Η κυβέρνηση αρχίζει να ωριμάζει. Εστω και με
καθυστέρηση, τώρα που το λιβάνισμα ξεθυμαίνει, αρχίζει να νιώθει σαν
πραγματική κυβέρνηση.
Οι καθαρίστριες επιστρέφουν στις σκηνές έξω από το
υπουργείο Οικονομικών. Αλλες καθαρίστριες. Εκείνες που δεν είχαν την
τύχη να συμπρωταγωνιστούν στις εκπομπές της προέδρου της Βουλής.
Καθαρίστριες όμως κι αυτές. Απολυμένες. Που μένουν εκεί να εκθέτουν την
κυβέρνηση και να θυμίζουν ότι όλοι οι εργαζόμενοι είναι ίσοι...
Ομως το
μεγάλο μπέρδεμα για την κυβέρνηση είναι αυτό με τους Δήμους και τις
Περιφέρειες, τα ΑΕΙ και όλους τους άλλους φορείς. Που οι επικεφαλής τους
έχουν δικαίωμα να πουν «όχι» στην κυβέρνηση, όταν τους αρπάζει το
ρευστό. Δεν φοβούνται ότι θα τους απολύσει.
Η κυβέρνηση
της Αριστεράς (+Καμμένος) μπορεί να συκοφάντησε τους εργαζομένους των
Σκουριών για «εκδηλώσεις κατσαρόλας», αλλά πλέον δεν θα μπορούν να πουν
το ίδιο για τους δημοτικούς υπαλλήλους, τους δημότες, τους πολίτες κάθε
γωνιάς της χώρας που θα νιώσουν στο πετσί τους και στην καθημερινότητά
τους την πρώτη «επιτυχία» της διαπραγμάτευσης:
Την αποδοχή της
απαίτησης των δανειστών, όπως ομολόγησε ο κ. Μάρδας, για μεταφορά και
της τελευταίας σταγόνας αποθεματικών στην Τράπεζα της Ελλάδος. Ωστε
πλέον να μπορούν να συνεχίσουν οι θεσμοί εκ του ασφαλούς τη
«διαπραγμάτευση», μια και θα ελέγχουν μέσω της ΕΚΤ και της Τράπεζας της
Ελλάδος τα τελευταία «πολεμοφόδια» της ελληνικής κυβέρνησης...
Από χθες η
κυβέρνηση όσο κι αν προσπαθεί να ξεφύγει από την πραγματικότητα, μια με
τον αγωγό του Πούτιν, μια με τους παράνομους μετανάστες, έχει
εγκλωβιστεί στον θάλαμο της βίαιης ωρίμανσης:
Απέναντί της είναι οι
χιλιάδες δημοτικοί υπάλληλοι που ανησυχούν για τους μισθούς τους, οι
δεκάδες χιλιάδες γονείς που αγωνιούν για το αν οι βρεφονηπιακοί σταθμοί
θα μείνουν ανοικτοί, οι δημότες που δεν γνωρίζουν αν οι υπηρεσίες
καθαριότητας θα μπορούν να λειτουργούν κανονικά, όσοι πολίτες
απολάμβαναν υπηρεσίες όπως η Βοήθεια στο Σπίτι, τις αθλητικές και
πολιτιστικές δομές.
Και υπολογίζοντας όσα ακολουθούν, είναι
λογικό να θέλει να μην ωριμάσει ποτέ, να μείνει πάντοτε ένα κακομαθημένο
παιδί. Αλλά η πραγματική ζωή είναι αλλιώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου