ΚΟΙΝΩΝΙΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΗ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ύμνος στον ιδιωτικό υπάλληλο - To δράμα του να είσαι ιδιωτικός υπάλληλος σε σοβιετολάγνο μπουρδέλο κρατιστών !

Tης ΛΙΝΑΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

Δουλεύεις εάν πρέπει 7 μέρες την εβδομάδα. 

Δουλεύεις εάν πρέπει Χριστούγεννα - Πάσχα - 15αύγουστο. 

Δεν ξέρεις τι πάει να πει υπερωρία, κάποτε ίσως περίμενες τα μπόνους. Τώρα περιμένεις να μπουν, έστω και με 10ήμερη καθυστέρηση, τα κουτσουρεμένα δεδουλευμένα σου. 

Έχεις βαρεθεί τόσα χρόνια να υπόσχονται μισθούς και συντάξεις για τους συναδέλφους σου στο δημόσιο.  

Για σένα ξέμπαρκα άκουγες έναν καλό λόγο όταν ταυτιζόσουν με την ανάπτυξη και την παραγωγή. Αλλά τότε δεν σε ένοιαζε γιατί λεφτά είχες κι όταν μπορούσες ξεσπούσες. Τώρα λεφτά δεν έχεις, κάνεις μόκο γιατί φοβάσαι. Καθημερινά μαθαίνεις ότι 60 επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο, 600 συμπολίτες σου μένουν άνεργοι και 23 εκατομμύρια από το ΑΕΠ κάνουν φτερά. 

Η ξαδέλφη σου, θυμάσαι, έκανε δύο παιδιά κι έλειπε δύο χρόνια από τη θέση της, εσύ 3 μήνες και με το ζόρι και δεν ξέρεις όταν γυρίσεις εάν η καρέκλα σου είναι εκεί και σε περιμένει. 

Πόσες καρέκλες έχεις μετρήσει να έχουν αλλάξει κάτοχο ή να έχουν αδειάσει τελείως χωρίς να ανοίξει μύτη; 

Πόση κινητικότητα βίωσες, ο ίδιος και οι συνάδελφοί σου, μέχρι να γνωρίσουν τη λέξη οι δημόσιοι υπάλληλοι και την κάνουν διασημη;

Και φθάνουμε στις εκλογές που άκουσες για μία ακόμη φορά τα ίδια και τα ίδια, αλλά αυτή η Πρώτη Φορά Αριστερά σε έκανε να πιστέψεις ότι τα εργασιακά δικαιώματα τουλάχιστον θα σώζονταν της πτώσης. Είδες πόσο φώτιζε τη σκοτεινιά των πλάνων το σηκωμένο κόκκινο πλαστικό γάντι! Έξω από το Υπουργείο Οικονομικών, στην πλατεία Συντάγματος, στον αγώνα, στη συναυλία, στη Βουλή, στην Ευρωβουλή. «595 καθαρίστριες, 10 μήνες στο δρόμο, μία μέρα γιορτής», ήταν το κατακόκκινο σύνθημα. Όσοι οι νέοι άνεργοι μιας μέρας του ιδιωτικού τομέα, δηλαδή, που κανένας καλλιτέχνης δεν θα τραγουδήσει σε συναυλία με γάντια.

Πάλι ακούς τις κόκκινες γραμμές. Θα πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις και μετά τα ομόλογα. 

Μα οι μισθοί δεν πληρώνονται, το ξέρει κανείς; Οι υπάλληλοι του κατώτερου Θεού περιμένουν το κράτος να πληρώσει τα χρωστούμενα στις επιχειρήσεις για να πληρωθούν και οι δικοί τους μισθοί. 

Κανείς υπουργός δεν τους πιάνει στο στόμα του. 

Για μια ακόμα φορά εσύ: 

Eίσαι στα αζήτητα του δημοσίου διαλόγου, μία από τις εκατομμύρια σκιές που αθόρυβα εργάζονται, κακοπληρώνονται και απολύονται για να απασχολήσουν τους υπουργούς μόνο ως νούμερα της στατιστικής αρχής.  

Όλα είναι μαθηματικά... και για να πουν πως πίσω από τα νούμερα κρύβονται άνθρωποι, αυτοί πρέπει να είναι δημόσιοι υπάλληλοι.