KOINΩΝΙΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΗ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ και καλά ξυπνητούρια σε εσας που τους βγάζετε...

Toυ ΑΛΕΞΗ ΠΟΛΙΤΗ

Χρόνια πολλά καθάρματα. Πρώτη φορά εν μέσω εορτών κι όσο με θυμάμαι πάνω σε τούτον τον εκπάγλου καλλονής πλανήτη,  τη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα δεν την ορίζουν και δεν την κατακλύζουν όμορφες, ταξιδιάρικες μυρωδιές από φρεσκοψημένα μελομακάρονα και γαλοπούλες γεμιστές.  Ούτε γαλήνιοι ήχοι κατάνυξης από θρησκευτικές ορθόδοξες ψαλμωδίες ή χαρούμενες παιδικές φωνούλες που ξεχύνονται στις γειτονιές για να πουν τα κάλαντα και να βγάλουν χαρτζιλίκι. Κάλπες και μόνο κάλπες μυρίζουν σε ένα μήνα, ζέχνει αβυσσάλεα μπόχα πολιτική και σαπίλα παραπολιτική. Βρώμικες, σιχαμένες οσμές που δηλητηριάζουν τα νευρικά κύτταρα και τεντώνουν, ξεχειλώνουν  την ομοιόσταση του  δύσμοιρου εγώ μας.

Μέσα σε αυτόν τον προεκλογικό και εορταστικό, τρομάρα μας, εμετό προσπαθείς μάταια να βρεις λόγους να γελάσεις, να αναπνεύσεις. Αλλά δεν μπορείς. Με μία πολιτική σκηνή παρωδία που συναγωνίζεται τις μαριονέτες σε πρωτοβουλίες, τις χελώνες σε ευελιξία, τον Σκρουτζ Μακ Ντακ σε λεβεντιά κι απλοχεριά και τον Κοσκωτά σε εντιμότητα, λίγες οι ελπίδες για τους μελλοθάνατους.

Η κατάσταση φαίνεται να είναι μη αναστρέψιμη, νοσηρή και εμείς καταδικασμένοι σε μια επιδαυρική θηλιά δίκην αρχαιοελληνικής τραγωδίας. Στο πυρ το εξώτερον. 

Αν δεν πάρουμε στα χέρια μας τις τύχες του χειμαζόμενου κορμιού, του επιφορτισμένου με μυθικά βάρη νου, το μέλλον θα παραμείνει ζοφερό και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα σκατένια.

 Μια λύση υπάρχει, μονόδρομος, χωρίς επιστροφή. Και ποια είναι αυτή φτωχοί μου Γαλάτες; 

 Οδηγός προεκλογικής συμπεριφοράς. Για μετεκλογική ελπίδα αλλαγής. Των φρονίμων τα παιδιά πριν ψηφίσουν, σκέπτονται και δρουν.  

Και εξηγούμαι πάραυτα.

Έχω καιρό στο μυαλό κάποιες συμβουλές, λίγες αλλά περιεκτικές κι αν μη τι άλλο ουσιώδεις, όσο μου επιτρέπει η γνωστική μου επάρκεια να τις χαρακτηρίζω τέτοιες. Όπως η μυστική συνταγή της αγράμματης γιαγιάς μου για τα υπέροχα μελομακάρονα που μας κάνει κάθε χρόνο τέτοιες μέρες: πετυχημένη και διαχρονική. Επιτρέψετε στην ελαχιστότητά μου να προτείνει κάποιους «μέσα στο παραβάν, και λίγο πριν την κάλπη» κανόνες. ‘Η αξιώματα αν προτιμάτε. Πριν την κρίσιμη στιγμή:

Ξεκινάμε φέρνοντας στο φτωχό μυαλό μας λαμπερά φωτογραφικά ενσταντανέ «δήθεν» πολιτικών, σωστούς πίνακες ζωγραφικής, σωστά έργα κλέφτης… Για να κατανοήσουμε το μέγεθος του δράματός μας εν αντιθέσει με την ευμάρεια κάποιων αρχικλεφταράδων και με αφορμή την υπόθεση Χαϊκάλη, ας σκεφτούμε ότι για 2-3 εκατομμύρια ο Άκης δεν θα πήγαινε ούτε στο ραντεβού γατάκια, όπως λέει κι ο φίλος μου ο Ζαραλίκος. Συνταγή αλάνθαστη.

Δεν τσιμπάμε σε προκλήσεις ή εκφοβισμούς. Κατά καιρούς μας είπαν ράθυμους, νωθρούς, νωχελικούς, τεμπέληδες, οκνηρούς, ακαμάτες, ανεπρόκοπους, αχμάκηδες, κοπρόσκυλα, σπαρίλες, τεμπελόσκυλα, τεμπελχανάδες, τζερεμέδες την ίδια ώρα που παλεύουμε για την επιβίωση ημών και των παιδιών μας μέσα σε έναν ανηλεή λάκκο με οικονομικά κωλοδάχτυλα. Τέτοιοι είναι άλλοι. Εκείνοι που τώρα μας ζητούν την ψήφο. Ας τους τη δώσουμε. Τη μούντζα..

Και σιγά μη φοβηθούμε. Όποιος φοβάται ας πάρει σκύλο ή ας μείνει σπίτι. Πνεύμα και αέρα μαχητή έχουμε. Η πάλη είναι εύκολη γι’ αυτούς που αγωνίζονται νυχθημερόν με διάθεση να νικήσουν. Για τους ράθυμους όλα φαίνονται μαύρα και δυσκατόρθωτα. Διότι η ραθυμία τους αχρηστεύει τελείως. Αν είναι όρθιοι, τους κάνει να πέσουν. Κι αν είναι πεσμένοι, δεν τους αφήνει να σηκωθούν. Μακριά από μας.

Ενεργούμε, συμμετέχουμε, κάνουμε πράξη και περιφρουρούμε τα δημοκρατικά ιδεώδη. Ας μείνουν άλλοι ακίνητοι, περιδεείς, να παρατηρούν με το οξυδερκές σπινθηροβόλο βλέμμα της αγελάδας, τα τρένα της Νέας Τάξης να περνούν. Όχι εμείς. Ήρθε επιτέλους η ώρα του πολίτη, του ενεργού πολίτη, του νομοταγούς πολίτη, του άξιου.

Τιμή και δόξα σε όλα τα «άντε γαμήσου ρε απατεώνα» που εγκλωβίστηκαν μέσα σε προδομένα μάτια έρμων ψηφοφόρων και δεν έγιναν λέξεις, επειδή έχουμε επίπεδο και παιδεία να πάρει. 

Μαγκιά του εμπνευσμένου πολιτικού δεν είναι να πουλάει όνειρα στον κόσμο, αλλά να δημιουργεί τις βάσεις για μια ρεαλιστική μεν πραγματικότητα, που θα επιτρέπει στον κοσμάκη υγιώς  να ονειρεύεται. Τέτοιους θέλουμε. Και πιστέψτε με. Υπάρχουν. Ζουν ανάμεσά μας. Ας τους εντοπίσουμε λοιπόν.

Χρόνια πολλά απανταχού ψηφοφόροι, ας κοιτάξουμε με την ψήφο μας να γίνουμε ελπιδοφόροι. Για την πατρίδα και τα παιδιά μας… Κυρίως αυτά ρε γαμώτο. Η φωτογραφία που ακολουθεί είναι συγκλονιστική. Χιλιάδες λέξεις και βάλε..:

 

Ας σταυρώσουμε επιτέλους τους κατάλληλους και τους πιο άξιους για να μην μας ξανασταυρώσουν στον μετεκλογικό Γολγοθά κατόπιν της απομάκρυνσης από το ταμείο. Από την κάλπη. Προσέχουμε για να έχουμε, να έχουνε…

*Follow on twitter: @AlexisPolitis