Έξοχη υπήρξε η έμπνευση. Στην
έκδοση της 22/24-5 η “Εστία”, διέλαβε την “Διακήρυξη της Θεσσαλονίκης”. Τις “καταστατικές”, δηλαδή, θέσεις του Σύριζα.
Έλεγαν οι τότε επίδοξοι κυβερνήτες:
…«… Δε ζητάμε εκλογές γιατί βιαζόμαστε (-).
Ζητάμε εκλογές γιατί δε μπορεί άλλο να περιμένει ο τόπος και να υπομένει ο λαός
μας. Ζητάμε εκλογές γιατί το απαιτεί το συμφέρον του λαού και του τόπου. Ζητάμε
άμεση προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία και ισχυρή εντολή διαπραγμάτευσης με στόχο:
Τη
διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους της ονομαστικής αξίας του χρέους, ώστε να γίνει βιώσιμο. Έγινε για τη
Γερμανία το 1953. Να γίνει και για την Ελλάδα το 2014.
(-)
Συμφωνία
για “Ευρωπαϊκό NewDeal”, με δημόσιες επενδύσεις για
την ανάπτυξη και χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων …»…
Η ελπιζόμενη διαγραφή μετουσιώθηκε. Έμεινε σκληρή μνημονιακή δέσμευση για
πλεονασματικούς προϋπολογισμούς. Αυτό ώστε να εξοφλείται το ακλόνητο χρέος.
Πλην διαγραφής η
πολιτική σκέψη του Σύριζα δεν διαλάμβανε εναλλακτική εκδοχή. Έτσι η επιβίωση της
οφειλής, συνιστά – αντιστοίχως – πλήρη αποτυχία της πολιτικής Σύριζα: Οι λοιπές
υποσχέσεις (όλες) είναι συναρτημένες προς τον αποδεκατισμό του χρέους. Όλη η
μετεκλογική δραστηριότητα έχει αναχθεί στην ανύπαρκτη διαγραφή (!!!).
Το χρέος συμβιώνει
(και)με τον Σύριζα. Και απορροφά κάθε
ελληνική σταγόνα ρευστότητας.
Οι κυβερνώντες είναι δέσμιοι
προκαταλήψεών τους: καθυστερούν να καταλάβουν ό,τι για τον απροκάλυπτο είναι
προφανές. Ότι, δηλαδή, Ενωμένη Ευρώπη και Ευρωζώνη δεν συνιστούν αλληλοβοηθητικούς
οργανισμούς. Αντιθέτως η, Ευρωζώνη – κυρίως – είναι αποτέλεσμα προσκλητηρίου.
Έγινε προς ομοιογενείς δυνάμεις, ώστε ν΄αποτελέσει ανάχωμα. Να προστατεύσει,
δηλαδή, ευρωπαϊκά συμφέροντα, έναντι τρίτων. Κυρίως μάλιστα έναντι του οικονομικού
επεκτατισμού των μεγαθηρίων της Ασίας κατ΄εξοχήν, των Κίνας και Ινδίας.
Το ότι παρεισέφρησε
εκεί και η χώρα μας, αποτελεί αποδεδειγμένο σφάλμα. Η διαπίστωση αποπνέεται από
κείμενο του Α. Παπανδρέου, στο “Βήμα” της 25.10.87. Εκεί διαπιστούται έμφραγμα
της ελληνικής οικονομίας, χωρίς μείωση του δημόσιου τομέα. Εν τούτοις, οδηγήσαμε
την κρατικοδίαιτη οικονομία μας, να
συναγωνισθεί με ό,τι το ρωμαλαιότερο είχε να παρατάξει η Ευρώπη. Μας έλειψε η
αυτογνωσία.
Ουσιαστικά ουδέποτε
ενταχθήκαμε. Ουδέποτε αυτοχρηματοδοτηθήκαμε στο κοινό νόμισμα. Όσο διαρκεί το πρόγραμμα διάσωσης είμεθα εκτός και της Πολιτιστικής - Ευρώπης.
Σαφείς οι από 17.9.14 δηλώσεις Katainen.
Το 2012 πτωχεύσαμε και τυπικά. Στερούμεθα, έκτοτε, πρόσβασης στις αγορές.
Την πεμπτουσία του ελληνικού
δράματος αποδίδει ένας αριθμός. Εκείνος των 91 δις:
Τόσα δισεκατομμύρια
υπολογίζει ο Στεφ. Μάνος ξοδέψαμε περισσότερα απ΄όσα εισπράξαμε κατά την πενταετία
2010 – 2014. Η φοβερή καταγγελία φιλοξενείται στην “Καθημερινή”
της 28.4. Το κρισιμότερο: Ουδείς διέψευσε (!!!). Αλλά 91 δις στην πενταετία σημαίνει 1,5 δις (περίπου) υπερέξοδα τον μήνα
(91 δις : 60 μήνες = 1,5).
Αναδεικνύεται ότι με τους Ευρωπαίους μας χωρίζει ένα
και μόνον ζήτημα:
Εκείνο, δηλαδή, της χρηματοδότησης ώστε να ξοδεύουμε – διαρκώς – περισσότερα απ΄ό,τι
έχουμε (!!!).
Είναι, όμως, λογικώς βέβαιο πως αυτό δεν πρόκειται να
μακροημερεύσει. Είναι εξ ίσου βέβαιο ότι η διατήρηση της ανισορροπίας αποδίδει
κοινωνική προσωρινότητα. Αντιστοίχωςαποκλείει κάθε σοβαρή επένδυση. Αυτή προϋποθέτει κοινωνική ευταξία.
Ζήτημα είναι ότι
κομματικές επιδιώξεις αλλά και μαρξιστικές προκαταλήψεις συντηρούν το αντιπαραγωγικό κράτος μέχρι
τέλους. Όπως, ακριβώς,συνέβη και στην
Σοβιετική ΄Ενωση. Είμεθα από τα τελευταία θύματα του κομμουνισμού (!).
Η αντιπολίτευση δεν προβάλει
τις βιούμενες ανακολουθίες. Ούτε, άρα, τον εντεύθεν κίνδυνο. Δηλώσεις και δη
μακροσκελείς και τεχνικές, δεν αφομοιώνονταιαπό την κοινή γνώμη.
Απαιτείται δράση
οπτικο – ακουστική. Φερ΄ειπείν η πρόσφατη τηλεοπτική εικόνα – κεντρικού – υπουργού.
Εξηγούσε πως αδυνατούμε να πληρώσουμεδόση του ΔΝΤ. Μόλις, τελείωσε, άλλος τον διέψευσε (!). Ασφαλώς
πληρώσαμε. Οι δηλώσεις κατά Merkel.
Κατά Γερμανών κ.ο.κ. είναι χρήσιμες. Εντέχνως προβαλλόμενες διαδοχικά και χωρίς
λόγια αποδίδουν το τρέχον “αλαλούμ”.Προβληματίζουν και πείθουν. Το φθοροποιό “λεφτά
υπάρχουν”, έτσι κατέστρεψε τον εμπνευστή του. Προβαλλόμενο τηλεοπτικά (!).
Στον Διονύσιο
Σολωμό, αποδίδεται η επισήμανση πως είναι εθνικό ό,τι το αληθινό
ΕΣΤΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου