είναι κρίσιμη προϋπόθεση και για τα τρία. Πέρα από αυτά όμως, πρέπει να οργανωθεί η μαζική λαϊκή κινητοποίηση απ’ τα κάτω. Με σύνθημα «Όλοι και όλες στους δρόμους και τις πλατείες!» να κάνουμε τους δρόμους και τις πλατείες, τους μαζικούς κοινωνικούς χώρους, τις γειτονιές και τις πόλεις στην περιφέρεια χώρους εξόρμησης και ηγεμονίας των δυνάμεων του ΟΧΙ, χώρους αφιλόξενους για τις δυνάμεις του ΝΑΙ.

Να μην αφήσουμε αναπάντητα τα τρομολαγνικά τους διλήμματα, να μην αφήσουμε σπιθαμή από το «δημόσιο χώρο» ακάλυπτο στη δική τους καμπάνια".

Είναι ώρα να ξεκουμπιστεί αυτή η αγέλη των 12 καθηγητών, 8 συνδικαλιστών, 20 σταλινικών και νεοσταλινικών μαζί με τους 2 ακροδεξιούς ψεκασμένους.