ΚΟΙΝΩΝΙΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΗ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ομηροι των αντιφάσεων - Είσαι σίγουρος πως δεν τιμωρείς τον εαυτό σου???

Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΚΑΨΗ

Σε αυτές τις εκλογές οι πολίτες προσέρχονται με αντιφατικές τοποθετήσεις και ανάμεικτα συναισθήματα. Το δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Εξι στους δέκα πιστεύουν ότι υπάρχει κίνδυνος εξόδου από το ευρώ.  

Την ίδια στιγμή, ωστόσο, η πλειοψηφία δηλώνει ότι οι Ευρωπαίοι σε μια σύγκρουση για το χρέος θα υποχωρήσουν. Θεωρούν καταλληλότερο πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά. Προτιμούν όμως μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν γίνεται όμως να τα έχουμε όλα. Ή μήπως όχι;

 

Υπάρχουν τρεις θέσεις που έχει υιοθετήσει μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης, οι οποίες ενδεχομένως εξηγούν την αντιφατικότητα. 

Η πρώτη: τίποτα χειρότερο δεν μπορεί να μας συμβεί. 

Η δεύτερη: τα λέει αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μετά τις εκλογές θα αλλάξει. 

Και η τρίτη: δεν με νοιάζει τι θα γίνει, θέλω να τους εκδικηθώ. 

Δυστυχώς και οι τρεις είναι λάθος.

 

Και ως προς την πρώτη ήδη οι κίνδυνοι έχουν αρχίσει να φαίνονται πιο καθαρά: 

Δεν είναι απλώς η έκρηξη των σπρεντ και η καθίζηση του χρηματιστηρίου. Ούτε η συνειδητοποίηση και από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ -οι κ. Βαρουφάκης και Λαπαβίτσας το είπαν ανοικτά και προχθές το επιβεβαίωσε επισήμως και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα- ότι μια σύγκρουση με την Ευρώπη θα οδηγήσει σε καθεστώς πιστωτικής ασφυξίας. 

Είναι ο ορυμαγδός των δημοσιευμάτων που θέτουν ευθέως το ζήτημα του Grexit και η κατανόηση πως αν η Ελλάδα αποτελέσει τη θρυαλλίδα μιας κρίσης στην Ευρώπη οι πιθανότητες να βγει αλώβητη είναι μικρές έως ανύπαρκτες.

 

Με αυτό το δεδομένο η δεύτερη γραμμή άμυνας είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μαλακώσει, θα αποφύγει τις μονομερείς ενέργειες, θα διαπραγματευθεί και θα πετύχει μια συμφωνία οριακά έστω καλύτερη από την υπάρχουσα. Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι μια τέτοια συμφωνία, αν θεωρήσουμε ότι μπορεί να επιτευχθεί, θα είναι πολύ δύσκολο να περάσει από τον κ. Λαφαζάνη. Είδαμε στην περίπτωση του κ. Κουβέλη πως δεν αστειεύεται. Ούτε από τον κ. Τσίπρα όμως θα περάσει εύκολα.

 

Οι προβλέψεις σε αυτές τις περιπτώσεις είναι δύσκολες. Είναι όμως αναγκαίο να δούμε τη δυναμική που θα αναπτυχθεί αν σχηματιστεί κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Το πιθανότερο είναι ότι θα υπάρξει για αρκετό διάστημα ένα αδιέξοδο, καθώς οι δύο πλευρές θα επιμένουν στις θέσεις τους. Η κ. Μέρκελ έχει ασφαλώς την πολυτέλεια να περιμένει. Η ελληνική κυβέρνηση όμως όχι. Θα περνά βέβαια ακόμα τον μήνα του μέλιτος με τους ψηφοφόρους, ιδίως αν έχει κάνει τις παροχές που υπόσχεται. Την ίδια στιγμή ωστόσο η οικονομία θα υποχωρεί, τα ελλείμματα θα αυξάνονται και μαζί θα αυξάνονται και οι απαιτήσεις της Ευρώπης για ακόμα πιο σκληρά μέτρα. 

 Στην πραγματικότητα ένας «έντιμος» συμβιβασμός θα γίνεται όλο και πιο δύσκολος. Εκτός...

 

Στο επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ εκτιμούν πως μια ρήξη με την Ελλάδα θα έχει μεγάλο οικονομικό κόστος για την Ευρώπη, καθώς οι εταίροι θα χάσουν τα 200 και πλέον δισεκατομμύρια ευρώ που μας έχουν δανείσει. Μόνο η Γερμανία έχει να χάσει κοντά 70 δισεκατομμύρια. Θα προτιμήσουν λοιπόν έναν συμβιβασμό.  

Πιθανώς να έχουν δίκιο. Το ερώτημα ωστόσο είναι με ποιο αντάλλαγμα η κ. Μέρκελ θα πει στους ψηφοφόρους της ότι χάρισε τα δικά τους λεφτά στην Ελλάδα. Γιατί βέβαια δεν έχει καμία διάθεση να αυτοκτονήσει πολιτικά για χάρη του κ. Τσίπρα. 

Η απάντηση είναι μία: 

Αυτό που πρότεινε το καλοκαίρι του 2011 ο κ. Σόιμπλε στον κ. Βενιζέλο: ένα βελούδινο «διαζύγιο». Και το χειρό­τερο είναι ότι ο κ. Τσίπρας, αντιμέτωπος είτε με οικονομικό αδιέξοδο είτε με μια ταπεινωτική υποχώρηση, θα έχει κίνητρο να το δεχθεί. Φυσικά με ένα υπερήφανο δημοψήφισμα και την κατάλληλη προετοιμασία της κοινής γνώμης: όσοι επιθυμούν συμβιβασμό με την Ευρώπη θα κατηγορούνται για εθνική προδοσία, θα βαφτίζονται μερκελιστές, Τσολάκογλου και άλλα παρόμοια. Κάτι ξέρουν στον ΣΥΡΙΖΑ.

 

Ακόμα κι αυτό το ενδεχόμενο όμως δεν αποθαρρύνει όσους θέλουν να τιμωρήσουν τους «υπαίτιους» για την κακοδαιμονία μας και μετά γαία πυρί μιχθήτω. Και σε αυτή την περίπτωση όμως το πρόβλημα είναι γνωστό. 

Κατ' αρχάς δεν θα τιμωρήσουν κανέναν άλλο από τον εαυτό τους. Δεν τιμωρείς κανέναν αυτοκτονώντας οικονομικά. 

Ακόμα χειρότερα όμως: 


Tιμωρώντας, όπως νομίζουν, τους υπαίτιους, στην πραγματικότητα θα επιβραβεύσουν αυτούς ακριβώς που είναι περισσότερο υπεύθυνοι για τα σημερινά προβλήματα της χώρας. Ολους τους αναρριχητές του δημόσιου τομέα, δηλαδή, που σήμερα έχουν μετακομίσει μαζικά και αναζητούν νέα καριέρα στον ΣΥΡΙΖΑ. Και μαζί τους πολιτικούς που εξακολουθούν να τους καλύπτουν.