Ο Εντι Ράμα εισήλθε στην πολιτική σκηνή της Αλβανίας με το φωτοστέφανο
του εκσυγχρονιστή ηγέτη. Ως δήμαρχος Τιράνων έδειξε ότι έχει φρέσκες
ιδέες και όραμα ευρωπαϊκό.
Πολλοί, και πρωτίστως Ευρωπαίοι και
Αμερικανοί, πίστεψαν ότι βρέθηκε επιτέλους ο ηγέτης που θα αλλάξει την
εικόνα της Αλβανίας.
Είχε ανάγκη η χώρα από έναν δημόσιο άνδρα που να εμφορείται από έναν άλλο πολιτικό πολιτισμό. Είχαν βαρεθεί οι ξένοι να σπεύδουν να «μαζεύουν» τον Μπερίσα κάθε φορά που παραληρούσε οραματιζόμενος «Μεγάλες» ή «Φυσικές» Αλβανίες και άλλα τέτοια ανέξοδα, πλην άκρως επικίνδυνα.
Και επένδυσαν στον Ράμα, με την προσδοκία ότι θα ηγηθεί της προσπάθειας να γυρίσει σελίδα η «χώρα των αετών» και να επιταχύνει μεταρρυθμίζοντας τις αναχρονιστικές και αυταρχικές δομές ενός κομματικού και διεφθαρμένου κράτους, στη διαδρομή προς τις ευρωπαϊκές δομές.
Διαψεύστηκαν, όλοι τους. Οχι μόνο βάλτωσαν οι διακηρύξεις περί εκσυγχρονισμού του κράτους και της κοινωνίας, αλλά ο Ράμα συνεχίζει στον ίδιο χαβά, της πολιτική οξύτητας και του εθνικολαϊκισμού. Και αν αρπάζεται στη Βουλή με τους πολιτικούς του αντίπαλους σε ατμόσφαιρα πεζοδρομίου, είναι πρόβλημα των Αλβανών πολιτών που ανέχονται να διαιωνίζονται τέτοια φαινόμενα. Οταν όμως προβαίνει σε κηρύγματα περί ένωσης της Αλβανίας με το Κόσοβο, απειλώντας μάλιστα πως αυτό «ή θα συμβεί στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης ως μια φυσική και κατανοητή από όλους διαδικασία ή θα πραγματοποιηθεί ως μια αντίδραση στην τύφλωση ή στην οκνηρία της Ε.Ε.», τότε καθίσταται επικίνδυνος για την περιφερειακή σταθερότητα.
Ας δούμε τα πράγματα στην ουσία τους:
Είχε ανάγκη η χώρα από έναν δημόσιο άνδρα που να εμφορείται από έναν άλλο πολιτικό πολιτισμό. Είχαν βαρεθεί οι ξένοι να σπεύδουν να «μαζεύουν» τον Μπερίσα κάθε φορά που παραληρούσε οραματιζόμενος «Μεγάλες» ή «Φυσικές» Αλβανίες και άλλα τέτοια ανέξοδα, πλην άκρως επικίνδυνα.
Και επένδυσαν στον Ράμα, με την προσδοκία ότι θα ηγηθεί της προσπάθειας να γυρίσει σελίδα η «χώρα των αετών» και να επιταχύνει μεταρρυθμίζοντας τις αναχρονιστικές και αυταρχικές δομές ενός κομματικού και διεφθαρμένου κράτους, στη διαδρομή προς τις ευρωπαϊκές δομές.
Διαψεύστηκαν, όλοι τους. Οχι μόνο βάλτωσαν οι διακηρύξεις περί εκσυγχρονισμού του κράτους και της κοινωνίας, αλλά ο Ράμα συνεχίζει στον ίδιο χαβά, της πολιτική οξύτητας και του εθνικολαϊκισμού. Και αν αρπάζεται στη Βουλή με τους πολιτικούς του αντίπαλους σε ατμόσφαιρα πεζοδρομίου, είναι πρόβλημα των Αλβανών πολιτών που ανέχονται να διαιωνίζονται τέτοια φαινόμενα. Οταν όμως προβαίνει σε κηρύγματα περί ένωσης της Αλβανίας με το Κόσοβο, απειλώντας μάλιστα πως αυτό «ή θα συμβεί στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης ως μια φυσική και κατανοητή από όλους διαδικασία ή θα πραγματοποιηθεί ως μια αντίδραση στην τύφλωση ή στην οκνηρία της Ε.Ε.», τότε καθίσταται επικίνδυνος για την περιφερειακή σταθερότητα.
Ας δούμε τα πράγματα στην ουσία τους:
Κόσοβο και Αλβανία περιμένουν στον
προθάλαμο για να περάσουν κάποια στιγμή την πόρτα της Ε.Ε. και αυτό
πρέπει να γίνει, τόσο για τους λαούς τους που το αξίζουν όσο και για την
ειρήνη στα Βαλκάνια. Για να προχωρήσει όμως η διαδικασία, πρέπει οι
ηγέτες τους, με πρώτον τον Ράμα, να έχουν τα κότσια να επιβάλουν τις
αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στο κράτος και την οικονομία. Και σ’ αυτό
υπολείπονται.
Αντ’ αυτού του δρόμου, ο Ράμα πουλάει «τσαμπουκά» λέγοντας
στους Ευρωπαίους:
Ή μας βάζετε μέσα ή κάνουμε τη Μεγάλη Αλβανία.
Δεν μπορεί ένας πρωθυπουργός να είναι ανιστόρητος, διότι αν για να εκδικηθεί τους Ευρωπαίους ρίξει τα σύνορα και ενωθεί με το Κόσοβο και η διεθνής κοινότητα το αποδεχθεί, γιατί να μην κάνουν το ίδιο οι Αλβανοί της ΠΓΔΜ, οι Σέρβοι του Βορείου Κοσόβου ή αυτοί της Βοσνίας και της Κράινας, να ενωθούν και να φτιάξουν δηλαδή τη Μεγάλη Σερβία;
Ή γιατί να μη ζητήσουν οι Ελληνες στη Νότια Αλβανία την ένωσή τους με την Ελλάδα, και πάει λέγοντας;
Και τι θα συμβεί αν ένας μετά τον άλλο οι
Βαλκάνιοι θελήσουν να αλλάξουν και πάλι τα σύνορα;
Δεν αντιλαμβάνεται
στ’ αλήθεια ότι παίζει με τη φωτιά και πως με «νταϊλίκια» δεν θα μπει
ποτέ στην Ε.Ε.;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου