ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ιδού οι αληθινοί «γερμανοτσολιάδες»

Του ΦΑΗΛΟΥ ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗ

Οι αληθινοί «γερμανοτσολιάδες» θα είναι αυτοί που θα οδηγήσουν τη χώρα στα βαρύτερα δεσμά μιας ακόμη επαχθέστερης συμφωνίας ή -ο μη γένοιτο!- στη χρεοκοπία. Διότι, όπως και να βαφτίσουν την όποια συμφωνία, εάν αυτή γίνει, τα φορολογικά μέτρα της θα είναι ασήκωτα σαν μολύβι, αν αποφύγουμε και τις περικοπές. Θα πάρουμε, ζάχαρη στο άλογο, κάνα σκόντο στον ΦΠΑ του ρεύματος και μια αόριστη υπόσχεση πως, εάν και εφόσον, θα δουν αργότερα το ζήτημα της αναδιάρθρωσης του χρέους. Την είχαν πάρει και οι προηγούμενοι. Πάντως, συμφωνία και χρήμα χωρίς σκληρά μέτρα δεν θα δούμε. Τα υπόλοιπα είναι για κατανάλωση.

Το πώς ο μενσεβίκος Κερένσκι - Τσίπρας θα περάσει τη συμφωνία από τους «καθαρόαιμους» και τη Ζωή, που μπεγλεράει με τις επιτροπές και την προσωπική της ΥΕΝΕΔ, είναι ένα άλλο πρόβλημα. Πάντως, δεν θα βαρεθούμε. Είναι τόσοι εντός ΣΥΡΙΖΑ και στο τσούρμο του ακομβίωτου στρατάρχη Πάνου που ερωτοτροπούν ελαφρά τη καρδία με το χάος της χρεοκοπίας, που περπατάμε στο σχοινί πάνω από το αφρισμένο ποτάμι. Δεν είναι ο Αδωνις που λέει μπαλαφάρες για κουπόνια στα τρόφιμα, ξυπνώντας στον πατέρα μου «τρυφερές» μνήμες του 1942. Ο Λαπαβίτσας είναι, από την Ιγγλετέρα. Τα περί δραχμής, ολιγόμηνου (;) ζορίσματος, capital control, δεν τα λένε δυσοίωνα προεκλογικά σποτ της Ν.Δ., αλλά στελέχη και βουλευτές της κυβέρνησης.

Μπορεί όλα αυτά να είναι μια τακτική να τρομάξουν όλοι, να υπογράψουν συμφωνία-παλούκι, με άλλοθι λίγες χάντρες και καθρεφτάκια για το αριστερό ονόρε και να ελπίζουν να την περάσουν, διότι είναι γλυκά και τα χιλιάρικα της βουλευτικής αποζημίωσης. Απλά, είναι πλέον τόσο πολλοί οι σαλεμένοι-ες, που όχι μόνο αμολάνε ό,τι τους έρθει, αλλά κατέχουν και θέσεις ευθύνης, που με δέος σκέφτεσαι πως αφού κάθισες να σε ξυρίσει μια παλαβή μαϊμού, το ξυράφι μπορεί κατά λάθος να σου πάρει και λίγο λαρύγγι.

Θα σας πω, πέραν της πλάκας, τη γνώμη μου. Ο Τσίπρας, ο Παππάς και η στενή ομάδα, όντως πίστευαν, έχοντας τραγικά εσφαλμένη εκτίμηση των δεδομένων, των προσώπων, των συσχετισμών, πως με την απειλή της αυτοκτονίας μας και το κατενάτσιο ως τα άκρα ο κίνδυνος για το ευρώ θα ωθούσε τους δανειστές σε σημαντικές υποχωρήσεις.  

Σε λίγο  θα μας λυθεί η απορία.

  Η ευήθεια, πάντως, στην πολιτική δεν απαλλάσσει από την ευθύνη.
Στην καλύτερη περίπτωση, δυστυχώς, θα πάρουμε μια συμφωνία τρισχειρότερη απ' ό,τι διαπραγματευόμασταν πριν. Στο δε σενάριο της ρήξης σταματάει κάθε λογικός νους και μαζί με την οικονομία θα καταρρεύσουν ψευδαισθήσεις, καριέρες, κόμματα και η κοινωνική συνοχή. Σε αυτή την περίπτωση ο Τσίπρας θα ρίξει την τελευταία σφαίρα στον σβέρκο της Μεταπολίτευσης και στην πολιτική του σταδιοδρομία, όμως πιστεύω, μέσα στο αδιέξοδό του, έχοντας την ευθύνη μιας ολόκληρης χώρας, ότι θα επιλέξει μια οδυνηρή συμφωνία, που όμως ούτε ο ίδιος ξέρει αν και πώς θα την περάσει.

Το επικίνδυνο είναι ότι: 

Eνα ολόκληρο σύστημα γύρω του ήδη φτιάχνει πόλωση και εσωτερικό εχθρό, με πρώτη πρώτη τη σουρεάλ πρόεδρο της Βουλής, που δυστυχώς σε αυτή τη ρητορική της έχει ως τώρα την πλήρη κάλυψη του πρωθυπουργού, ρίχνοντας έτσι βενζίνη στη φωτιά ενός νέου εμφύλιου διχασμού, στον οποίο οι Ελληνες είμαστε πρωταθλητές, όταν μας παίρνει στην κατηφόρα του...