Ηταν μια εποχή που το μεγαλύτερο κομμάτι της Αριστεράς μιλούσε για τα
«λευκά κελιά» στα οποία κλείστηκαν οι καταδικασθέντες για πολλαπλές
δολοφονίες, βομβιστικές επιθέσεις κ.λπ. της «17 Νοέμβρη». Κάποιοι από
αυτούς, μάλιστα, είχαν ξεκινήσει και απεργία πείνας για τις συνθήκες
κράτησης.
Τι κι αν τρία μέλη της «Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα
του Ανθρώπου» (ΕΕΔΑ), ένα από τα οποία ήταν η κ. Αλίκη
Γιωτοπούλου-Μαραγκοπούλου, επισκέφθηκαν τις φυλακές και διαπίστωσαν ότι
οι αντικειμενικές συνθήκες κράτησης των μελών της «17 Νοέμβρη» είναι
συντριπτικά καλύτερες από τους υπόλοιπους κρατουμένους;
Τι κι αν έκαναν
εκθέσεις ζωγραφικής και πάρτι μέσα στη φυλακή, όπως μάθαμε αργότερα;
Για
την παλαβή Αριστερά τα κελιά ήταν λευκά και η φυλακή «Γκουαντάναμο»!..
Φυσικά οι συνθήκες κράτησης δεν ήταν τότε το θέμα. Ηταν να δειχθεί ότι το «κράτος εκδικείται», ότι οι «νόμοι της Δημοκρατίας τους είναι απάνθρωποι» κι άλλα τέτοια τερπνά. Μέχρι που μάθαμε ότι αυτό το «εκδικητικό κράτος» έδινε σωρηδόν άδειες εξόδου από τη φυλακή στον καταδικασθέντα σε 6 φορές ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη για συμμετοχή σε 6 δολοφονίες, εκρήξεις, ληστείες, κ. Χριστόδουλο Ξηρό. Μέχρι που αυτός εξαφανίστηκε και το καθεστώς των αδειών -δυστυχώς- περιορίστηκε για όλους τους κρατουμένους...
Οπως και τότε, έτσι και τώρα, οι σπουδές του κ. Νίκου Ρωμανού δεν είναι το θέμα. Ο ίδιος, εξάλλου, σε κείμενο που δημοσιοποίησε όταν ξεκίνησε την απεργία πείνας, δεν έδειξε καθόλου φιλομαθής. Αντιθέτως έγραψε ότι «απευθύνω έναν πολιτικό εκβιασμό ώστε να κερδίσω ανάσες ελευθερίας από την ισοπεδωτική συνθήκη του εγκλεισμού... Με αυτή μου την επιλογή... δίνεται η δυνατότητα να ανοίξει ένα μέτωπο αγώνα σε μια χρονική συγκυρία ιδιαίτερα κρίσιμη για όλους μας».
Φυσικά οι συνθήκες κράτησης δεν ήταν τότε το θέμα. Ηταν να δειχθεί ότι το «κράτος εκδικείται», ότι οι «νόμοι της Δημοκρατίας τους είναι απάνθρωποι» κι άλλα τέτοια τερπνά. Μέχρι που μάθαμε ότι αυτό το «εκδικητικό κράτος» έδινε σωρηδόν άδειες εξόδου από τη φυλακή στον καταδικασθέντα σε 6 φορές ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη για συμμετοχή σε 6 δολοφονίες, εκρήξεις, ληστείες, κ. Χριστόδουλο Ξηρό. Μέχρι που αυτός εξαφανίστηκε και το καθεστώς των αδειών -δυστυχώς- περιορίστηκε για όλους τους κρατουμένους...
Οπως και τότε, έτσι και τώρα, οι σπουδές του κ. Νίκου Ρωμανού δεν είναι το θέμα. Ο ίδιος, εξάλλου, σε κείμενο που δημοσιοποίησε όταν ξεκίνησε την απεργία πείνας, δεν έδειξε καθόλου φιλομαθής. Αντιθέτως έγραψε ότι «απευθύνω έναν πολιτικό εκβιασμό ώστε να κερδίσω ανάσες ελευθερίας από την ισοπεδωτική συνθήκη του εγκλεισμού... Με αυτή μου την επιλογή... δίνεται η δυνατότητα να ανοίξει ένα μέτωπο αγώνα σε μια χρονική συγκυρία ιδιαίτερα κρίσιμη για όλους μας».
Συνεπώς μάλλον δεν ενδιαφέρεται να
μάθει Διοίκηση Επιχειρήσεων στο ΤΕΙ Αθήνας (και ουχί «πανεπιστημιακή
σχολή», όπως γράφει) όπου πέρασε, αλλά να κερδίσει «ανάσες ελευθερίας».
Βεβαίως μια Δημοκρατία πρέπει να είναι ανεκτική και να δίνει σε όλους τους φυλακισμένους «ανάσες ελευθερίας» και όχι μόνο στον κ. Ρωμανό, ο οποίος -να σημειώσουμε εδώ- κάνει «πολιτικό» αγώνα μόνο για πάρτη του. Αλλά από την άλλη, μια Δημοκρατία εκτός από ανεκτική πρέπει να φροντίζει την ασφάλεια και των υπολοίπων, όπως και την τήρηση των νόμων που η πλειοψηφία αποφασίζει. Η Πολιτεία δεν μπορεί να δώσει «ανάσες ελευθερίας» σε κάποιον που δεν έχει ακόμη σωφρονιστεί, αν δεν εξασφαλίσει ότι αυτός δεν θα τις χρησιμοποιήσει εναντίον της Δημοκρατίας· κι όταν λέμε «εναντίον» δεν εννοούμε ρητορικώς, αλλά πρακτικώς π.χ. με καλάσνικοφ στις τράπεζες.
Βεβαίως μια Δημοκρατία πρέπει να είναι ανεκτική και να δίνει σε όλους τους φυλακισμένους «ανάσες ελευθερίας» και όχι μόνο στον κ. Ρωμανό, ο οποίος -να σημειώσουμε εδώ- κάνει «πολιτικό» αγώνα μόνο για πάρτη του. Αλλά από την άλλη, μια Δημοκρατία εκτός από ανεκτική πρέπει να φροντίζει την ασφάλεια και των υπολοίπων, όπως και την τήρηση των νόμων που η πλειοψηφία αποφασίζει. Η Πολιτεία δεν μπορεί να δώσει «ανάσες ελευθερίας» σε κάποιον που δεν έχει ακόμη σωφρονιστεί, αν δεν εξασφαλίσει ότι αυτός δεν θα τις χρησιμοποιήσει εναντίον της Δημοκρατίας· κι όταν λέμε «εναντίον» δεν εννοούμε ρητορικώς, αλλά πρακτικώς π.χ. με καλάσνικοφ στις τράπεζες.
Οπως ορθώς έγραψε και ο
συνάδελφος Ανδρέας Πετρουλάκης «Δεν του ζητάμε να μας αγαπήσει ξαφνικά,
εμάς και τη νομιμότητα που υπερασπιζόμαστε, Του ζητάμε, εφόσον ο ίδιος
θέλει να χρησιμοποιήσει ένα ευεργέτημα της πολιτείας που μισεί, να
προχωρήσει και αυτός από την πλευρά του σε μία δημόσια δέσμευση στον
λόγο της τιμής του, ότι δεν θα το χρησιμοποιήσει για οποιαδήποτε έκνομη
ενέργεια» (Protagon 1.12.2014)
Κι επειδή στα λίγα κείμενα που εντρυφούν οι «επαναστάτες» του καιρού μας είναι κάτι παραληρήματα τύπου Νετσάγεφ, ο «λόγος τιμής» δεν αρκεί.
Κι επειδή στα λίγα κείμενα που εντρυφούν οι «επαναστάτες» του καιρού μας είναι κάτι παραληρήματα τύπου Νετσάγεφ, ο «λόγος τιμής» δεν αρκεί.
Αν
δεν μπορούν να γίνουν μαθήματα εξ αποστάσεως, εκείνα τα «ηλεκτρονικά
βραχιόλια» για επιτήρηση των κρατουμένων εκτός φυλακής θα ήταν μια
λύση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου