EΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Η άμπωτη των ψευδαισθήσεων

Toυ ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΣΤΡΟΓΕΩΡΓΙΟΥ

Η παλίρροια κορυφώθηκε στις 25 Ιανουαρίου. Από τότε και μετά το νερό υποχωρεί και παρασύρει και τη χώρα, μας ρουφά πάλι. Ζήσαμε την ανάσα αξιοπρέπειας για λίγο, αλλά μας κόβεται η ανάσα της ρευστότητας λίγο-λίγο. Ζητήσαμε να αλλάξει η Ευρώπη. Εκείνη αλλάζει, αλλά η Ελλάδα βουλιάζει.

Γράφαμε πριν από 2 μήνες ότι ο Σύριζα θα κοιταχθεί στον καθρέφτη της πραγματικότητας και όχι στον παραμορφωτικό της προεκλογικής πομφόλυγας. Μία δύσκολη και απαιτητική διαδικασία. Ευχόμασταν να ήταν σύντομη και να προσανατολιστική για την κυβέρνηση. Μάλλον δεν είναι.

Πλησιάζουμε στις 100 μέρες της νέας κυβέρνησης. Ένα χρονικό ορόσημο για την ίδια και για τη χώρα. Τότε κοντά είναι και το Eurogroup της 11ης Μαΐου. Το θέμα είναι πώς θα φτάσουμε ως εκεί…

Ρήξη μέσα ή ρήξη έξω;

Το ουσιαστικό είναι δεδομένο. Το διαζευκτικό μπαίνει γιατί ακόμα δεν ξέρουμε πού θα γύρει η πλάστιγγα. Το ότι ο πρωθυπουργός, εδώ που έφτασαν τα πράγματα, θα πρέπει να διαλέξει με ποιους θα συγκρουστεί είναι μονόδρομος για εκείνον. Θα προτιμήσει την εσωτερική ρήξη με θύλακες του Σύριζα και τους ΑΝΕΛ ή με τους Ευρωπαίους;

Αν διαβάζει δημοσκοπήσεις, προφανώς, θα προτιμήσει να δυσαρεστήσει τους «μέσα». 

Αν όμως η «μέσα» δημοσκόπηση, η εσωτερική δηλαδή ισορροπία στο κόμμα, κλίνει προς τη ρήξη με τους έξω, τότε ίσως κληθεί να κάνει το μεγάλο βήμα… στο κενό.

Οι εκλογές και το δημοψήφισμα δεν έχουν κανένα νόημα. Δεν θα δώσουν καμία λύση στα προβλήματα της χώρας. Εκλογές κάθε τρίμηνο είναι πολυέξοδες λογιστικά και ανέξοδες πολιτικά. Άλλωστε, το Σύνταγμα, ακριβώς επειδή αναγνωρίζει το ανώφελο των αλλεπάλληλων εκλογών, ορίζει συγκεκριμένο πλαίσιο για τις εκλογές εντός 1 έτους από τις προηγούμενες, που περιλαμβάνει παραίτηση κυβέρνησης, αδιέξοδες προσπάθειες για νέα, υπηρεσιακή και... χάσαμε το τρένο.

Οι φωνές όμως υπέρ των εκλογών ίσως έχουν αρχίσει να πληθαίνουν στο εσωτερικό του Σύριζα, αν κρίνει κανείς και από το πρωτοσέλιδο κείμενο της «Αυγής» της 26ης Απριλίου: «Η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία και οι ακραίες δυνάμεις της ευρωδεξιάς καλούνται να σεβαστούν την εντολή του ελληνικού λαού, ο οποίος θα έχει και τον τελικό λόγο για τις εξελίξεις». Πρόφαση, πυροτέχνημα ή προπομπός για έξοδο διαφυγής; Ίδωμεν.

Η πιο σοβαρή συνέπεια

Ναι, είναι πρόβλημα η ρευστότητα. Ναι, είναι ζήτημα η μεγέθυνση του ανύσματος ανάμεσα σε Ελλάδα και Ευρώπη. Ναι, έχουμε χάσει χρόνο ανεπίστρεπτο. Όμως, το πιο μεγάλο κακό που έφερε αυτή η 3μηνη κυβερνητική αποτελμάτωση είναι:

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Και Βάρκιζα και βουλιαγμένοι

Toυ ΓΙΑΝΝΗ ΑΝΣΤΑΣΑΚΟΥ

Δεν συνιστούν επιχείρημα οι ιστορικές αναφορές γιατί η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται. Είναι απαραίτητες, οι ιστορικές αναφορές, όταν προσπαθείς να καταλάβεις το νέο, γιατί προσφέρουν σημείο αναφοράς, αναλογίας  και σύγκρισης.


Το 1944 προς το τέλος των Δεκεμβριανών (23-24 Δεκεμβρίου), ο Τσώρτσιλ με τον Ήντεν ήρθαν στην Αθήνα για διαπραγματεύσεις. Παρά την προφανή κατεύθυνση των μαχών στην Αθήνα και την διαφαινόμενη ήττα του ΕΛΑΣ, ο Σιάντος, καπνεργάτης γραμματέας του ΚΚΕ, εξήλθε της Μ. Βρετανίας επαιρόμενος ότι του «έτριψε στη μούρη» τις προτάσεις συμβιβασμού (του Τσώρτσιλ). Στις 12 Φεβρουαρίου, ηττημένο και ζαλισμένο το ΕΑΜ υπέγραψε τη συμφωνία της Βάρκιζας. Αν και ενιαία στάση των ιστορικών για τα Δεκεμβριανά δεν υπάρχει, κοινός τόπος είναι η συμφωνία τους για την έλλειψη σχεδίου και την ανεπάρκεια της ηγεσίας του ΚΚΕ. Σύρθηκαν, παγιδεύτηκαν, ζούσαν στον μικρόκοσμο των ιδεοληψιών τους.


Η Ελλάδα δεν θα χρεοκοπήσει. Εννοώ περισσότερο από όσο χρεοκοπεί καθημερινά με τον στραγγαλισμό της οικονομίας, τον εσωτερικό αναγκαστικό δανεισμό και την απουσία επενδυτικών δραστηριοτήτων. Επιχειρηματικά η Ελλάδα είναι αποκλεισμένη και οικονομικά σε μηχανική υποστήριξη.


Δυστυχώς οι περισσότεροι από όσους σήμερα κυβερνούν στην Ελλάδα και διαπραγματεύονται θυμίζουν τον Σιάντο. Στην ανεπάρκεια και στην απουσία επαφής με την πραγματικότητα.  


Σχέδιο, πλην συνθημάτων, δεν υπήρχε και ό,τι επιχειρήθηκε απέτυχε. 


Συμμαχία Νότου, χρήση διαθεσίμων ΕΚΤ, ενδιάμεση συμφωνία, Ρωσίες, Κίνες, Αμερικές, ευαισθητοποίηση λαών της Ευρώπης.. Όποιος δεν βλέπει ότι η μάχη αυτή, αν υπήρξε, χάθηκε, απλά είναι τυφλός. Και μόνος. Και σιγά-σιγά επικίνδυνος.


Η χώρα δεν θα χρεοκοπήσει γιατί, δεν υπάρχει δυνατότητα μη αποδοχής των όρων των δανειστών και εταίρων. Η Ελλάδα έχει ισχυρές οικονομικές δομές, ισχυρό κεφάλαιο λογικής και επιβιωτικής ικανότητας. Οι δημοσκοπήσεις σε επίπεδο κοινής γνώμης το αναδεικνύουν καταγράφοντας τη διάχυτη ανησυχία. Και τα διαθέσιμα των τραπεζών το επιβεβαιώνουν.  


Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει στήριξη όσο δεν διακυβεύονται θεμελιώδη. Αλλιώς θα καταρρεύσει. Αυτό είναι απολύτως φανερό, τόσο ώστε να μην εξαρτάται καν από τη θέληση ή την αμφιταλάντευση, ή την φώτιση ακόμη και του πρωθυπουργού.


Οποιαδήποτε περαιτέρω σύγκρουση απλά κάνει επαχθέστερους τους όρους της συμφωνίας.  


Ο χρόνος πια τρέχει εις βάρος μας. Η Ελλάδα βιάζεται, στη Ρίγα δεν ανησυχούν και απέβαλαν τον Βαρουφάκη. Το καρναβάλι πέρασε. Το μόνο που μπορεί πια να κάνει η κυβέρνηση είναι η καλή διαχείριση των απωλειών και βλαβών (damages control) που συσσωρεύτηκαν.


Ο πρωθυπουργός αν δεν δράσει αυτή τη βδομάδα, όχι την επόμενη, θα αναγκαστεί να υπογράψει μια επαχθή Βάρκιζα:

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: O γραφικός και το «ροζ συννεφάκι» του! (Η διαπραγμάτευση θέλει προτάσεις - Θα το καταλάβει ποτέ ο θίασος του ΣΥΡΙΖΑ?)

Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΚΑΨΗ

Τελικώς έχουμε τον πιο νέο πρωθυπουργό της Ιστορίας μας. Οπως φάνηκε στην προχθεσινή συνέντευξή του, άρχισε να καταλαβαίνει τον κόσμο μετά τις 25 Ιανουαρίου, όταν ανέλαβε την εξουσία. Εως τότε ζούσε σε ένα «ροζ συννεφάκι». 

Οταν συναντήθηκε, για παράδειγμα, με τον κ. Ντράγκι, πριν από τις εκλογές, δεν κατάλαβε τι ακριβώς του είπε. 

Κι όταν τον διαβεβαίωσε ότι η Κεντρική Τράπεζα θα συνεχίσει να παρέχει ρευστότητα στην Ελλάδα όσο είναι «σε πρόγραμμα», δεν πήγε το μυαλό του ότι εννοούσε το Μνημόνιο. Σωστά, θα μπορούσε να εννοεί το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών.

Αμ το άλλο; 

Οι υποσχέσεις που έδωσε στη Θεσσαλονίκη -θυμάστε, παροχές 10 δισεκατομμυρίων με πλήρη πρόβλεψη για τη χρηματοδότησή τους- σχεδιάστηκαν, είπε, σε άλλες συνθήκες, πριν γίνουν γνωστά τα αποτελέσματα του 2014 για μικρότερο πρωτογενές πλεόνασμα και πιστωτική ασφυξία.  

Μα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έλεγε προεκλογικά ότι δεν υπάρχει πλεόνασμα; Και η πιστωτική ασφυξία; 

Επεσε από τον ουρανό μαζί με την ύφεση; Δεν είναι αποτέλεσμα της πολιτικής του; 

Τα είχε πει προεκλογικά το παραγκωνισμένο του «asset», ο κ. Βαρουφάκης. Αυτός τώρα τα κατάλαβε; 

Αλλά αυτά, θα πείτε, είναι λεπτομέρειες. Απλώς έλεγαν ψέματα. Επί της ουσίας λοιπόν στη συνέντευξή του ο πρωθυπουργός είπε το εξής: 

Μπορεί να κάνουμε λάθη, αλλά διαπραγματευόμαστε σκληρά υπερασπιζόμενοι τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.  

Αλήθεια; Κατ' αρχάς τι θα πει διαπραγματεύομαι; Να στέλνω τον υπουργό των Οικονομικών να δίνει διαλέξεις στην Ευρώπη και να περιμένω να σταματήσουν να μας ζητούν μέτρα χάρη στη γεωπολιτική σημασία της χώρας;

Αυτό δεν είναι διαπραγμάτευση. Είναι διατύπωση επιθυμιών για τη Χώρα του Ποτέ Ποτέ.  

Καλώς ή κακώς, η Ευρώπη δεν λειτουργεί έτσι. Οι διαπραγματεύσεις γίνονται πάνω σε προτάσεις.  

Εμείς λοιπόν τι αντιπροτείνουμε για να μην κοπούν, για παράδειγμα, οι επικουρικές συντάξεις; 

Από πού θα βρει τα έσοδα η κυβέρνηση; 

Τίποτα. Ολες οι μεγαλοστομίες για τη φοροδιαφυγή -τον Φεβρουάριο ο κ. Μάρδας υποσχόταν 2,5 δισεκατομμύρια έως τον Ιούνιο από την πάταξή της- αποδείχθηκαν λόγια του αέρα.  

Ποιον κοροϊδεύουμε λοιπόν; 

Ο κ. Τσίπρας βέβαια είπε και κάτι ακόμα: 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Από τα νταούλια των τσαμπουκαλεμένων γραφικών στα βράχια

Του ΝΟΤΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Ενα παλιό εγγλέζικο ρητό - που πάει γάντι στην περίπτωσή μας - λέει με μια δόση ειρωνείας ότι «οι ζητιάνοι δεν έχουν δυνατότητα επιλογής» («Beggars can't be choosers»).

Κι όμως, την ώρα που οι υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών έχουν ψάξει σπιθαμή προς σπιθαμή όλα τα παλιά σεντούκια κι έχουν ξεσκονίσει ακόμη και τα χαλιά του κράτους μπας και βρουν κανένα ξεχασμένο κέρμα για να πληρώσουν μισθούς, συντάξεις και τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας...

 

Την ώρα που ο κ. Τσίπρας συναντάται με την κυρία Μέρκελ για να εξασφαλίσει μια πιο ελαστική αντιμετώπιση, να πετύχει την επανεκκίνηση μια κάποιας ροής χρηματοδότησης προς τη χώρα...

 

Την ώρα που ο ιδιωτικός τομέας έχει ουσιαστικά κηρύξει στάση πληρωμών, σχεδόν 1 εκατομμύριο εργαζόμενοι πληρώνονται με καθυστέρηση μέχρι και πέντε μηνών...

 

Οι υπουργοί της κυβέρνησης συνεχίζουν το βιολί τους - λες και ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν: 

 «Δεν θέλουμε τη δόση αν πρόκειται να συνεχιστεί η πολιτική λιτότητας» λέει ο ένας. «Η κυβέρνηση ουσιαστικά αντιμετωπίζει ένα πραξικόπημα, όχι με άρματα μάχης αλλά μέσω τραπεζών» επιμένει ο άλλος, ενώ ο τρίτος υπόσχεται μέσα στον επόμενο χρόνο αύξηση του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα από τα 580 στα 751 ευρώ!

 

Κύριοι της κυβέρνησης, ξεπεζέψτε και πάρτε το απόφαση: 

Τα νταούλια του ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνουν τις αγορές να χορεύουν. Οι κατά φαντασίαν φίλοι... Αμερικανοί, Ρώσοι, Κινέζοι, Ινδοί δεν θα δώσουν λεφτά. Τα σχέδια ανατροπής της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της Γερμανίας βγήκαν όλα πλάνες.

 

Ενας δρόμος μένει για την Ελλάδα: 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Τα λεφτά δεν έρχονται με «νωπή λαϊκή εντολή» προς τσαμπουκαλεμένους γραφικούς!!!

EΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Toυ ΦΩΤΗ ΓΕΩΡΓΕΛΕ

Η επιλογή του Γιάνη με ένα ν ήταν μια έξυπνη επιλογή. Για δύο λόγους:

 Όταν οι Ευρωπαίοι αντίκρισαν πρώτη φορά τη νέα κυβέρνηση έμειναν έκπληκτοι. Όπως εκμυστηρεύονταν, περίμεναν να αντικρίσουν κάποιους νέους Ευρωπαίους ριζοσπάστες. Αντί αυτού συνάντησαν κάποιους εκπροσώπους της δημοσιοϋπαλληλίας, κάτι παλαιοκομμουνιστικών απόψεων πολιτικούς, από αυτούς που έχουν να αντικρίσουν στις χώρες τους από τη δεκαετία του ’70 και του ’80. Η επιλογή Βαρουφάκη ήταν η απάντηση σ’ αυτό το πρόβλημα. Την ώρα που τα σοβαρά ΜΜΕ της Ευρώπης αντιμετώπιζαν με ελαφρά ειρωνεία τις εξαντρίκ οικονομικές απόψεις του Έλληνα υπουργού, οι τηλεοράσεις και τα λαϊκά ταμπλόιντ είχαν βρει το νέο media darling. Μοντέρνο, πιασάρικο και ουάου. Και λίγο αστείο. Αλλά έτσι δεν είναι κάπως όλος ο σύγχρονος κόσμος μας; 

Ο δεύτερος λόγος ήταν η ίδια η αντιμνημονιακή παράνοια. Ήταν τόσο μακριά από την πραγματικότητα, τόσο μακριά από τη λογική, τα δεδομένα, τα πραγματικά γεγονότα, την απλή αριθμητική, που έκανε αδύνατη οποιαδήποτε σοβαρή συζήτηση. Χρειάζονταν λίγο χρόνο πουλώντας τρέλα για να απορροφήσουν το σοκ της πρόσκρουσης. Αυτό επετεύχθη με τη «δημιουργική ασάφεια» του υπαρκτού σουρεαλισμού. Τα δάνεια είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, δεν θέλουμε καινούργια δανεικά αλλά αξιοπρέπεια, δεν θέλουμε τη δόση, δώστε μας τη δόση, δώστε μας έστω τμήμα της δόσης, μας στραγγαλίζετε αν δεν μας δώσετε δόση, θέλουμε λεφτά, χανόμαστε.

Η περίοδος αυτή τελείωσε. Η υπερβολική έκθεση οδηγεί πάντα στην κατανάλωση και στο γρήγορο «κάψιμο». Τα media αγαπούν, αλλά αγαπούν να μισούν. Και η περίοδος της αλαζονείας διαρκεί όσο κρατάνε τα λεφτά. Όταν τελειώσουν κανείς δεν εκτιμά έναν αλαζονικό επαίτη. Μετά από 3 χαμένους μήνες επιστρέφουμε στη σκληρή πραγματικότητα. Χάσαμε τις 100 πρώτες μέρες, αυτές που υποτίθεται μια νέα κυβέρνηση κάνει ό,τι θέλει να κάνει όσο διαρκεί η πρόσφατη νίκη της, για να διασώσουμε την αντιμνημονιακή απάτη με επικοινωνιακά παιχνίδια και μάχες για το εύπιστο κοινό των τηλεοπτικών παραθύρων. Σκληρές συγκρούσεις για το αν η τρόικα θα λέγεται 3 θεσμοί, αν θα συναντιούνται οι ομάδες εργασίας στα υπουργεία ή στα δωμάτια των ξενοδοχείων.  

Γιατί άραγε είναι ταπεινωτικό να δέχονται οι Έλληνες αξιωματούχοι τους αντιπροσώπους των θεσμών στα γραφεία τους και δεν είναι ταπεινωτικό να παίρνουν τους φακέλους του κράτους και να τους πηγαινοφέρνουν στα δωμάτια των ξενοδοχείων; 

Ευτυχώς που δεν συμμετέχει στο έργο και ο Ντομινίκ Στρος Καν γιατί θα είχαμε άλλα.

Για να διασωθεί όμως το παραμύθι, η οικονομία έχει παγώσει, η χώρα βουλιάζει σταθερά, δεν μιλάμε πια για μεταρρυθμίσεις και ανάπτυξη αλλά για ύφεση ξανά, για ελλείμματα, για νέα δημοσιονομικά κενά, δηλαδή για νέα μέτρα. Η νέα ύφεση χρειάστηκε μόλις λίγους μήνες ακινησίας.

Την Κυριακή ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης μέσω της «Αυγής» απευθύνθηκε στο κομματικό ακροατήριο. Και είπε ότι αν δεν προχωρήσουμε γρήγορα σε μια συμφωνία, θα αναγκαστούμε να πάρουμε μόνοι μας τα μέτρα που τώρα προσπαθούμε να αποφύγουμε. Αυτή η φράση είναι το τέλος όλης της αντιμνημονιακής παραζάλης που κυριαρχεί τόσα χρόνια στη χώρα. Τα μέτρα δεν τα παίρνουμε γιατί μας τα επιβάλλει κάποιος άλλος, αλλά γιατί δεν έχουμε λεφτά. Για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις σαρώνουμε κάθε ευρώ που υπάρχει στη χώρα, παίρνουμε τα λεφτά των δήμων και των ταμείων και των πανεπιστημίων. Το ίδιο το ξεχασμένο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης θα χρηματοδοτείτο με τα λεφτά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι δόσεις μάς κράταγαν όλα αυτά τα χρόνια ακόμα και σ’ αυτό το επίπεδο ζωής που έχουμε. Η εσωτερική παύση πληρωμών είναι το υφεσιακό μέτρο. Η αφαίρεση των ρευστών από τις τράπεζες είναι υφεσιακό μέτρο. Και όλα αυτά γίνονται για να πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις του Απριλίου. Τον Μάιο;

Κάποια στιγμή πρέπει να τελειώσει αυτή η συλλογική ψευδαίσθηση:

  Τα λεφτά δεν έρχονται από τον ουρανό. Δεν έρχονται με «νωπή λαϊκή εντολή». Δεν έρχονται επειδή «στις εκλογές οι Έλληνες ψήφισαν ότι είναι πλούσιοι», όπως ήδη μας ειρωνεύεται όλος ο υπόλοιπος πλανήτης.  

Έρχονται μόνο όταν εμείς τα δημιουργήσουμε. Όχι με «σκληρή» ή μαλακή διαπραγμάτευση, ούτε με «έντιμους» ή άτιμους συμβιβασμούς. Δεν μπορούμε να απαιτούμε αενάως δανεικά και η εποχή αυτή τελείωσε. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε τόσο καλύτερα.  

Το παλιό πολιτικό σύστημα έπεσε κι εδώ έξω. Δεν κατάλαβε ότι η Ευρώπη αλλάζει αυτά τα χρόνια, προχωράει σε μια μεγαλύτερη ενοποίηση που κάνει αδύνατη τη συμμετοχή χωρών που δεν είναι διατεθειμένες να ακολουθήσουν. Πίστεψε ότι με κουτοπονηριές, με παραμύθι, με λίγο τσαμπουκά, θα συνεχίσουν να μας χρηματοδοτούν. Δεν γίνεται. Κι αν μας χρηματοδοτούν από δω και πέρα, θα είναι τόσο όσο να μην είναι αυτοί υπεύθυνοι για την πτώση. Θα μας αφήσουν να φτωχαίνουμε σταθερά εντός της ευρωζώνης, ή εκτός αν αποφασίσουμε αυτοκτονικά να παραιτηθούμε.

Τις τελευταίες μέρες γίνεται μια ύστατη προσπάθεια για την επίτευξη κάποιας συμφωνίας. Η οποία θα είναι δύσκολη γι’ αυτό συνοδεύεται από πυροτεχνήματα για εκλογές και δημοψηφίσματα. Οι συζητήσεις αυτές δεν έχουν νόημα. Εκτός αν το επίδικο είναι η ρήξη, η πτώχευση και η έξοδος. Και αν ο λαός αποφασίσει να ακολουθήσει στην πορεία προς τη Βόρειο Αφρική, να το κάνει με τη θέλησή του. Αλλιώς τι νόημα έχουν;  

Θα είναι η μοναδική περίπτωση στην ιστορία που μέσα σε 3 μήνες ένα κόμμα ζητάει να το ψηφίσουμε για να σκίσει τα μνημόνια και να το ξαναψηφίσουμε για να εφαρμόσει αυτό τα νέα.

Την ώρα που η οικονομία βουλιάζει:  

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ψήφισες τσαμπουκαλεμένους γραφικούς? "Πάρε τον... παπά" απ' τον Alexis και περίμενε για τα καλύτερα που έρχονται!

Του ΦΑΗΛΟΥ ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗ

Ηταν μια ανόητη πρόληψη των παιδικών χρόνων μας, που τη διέλυσαν μεγαλώνοντας η γενική μόρφωση και η ειδικότερη γνώση της αληθινής προσφοράς της Εκκλησίας και του κλήρου στην επιβίωση του έθνους. Τάχα, αν βλέπαμε παπά, ήταν γρουσουζιά, κακό. Και ο τρόπος να το ξορκίσεις ήταν ένας που δεν λέγεται ή να προλάβεις να ακουμπήσεις κάποιον άλλο με το χέρι σου, λέγοντάς του «δικός σου ο παπάς». Κι ο άλλος, ο διπλανός σου συνήθως, το έφερε βαρέως. Παρακολούθησα λοιπόν τη συνέντευξη του πρωθυπουργού στον Νίκο Χατζηνικολάου. Προαναγγελία μετάθεσης ευθυνών διά δημοψηφίσματος.

Η περιορισμένη εντολή του, λέει, και η περιγραφόμενη αποτυχία της λεβέντικης πολιτικής, συνδυασμός κατενάτσιο και ταύτισης των «κόκκινων» γραμμών μας με τις «κόκκινες» γραμμές των κουτόφραγκων, θα οδηγήσουν σε έναν επώδυνο συμβιβασμό, που θα μοιάζει με ολική παράδοση. Διότι εάν βασίζουμε τις ελπίδες μας για υποχώρηση των δανειστών στην απειλή ότι θα αυτοκτονήσουμε, δεν τα βλέπω καλά τα κόζα. Η φρουρά όχι μόνο δεν πίπτει, αλλά το ψιλοκουβεντιάζει τελικά.

 

Οπότε, για να διαχυθούν η ευθύνη και το επερχόμενο κακό στους πάντες, έως το τελευταίο χωριό και συνοικία, ο Αλέξης προτίθεται να χτυπήσει στον ώμο τον λαό και να του πει «δικός σου ο παπάς», δίνοντας στον Γιάννη, στη Μαρία κ.λπ. για έγκριση στην κάλπη την όποια συμφωνία ή σχέδιο συμφωνίας.  

Και απ' ό,τι φαίνεται, αυτή η συμφωνία δεν θα μοιάζει και πολύ με σκίσιμο του Μνημονίου. Φοβάμαι πως, από το 70% που έλεγε ο Βαρουφάκης, θ' ανέβουμε πολύ στην αποδοχή και τα ρέστα θα τα βαφτίσουμε αλλιώς, πιο πιασάρικα, παίζοντας το αγαπημένο παιχνίδι της Αριστεράς με τις λέξεις.

 

Πολλές εξαγγελίες πάνε ήδη στις καλένδες, ο ΕΝΦΙΑ μένει, εάν ο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν πιάσει στόχους, δηλαδή ζήσε, Μάη μου, άλλα θα γίνουν μόνο σε «συνεννόηση με τους εταίρους» μας, ενώ βεβαίως υπάρχει η πραγματική κατάσταση της αγοράς, που δεν μπορεί να την κρύψει και ανακουφίσει κανένα δημοψήφισμα. Μιλάμε για πλήρη ερημοποίηση. Δεν υπάρχει σάλιο από μετρητό, δεν κουνιέται φύλλο, ενώ είναι διάχυτη μια αγωνία που ποτέ πριν δεν υπήρχε σε τέτοιον βαθμό στους πολίτες. Ειδικά οι έμποροι και εμείς οι ελεύθεροι επαγγελματίες το βιώνουμε οδυνηρά, βλέποντας τις τεράστιες δυσκολίες των πελατών μας, που γίνονται δικές μας δυσκολίες γιατί δεν έχουν μία.

 

Η δέσμευση και η μεταφορά των ταμειακών διαθεσίμων της Αυτοδιοίκησης είναι ένα αναγκαστικό μέτρο με κατεπείγοντα χαρακτήρα, το οποίο όμως δεν μπορεί να επαναληφθεί. Ωραία, ας πούμε τα πήραν, πληρώνουν με αυτά κάποιους μισθούς, συντάξεις, καμιά δόση στους έξω. Και μετά τι; Πότε και από πού θα τα δώσουν πίσω, αν δεν πάρουμε χρήμα από τους συνωμότες, ανθέλληνες, τραμπούκους κ.λπ. που προγκάνε τον Γιάνη;  

Και πώς, σε αυτή την περίπτωση, δήμοι και περιφέρειες θα καλύψουν τις δικές τους ανάγκες μισθολογικών και άλλων δαπανών;

 

Θέλω να πω ότι το παιχνίδι στενεύει και δεν ξέρω αν, ακολουθώντας το μουσταρδί παντελόνι του Τσακαλώτου, θα βρούμε πουθενά κανένα πιθάρι λίρες ή θα τους εντυπωσιάσει περισσότερο από τον σηκωμένο γιακά του τσαλακωμένου και υπό επιτροπεία πλέον Βαρουφάκη. 

Δεν μπορεί να φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από εμάς. 

Δεν μπορεί να παραφρόνησαν από τους... Μαλτέζους και τους Σλοβάκους έως τους Γερμανούς και τους Φινλανδούς. 

Δεν αγοράζω θεωρίες συνωμοσίας και ακόμη και τώρα, που ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο Πάνος, ο «τσιλιαδόρος» τους, έχουν τα κλειδιά, τις σφραγίδες, το κράτος όλο στο κουμάντο τους, λένε ότι πάλι φταίνε οι... προηγούμενοι και πως βυσσοδομεί σύμπασα η Ε.Ε. σε μυστικά κονκλάβια για να πνίξει την ελληνική επανάσταση. 

Θυμίζω:  

Δανεικά ζητάμε με όρους δικούς μας, εκτός των κανόνων που ισχύουν για τους άλλους.  

Δεν είμαστε στα ταμπούρια και στα δερβένια με τα καριοφίλια, ούτε στο Ρούπελ. Είναι φτηνή προπαγάνδα για χαχόλους να ζητάς από τους πολίτες να κρίνουν το 2015 με όρους του 1941-1944. Κι οι έξω τα κονομάγανε από την παρακμή μας και τη διαφθορά μας, αλλά εμείς το ξεχαρβαλώσαμε το κράτος μας, εμείς τους εκλέγαμε κι όσο ένα μερίδιο του πλιάτσικου κυκλοφορούσε και στα χέρια των από κάτω, η πλειοψηφία αγρόν ηγόραζε. Θυμίζω ότι μετά τα Ιμια ψήφισαν Σημίτη. Μετά το άγος Οτσαλάν ψήφισαν πάλι Σημίτη, για να... ανέβει ξανά το Χρηματιστήριο. Σε όσους τότε επισείαμε την καταισχύνη για τη χώρα, τη δορυφοροποίησή της, μας κοιτούσαν ως παραδείσια, σπάνια πουλιά, που τους χάλαγαν τη συγκέντρωση από τον πίνακα με τις μετοχές.

Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι: 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Xάσαμε το νταούλι σύντροφοι!

Γράφει ο Μ. Ο.  στο ΑΝΤΙΝEWS

Μαύρο στην TV, μη κατάργηση ΕΝΦΙΑ, αποπομπή μη αρεστών Υπουργών στην τρόικα.

Θυμάται κανείς γιατί αλλάξαμε Κυβέρνηση;

Όποιος είδε το μαύρο στη Digea και δεν περίμενε μετά διάγγελμα από τη Ζωή, δεν ξέρει από υπαρκτό σοσιαλισμό. 

O Έλλην αισθανόταν αριθμός. Ψήφισε Τσίπρα για να γίνει άνθρωπος και κατάντησε νούμερο.

Με λίγα λόγια ο Πρωθυπουργός μας είπε χθες ότι χάσαμε το νταούλι και οι αγορές όχι απλά μας χορεύουν, μας γλεντάνε κιόλας.

Το «δεν κάνουν πίσω οι δανειστές» είναι κάτι νέο;

 

Αποτελεί σοβαρό επιχείρημα;

Ορίστε που μας καταντήσατε κύριε Τσίπρα. Σε τρεις μήνες άσπρισε το μαλλί του Χατζηνικολάου.

Για να είμαστε δίκαιοι, ο Τσίπρας διαπραγματεύεται σκληρά: στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.

Μετά την (άσχετη με την περίσταση) ατάκα Ρούζβελτ ο Γιάνης θα πει ότι κι ο Ζαχαριάδης από ένα Τσακαλώτο έχασε.

Όλα όμως θα πάνε καλά: εμείς θα πληρώνουμε με πιστωτική και οι τουρίστες μόνο με μετρητά.

Κι αν ξεμείνουν τα ΑΤΜ (άστα Τσίπρα μπλέξαμε) υπάρχουν και τα τυχερά παίγνια για όσους επιθυμούν άμεση ρευστότητα.

Η λαοφιλής, επαναστατική και ρηξικέλευθη Κυβέρνηση προσαρμόζει τα συνθήματα της στις ανάγκες της συγκυρίας:

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ο Λένιν στη Γενεύη

Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

Η ιστορία είναι παλιά, μου τη θύμισε όμως η ανάρτηση πορτρέτου του Λένιν στο γραφείο της Γ΄ αντιπροέδρου της Βουλής, της κυρίας Δέσποινας Χαραλαμπίδου. 


Ηταν, λέει, κάποιος συλλέκτης έργων ζωγραφικής με θέμα την μπολσεβικική επανάσταση ο οποίος έμαθε ότι το σπάνιο κομμάτι με τον τίτλο «Ο Λένιν στη Γενεύη» βρίσκεται στην κατοχή μιας γριούλας κάπου στο Βλαδιβοστόκ. Πήρε αεροπλάνο, πήρε τρένο, πήρε τρόικα και όταν έφτασε στην ίσμπα της εκείνη τον οδήγησε στον στάβλο, παραμέρισε κάτι άχυρα και του έδειξε την τεραστίων διαστάσεων ελαιογραφία, που απεικόνιζε την Κρούπσκαγια, τη σύζυγο του Λένιν, με τον Τρότσκι, γυμνούς στο κρεβάτι. 
  
-«Και πού είναι ο Λένιν, μητερούλα;» ρώτησε ο συλλέκτης. 

-«Ο Λένιν τότε ήταν στη Γενεύη, πατερούλη».


Οταν ο κ. Μετζικώφ, υπεύθυνος της πινακοθήκης της Βουλής, ρωτήθηκε από την κ. Χαραλαμπίδου αν μπορεί να βρει άλλους πίνακες για να τους συνδυάσει με το πορτρέτο του Λένιν στο γραφείο της, εκείνος της απάντησε πως δεν γνωρίζει. Θα προσπαθούσε, όμως, όπως διάβασα, να βρει ζωγραφική που θα μπορούσε να συνυπάρξει αρμονικά στους τοίχους με την αυστηρή μορφή του ηγέτη. Υποθέτω ότι θα εννοούσε κάτι σαν τον «Λένιν στη Γενεύη» του ανεκδότου, που απεικονίζει μεν τον έτερο πρωταγωνιστή των μπολσεβίκων μαζί με τη βασιλική σύζυγο χωρίς να αναφέρεται ευθέως στην κατάληψη των Χειμερινών Ανακτόρων. «Κάτι σαν», γιατί την ίδια τη σκηνή δεν νομίζω ότι θα την εκτιμούσε ο Λένιν, έστω και μετά θάνατον, αν και το «μετά θάνατον» είναι σχετικό για κάποιον ηγέτη που πάντα ζει στην καρδιά της κ. Χαραλαμπίδου.


Η κ. Χαραλαμπίδου εκλέγεται με τον ΣΥΡΙΖΑ στην Α΄ Θεσσαλονίκης, έχει σταδιοδρομήσει ως μέλος της ΚΝΕ και του ΚΚΕ και έχει συγκινήσει το κοινό της με δύο πράξεις, εμβληματικές των αγώνων που δίνει για το διεθνές προλεταριάτο. 


Η μία ήταν όταν απωθήθηκε ηρωικά από πλαστική ασπίδα των ΜΑΤ σε συγκέντρωση εκπαιδευτικών και η άλλη όταν της ξέφυγε ένα δάκρυ τότε που έκλεισε η ΕΡΤ.  

Η ανάρτηση του πορτρέτου του Βλαντιμίρ Ουλιάνοφ στο γραφείο της στη Βουλή ήρθε μερικές ημέρες μετά την αποκάλυψη πως στο γραφείο του κ. Σπίρτζη –υπουργού σε κάποιο υπουργείο– εκτός από τη Ραχήλ Μακρή, σε δεύτερο πλάνο στον τοίχο υπήρχε και το πορτρέτο του Αρη Βελουχιώτη σε ποπ εκτέλεση.


Ας αφήσουμε κατά μέρος την, ας πούμε, σοβαρή πλευρά του ζητήματος:


 Ποια αντίληψη για τη δημοκρατία μπορούν να έχουν λειτουργοί της οι οποίοι δεν μπορούν να εργαστούν παρά μόνον όταν αισθάνονται να τους κοιτάζει ο Βελουχιώτης και ο Λένιν; 


Ποια αντίληψη για τη δημοκρατία και ποια για τον κόσμο του 2015;  


Και ας σταθούμε για λίγο στην ευτράπελη και πιο ουσιαστική πλευρά του ψυχικού φαινομένου: 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Η Αξία του να είσαι αριστερός (και να μην είσαι κορόιδο)

Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ

Αν κάτι έμαθα από τους τρεις μήνες που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στην εξουσία είναι πως λίγα πράγματα είναι τόσο ωραία και σου δίνουν τόσο μεγάλη ελευθερία κινήσεων όσο το να είσαι αριστερός. Στην πραγματικότητα το να μην είσαι αριστερός σε κατατάσσει αυτομάτως στην κατηγορία κορόιδο καθώς χάνεις την ευκαιρία να λες και να κάνεις ακριβώς ό,τι λένε και κάνουν οι δεξιοί χωρίς να ανησυχείς για αντιδράσεις και άλλα τέτοια ενοχλητικά.

Νομίζω πως αν καταλαβαίνατε πόσα πράγματα θα μπορούσατε να κάνετε ως αριστεροί θα κρεμούσατε μια κατακόκκινη σημαία έξω από το μπαλκόνι σας και θα χτυπούσατε τατουάζ τον Τσε ή τον Μαραντόνα ή τη Ραχήλ τη Μακρή ή τέλος πάντων κάποια σπουδαία προσωπικότητα της αριστεράς.  

Αφήστε με να σας ανοίξω τα μάτια και να προσπαθήσω να σας εντάξω στημεγάλη αριστερή αγκαλιά που έχει χώρο για όλους όσους δεν είναι κορόιδα.

Αν είσαι αριστερός μπορείς να συγκυβερνήσεις με ένα ακροδεξιό κόμμα 

Νομίζω πως οι περισσότεροι θυμάστε πολύ καλά τι είχε, δικαίως, ακουστεί για τη συγκυβέρνηση που συμπεριέλαβε τον Γιώργο τον Καρατζαφέρη. Αν υπάρχει έστω και ένας που να πιστεύει πως ο Καμμένος ο Πάνος έχει έστω και μισή ιδεολογική διαφορά από τον πολιτικό πατέρα του Άδωνι του Γεωργιάδη τον καλωσορίζω στην ωραία χώρα μας και του εύχομαι καλή διαμονή. Παρόλα αυτά οι τότε διαμαρτυρόμενοι για την πολιτική νομιμοποίηση της ακροδεξιάς καθόλου δεν ενοχλούνται που ο Αντρέας ο Τσίπρας οδηγεί το τρενάκι του υπό το άγρυπνο βλέμμα του ηγέτη των Καμμένων Ελλήνων. Και πολύ καλά κάνουν γιατί ο Ανδρέας ο Τσίπρας είναι ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ και μπράβο του.

 

Δύο ηγέτες υποδέχονται την εξουσία που μπάινει από τα αριστερά (όπως βλέπουμε εμείς)

Αν είσαι αριστερός μπορείς να κάνεις χιουμοράκι με τους μετανάστες

Φανταστείτε τι θα είχε γίνει σε περίπτωση που κάποιος υπουργός της Νέας της Δημοκρατίας είχε πει πως οι μετανάστες «λιάζονται στις πλατείες», όπως είπε η Κυρά Τασία Αντουανέτα, ή ότι «μοιάζουν με μοντέλα», όπως είπε ο Φλαμπουράρης υπουργός, του οποίου το μικρό νομίζω πως είναι Ορέστης αλλά μπορεί και να τον μπερδεύω και με τον Μακρή. Όλοι οι ευαίσθητοι συμπολίτες μας θα είχαν ορμήξει να τον κατασπαράξουν αν και αδίκως καθώς, όπως όλοι ξέρουμε, οι υπουργοί της Νέας της Δημοκρατίας δεν τρωγόντουσαν με τίποτα. Αντιθέτως η κυρα-Τασία και ο κυρ-Εβίβα μπορούν να λένε όσες χαριτωμενιές θέλουν για ανθρώπους που διακινδυνεύουν τη ζωή τους με την ελπίδα να μπορέσουν να ζήσουν μια ζωή που να μοιάζει λίγο με ανθρώπινη και να μην κουνιέται φύλλο. Και πολύ σωστά κάνει το φύλλο και μένει ακίνητο καθώς η κυρα-Τασία και ο κυρ-Κάπελας είναι ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ και μπράβο τους.

Αν είσαι αριστερός μπορείς να κυβερνάς με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου

Μέχρι τις 25 Ιανουαρίου του 2015 οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου σήμαιναν την κατάλυση του Συντάγματος και της δημοκρατίας. Από τις 26 και μετά έγιναν εργαλεία απαραίτητα για τη διακυβέρνηση της χώρας. Δεν νομίζω πως χρειάζεται να εξηγήσω τι άλλαξε. Για τους αντιδραστικούς που είναι δύσκολο να το καταλάβουν να πω πως είναι τεράστια διαφορά να ανακρίνεσαι ως αντιφρονών στο αρχηγείο της Στάζι και να ανακρίνεσαι ως αντιφρονών στην ΕΑΤ την ΕΣΑ. Με λίγα λόγια οι ΠΝΠ από τις 26 Ιανουαρίου είναι ΑΡΙΣΤΕΡΕΣ και μπράβο τους.

 

Ένας αριστερός τραβάει έναν άλλον ακόμα πιο αριστερά (όπως βλέπουν αυτοί)

Αν είσαι αριστερός μπορείς να ζητάς την πρόσληψη των δικών σου παιδιών

Την Τρίτη ο παλιός βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και ένας εκ των ηγετών του κινήματος «Δεν είμαστε τίποτα κορόιδα» ο Στάθης Παναγούλης, στη συζήτηση για την Κυβερνητική Ραδιοφωνία και Τηλεόραση, ζήτησε την αποκατάσταση όλων των εργαζομένων και ιδιαιτέρως αυτών που αγωνίστηκαν για να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στη εξουσία. Οι συμπολίτες μας που τα παλιά τα χρόνια έσκιζαν τα ωραία τους ρουχαλάκια για τις γαλάζιες και πράσινες προσλήψεις, για τα δικά μας τα παιδιά, έκαναν ένα ωραιότατο τουμπεκί και μάλιστα εξαιρετικά ψιλοκομμένο. Και πολύ καλά έκαναν. Γιατί ο Στάθης «Δύναμη του Επωνύμου» Παναγούλης είναι ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ. Και μπράβο του.

Αν είσαι αριστερός μπορείς να χρησιμοποιείς το κανάλι της Βουλής για την προσωπική σου προβολή

"Επίγεια σοφία"

Ένα λάθος που αρνηθήκαμε να διορθώσουμε έχει πολλές ζωές.

Edgar Cayce  Αμερικανός συγγραφέας


Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
Φταίει πρώτ’ απ’ όλα το κρασί!
Οι Μοιραίοι από τα “Ποιητικά" του Κωστα Βαρναλη   
  

Σαν σήμερα (30/4/ΧΧΧΧ)

311: H χριστιανική θρησκεία αναγνωρίζεται επίσημα στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία με διάταγμα του αυτοκράτορα Γαλέριου Βαλέριου Μαξιμιανού .

1803: ΟΙ ΗΠΑ αγοράζουν από τη Γαλλία την περιοχή της Λουϊζιάνας με τιμή 20 δολαρίων να τετραγωνικό μίλι. Συνολικό τίμημα 15 εκατομμυρια δολάρια

1821: Το Συνέδριο των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων στο Λάιμπαχ (σημερινή Λιουμπλιάνα) αποδοκιμάζει την ελληνική επανάσταση.

1919: Επικυρώνεται στη Διάσκεψη Ειρήνης του Παρισιού η αποστολή ελληνικού στρατού στη Σμύρνη, με σκοπό  να προστατεύσει τον χριστιανικό πληθυσμό στην περιοχή και να επιβάλει την τάξη .

1925: Ο Ολυμπιακός, ενάμιση μήνα μετά την ίδρυσή του, δίνει τον πρώτο αγώνα του στο ποδηλατοδρόμιο, το κατοπινό στάδιο Καραϊσκάκη. Νικά τη γαλλική ομάδα του πλοίου «Ζαν Ντ' Αρκ» με 5-0.

1915: Γεννιέται ο ποιητής Νίκος Γκάτσος

1883: Πεθαίνει ο γάλλος ιμπρεσιονιστής ζωγράφος Εντουάρ Μανέ

1945: Αυτοκτονεί ο Αδόλφος Χίτλερ  και η  Εύα Μπράουν  μία ημέρα μετά το γάμο τους.

1989: Πεθαίνει ο ιταλός σκηνοθέτης και «πατέρας» του σπαγγέτι - γουέστερν Σέρτζιο Λεόνε

 

 

 

 

 

 

 

 2014: Πεθαίνει, σε ηλικία 71 ετών από πνευμονία ο Βρετανός ηθοποιός Μπομπ Χόσκινς.  

ΚΟΙΝΩΝΙΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΗ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ:Μας εξαπάτησε o γραφικός; Ευτυχώς!

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΕΛΙΑ

Ξέρω πως καθένας κρατάει ό,τι του αρέσει ή τον βολεύει. Έτσι γινόταν πάντα με τις συνεντεύξεις των πολιτικών, έτσι γίνεται και τώρα.


Από τη συνέντευξη του πρωθυπουργού, η οποία ήταν μάλλον βαρετή, οι ΣΥΡΙΖΑίοι θα κρατήσουν τις «ηρωικές» διαβεβαιώσεις ή τις «κόκκινες γραμμές», έστω κι αν αυτά δεν υπάρχουν πλέον. Και οι αντι-ΣΥΡΙΖΑ θα μείνουν στις ανακολουθίες (δεν καταργείται ο ΕΝΦΙΑ) ή στα λάθη που παραδέχτηκε.


(...) Υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Τσίπρας εξαπάτησε το εκλογικό σώμα με αυτά που έλεγε προεκλογικά, ακόμα και τον πρώτο μήνα μετά τις εκλογές; 

Αν υπάρχει, θυμίζω πρόχειρα τα σημαντικότερα:

1. Δεν έσκισε το Μνημόνιο. Το παρέτεινε. Και μάλλον θα πάει για ακόμη ένα. Εδώ θα είμαστε.
2. Δεν θα καταργήσει τον φόρο στα ακίνητα. Εδώ θα είμαστε.
3. Θα κάνει ιδιωτικοποιήσεις. Γι' αυτό διατηρώ αμφιβολίες, επειδή μπορεί να μην υπάρχουν αγοραστές. Αν υπάρχουν, το «ξεπούλημα» θα πάει σύννεφο.


Προεκλογικά έλεγε τα ακριβώς αντίθετα. Δηλαδή, μας εξαπάτησε. Θα προβάλω, όμως, δύο ενστάσεις:


Η πρώτη: Είναι ο πρώτος που το κάνει αυτό; Όλοι οι προηγούμενοι ήταν συνεπείς μετεκλογικά προς αυτά που έλεγαν προεκλογικά; Θυμίζω πολύ σύντομα. 
Ο Καραμανλής υποσχέθηκε «επανίδρυση» του κράτους και το παρέδωσε ξεχαρβαλωμένο. 
Ο Παπανδρέου έλεγε ότι δεν θα προσφύγουμε στο ΔΝΤ και αυτό ήρθε εν χορδαίς και οργάνοις. 
Ο Σαμαράς μας τάραξε στα «Ζάππεια» και μετά στους φόρους. 
Δεν βάζω αποδεικτικά links, επειδή όλα αυτά είναι κοινώς αποδεκτά.


Η δεύτερη: Μήπως θέλαμε και λίγο να εξαπατηθούμε; Μήπως η εξαπάτηση του Τσίπρα (όπως και των προηγούμενων) ήταν η συνειδητή, όχι μόνο από τη δική του πλευρά, αλλά και από τη δική μας, όσων τέλος πάντων ήθελαν να εξαπατηθούν; 


Διότι νοήμων άνθρωπος που πίστεψε ότι θα σκίσει το Μνημόνιο δεν είναι νοήμων. 


Διότι όποιος πίστεψε ότι, με το που θα ερχόταν ο Τσίπρας, θα καταργούνταν όλοι οι φόροι και, ταυτόχρονα, θα αυξάνονταν οι μισθοί και οι συντάξεις είναι αφελής ή ήθελε να εξαπατήσει τον εαυτό του.


Θα μου πείτε «μα έτσι αποθεώνεις την αναξιοπιστία και δικαιολογείς τους πολιτικούς που μας εξαπατούν». 


Η απάντηση είναι πολύ απλή και την παραθέτω ως παραλλαγή της ευαγγελικής εντολής:  

ΚΟΙΝΩΝΙΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΗ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ασφάλιστρα κινδύνου έναντι επισφάλειας ψήφου η μόνη ελπίδα για τον "εξυπνότερο" λαό του κόσμου που ψηφίζει πολιτικούς ντενεκέδες τύπου «θα τον μεθύσουμε τον ήλιο», «κ-λεφτά υπάρχουν», «ζάπειο 1,2,3, πήγα στην κυρία», «με νταούλια και ζουρνά θα χορεύει η αγορά» και τα παρεμφερή συναφή

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ
Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΟΥΔΗ

Η ανασυγκρότηση της οικονομικής διαπραγματευτικής ομάδας στα πλαίσια ενός «κοινωνικού λαχανόκηπου» Βρυξελλών με τα ομώνυμα «λαχανάκια» υπό την εποπτεία του Ευκλείδη Τσακαλώτου, ο οποίος φρονίμως και ευγενώς ποιών δεν αντέδρασε προ μηνών όταν ο Γάλλος βάτραχος των Οικονομικών του πέρασε εν είδει παιδιάς (αν όχι πέδης) το κιτρινόμαυρο κασκόλ του σε χρώμα «Μάγια η μέλισσα» στο λαιμό του δίκην πολλαπλού βρόχου (θηλιάς), καταδεικνύει τις διαθέσεις υπακοής της παρ’ ημίν «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνησης στα κελεύσματα των οικονομικών εβρωβαρώνων για αποβολή «πυξ λαξ και οδάξ» του ενστικτωδώς αγέρωχου μοναχικού καβαλάρη Γιάνη Βαρουφάκη, του πληρούντος στο έπακρον την ιδιοπροσωπία της χώρας μας σύμφωνα με την οποία «η Ελλάδα είναι ένας απέραντος καλαμιώνας όπου ο καθένας καβαλάει το δικό του καλάμι»!

«Είναι η οικονομία, ηλίθιε»! 

Paris vaut bien une messe! Στα κομμάτια η πίστη μας αν είναι να μπούμε στο Παρίσι, όπως θα έλεγε σήμερα και ο Ερρίκος IV της Γαλλίας! Και ας μετακυλιόμεθα από την πάλαι ποτέ διολίσθηση και υποτίμηση της αλήστου μνήμης δραχμής στην διολίσθηση και υποτίμηση της επίσης αλήστου μνήμης εθνικής μας υπερηφάνειας. Τσουλήθρα, ναι, αρκεί να πάρουμε το «μπαγιόκο». 

Τας δόσεις, τας δόσεις εν σοφία πρόσχωμεν!
 

Κατά τα άλλα, οι ψηφοφόροι τρελαμένοι από «τα άλλα κόλπα ζόρικα που κάνουν στην Ινδία» οι φακίρηδες, οι αβατάρ, και οι γκουρού της καθ’ ημάς Ανατολής, το μόνο που μπορούν να κάνουν στο μέλλον είναι να αγοράζουν ασφάλιστρα κινδύνου για την ψήφο τους, έτσι ώστε αν βγουν «τζούφιοι» αυτοί τους οποίους ψήφισαν, να παίρνουν τουλάχιστον το «κατιτίς» έναντι της απώλειας ελπίδος στην οποία επένδυσαν ψηφίζοντες όσους κατά καιρούς εξαπατώνται να ψηφίζουν («θα τον μεθύσουμε τον ήλιο», «κ-λεφτά υπάρχουν», «ζάπειο 1,2,3, πήγα στην κυρία», «με νταούλια και ζουρνά θα χορεύει η αγορά» και τα παρεμφερή συναφή). 

ΚΟΙΝΩΝΙΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΗ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Να ζήσω ή να πεθάνω σε ένα φλαμέγκο επάνω; (η διαφορετικά αυτός ο m@l@k@s λαός έχει την επάρκεια να αξιολογήσει μέτρα και πολιτικές?)

EΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Του ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ

Και ποιο θα ήταν το ερώτημα για το δημοψήφισμα; 


Το καλοκαίρι ρωτάς τον λαό αν προτιμά βουνό ή θάλασσα, αν θέλει κρεμμύδι στο πιτόγυρο ή, όπως είδα στο twitter, το προαιώνιο «να ζήσω ή να πεθάνω σε ένα φλαμέγκο επάνω;» (Δείτε εδώ και άλλες ιδέες.)
 

Ο Τσίπρας μίλησε για δημοψήφισμα δύο φορές μέσα σε 24 ώρες. Εντάξει. Μόνο που στην περίπτωση μας τα πράγματα πηγαίνουν ανάποδα. Έχει την απάντηση, αλλά του λείπει το ερώτημα. Ξέρει τη λύση, όμως δεν έχει τον γρίφο. Ναι, η λογική λέει ότι το εκλογικό σώμα θα απαντούσε θετικά προς την κατεύθυνση που βάζει ευρώ στη βασιλόπιτα. Όμως, αν το δημοψήφισμα δεν έχει να κάνει ευθέως με το ευρώ, τότε ποιοι θα είναι οι πυλώνες του διλήμματος;  


Ελάτε να το δούμε λογικά, όσο και αν σας φαίνεται δύσκολο.


Θα μπορούσε η κυβέρνηση να ρωτήσει τους πολίτες αν προτιμούν ευρώ ή δραχμή; 


Άδικος κόπος και πεταμένα λεφτά έξω από κλειστές τράπεζες. Οι πολίτες θέλουν την παραμονή της χώρας στο ευρώ. 


Το ερώτημα, λοιπόν, θα πρέπει να είναι πιο εξειδικευμένο. Μπορεί, ας πούμε, να έχει από τη μία ένα πακέτο μέτρων και από την άλλη την απόρριψη τους. Η αποδοχή συνεπάγεται ευρώ, η απόρριψη οδηγεί στη δραχμή, στο σκληρό νόμισμα της αξιοπρέπειας.  


Στο στοίχημα η ψήφος υπέρ του ευρώ θα έχει απόδοση κοντά στη μονάδα.  


Σε αυτήν την περίπτωση, όμως, υπάρχει ένα βασικό πρόβλημα: είναι σε θέση το εκλογικό σώμα να αξιολογήσει το πακέτο μέτρων;  


Ναι, έχουμε Αριστερά και σοφό λαό, αλλά, ας με συγχωρήσει η χάρη Του, δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο το εκλογικό σώμα έχει την επάρκεια να αξιολογήσει μέτρα και πολιτικές.  


Κοινώς είναι άλλο να απορρίπτεις την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και άλλο να αποφασίζεις αφού διαβάσεις αναλογιστικές μελέτες. Αυτό δεν είναι δουλειά του λαού. Είναι της κυβέρνησης. Το να τεθεί, λοιπόν, πακέτο μέτρων σε δημοψήφισμα, είναι τεχνικά γελοίο, πολιτικά τυχοδιωκτικό και εθνικά επικίνδυνο. 


Όμως υπάρχει και κάτι ακόμα: