ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ και ΠΑΙΔΙ: Το καλύτερο δώρο!

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Tης ΙΩΑΝΝΑΣ ΧΑΡΜΠΕΑ

Ένας πατέρας γυρίζει σπίτι από την δουλειά αργά, κουρασμένος και εκνευρισμένος. Στην πόρτα τον περιμένει ο 5χρονος γιος του…

ΓΙΟΣ: «Μπαμπά, μπορώ να σε ρωτήσω κάτι;»
ΠΑΤΕΡΑΣ: «Ναι βεβαίως, τι είναι;»
ΓΙΟΣ: » Μπαμπά, πόσα παίρνεις στη μια μέρα; »
ΠΑΤΕΡΑΣ: «Αυτό δεν είναι δική σου δουλειά. Γιατί ρωτάς ένα τέτοιο πράγμα;» ρώτησε θυμωμένα .
ΓΙΟΣ: «Θέλω ακριβώς να ξέρω. Παρακαλώ πες μου, πόσα παίρνεις στη μια μέρα;»
ΠΑΤΕΡΑΣ: «Εάν πρέπει να ξέρεις, παίρνω 50 ευρώ την μέρα».
ΓΙΟΣ: «Ωχ»…, απάντησε το παιδί, με το κεφάλι του κάτω και συνέχισε… «Μπαμπά σε παρακαλώ μπορείς να μου δανείσεις €25″;

Ο πατέρας εξαγριωμένος του απάντησε:
«Εάν ο μόνος λόγος που εσύ ρώτησες είναι, ώστε να δανειστείς κάποια χρήματα για να αγοράσεις ένα ανόητο παιχνίδι ή κάποιες άλλες αηδίες, τότε να πας κατ’ ευθείαν στο δωμάτιό σου και στο κρεβάτι σου. Σκέψου γιατί είσαι τόσο εγωιστής. Δεν εργάζομαι σκληρά καθημερινά για τέτοιες παιδαριώδεις επιπολαιότητες».

Το μικρό παιδί πήγε ήσυχα στο δωμάτιό του και έκλεισε την πόρτα. Ο μπαμπάς κάθισε σκεπτόμενος την ερώτηση του παιδιού και νευρίαζε περισσότερο. Πώς τόλμησε να υποβάλλει τέτοια ερώτηση για να πάρει μόνο κάποια χρήματα; Μετά από μια περίπου ώρα, ο μπαμπάς είχε ηρεμήσει και είχε αρχίσει να σκέφτεται: Ίσως είναι κάτι που πρέπει πραγματικά να αγοράσει ο μικρός με τα 25 ευρώ γιατί δεν ζητάει χρήματα πολύ συχνά.

Πήγε στην πόρτα του δωματίου του παιδιού και άνοιξε την πόρτα.
ΠΑΤΕΡΑΣ: «Κοιμάσαι αγόρι μου;»
ΓΙΟΣ: «Δεν κοιμάμαι»
ΠΑΤΕΡΑΣ: «Σκεφτόμουν, ότι ίσως ήμουν πάρα πολύ σκληρός μαζί σου νωρίτερα. Ήταν μια μεγάλη ημέρα και έβγαλα την κούρασή μου σε σένα. Εδώ είναι τα 25 ευρώ που μου ζήτησες».

Το παιδί έτρεξε κατ’ ευθείαν επάνω του χαμογελώντας .
«Σε ευχαριστώ μπαμπά !» φώναξε. Κατόπιν, πάει στο μαξιλάρι του και βγάζει από κάτω κάποια τσαλακωμένα χρήματα. Ο πατέρας μόλις βλέπει ότι το παιδί έχει ήδη κάποια χρήματα, αρχίζει να νευριάζει. Το μικρό παιδί αρχίζει να μετράει σιγά τα χρήματά του και κοιτάζει τον μπαμπά του.
ΠΑΤΕΡΑΣ: «Γιατί θέλεις περισσότερα χρήματα εφόσον έχεις ήδη μερικά»;
ΓΙΟΣ: «Επειδή δεν είχα αρκετά, αλλά τώρα έχω»
«Μπαμπά, έχω 50 ευρώ τώρα. Μπορώ να αγοράσω μια μέρα του χρόνου σου; Σε παρακαλώ μείνε αύριο σπίτι. Θα ήθελα πολύ να φάμε και να παίξουμε μαζί».

Τα πανάκριβα παιχνίδια που λαχταρούν τα παιδιά για τα Χριστούγεννα είναι μόνο για εκείνη τη στιγμή! Χαίρονται εκείνη τη στιγμή, αλλά η απουσία και των δύο γονιών από το σπίτι για πολλές ώρες, λόγω της εργασίας τους, στοιχίζει τόσο πολύ στα παιδιά! Το ανικανοποίητο κενό αίσθημα δεν πρόκειται να καλυφθεί ούτε όταν ενηλικιωθούν. Το παιχνίδι με τους γονείς, μια ζεστή αγκαλιά είναι το καλύτερο δώρο των Χριστουγέννων.

Το παιδί της ιστορίας προσπάθησε να εξαγοράσει την αγάπη του πατέρα με χρήματα. Βέβαια, σήμερα τα παιδιά έχουν πολλές απαιτήσεις, οι οποίες καλύπτονται από την πολύωρη εργασία των γονέων τους. 

Όμως το πιο λαμπρό δώρο για ένα παιδί είναι η έμπρακτη αγάπη των γονιών! Αυτή θα μείνει όταν θα σβήσουν τα φώτα των γιορτών, αυτή θα μείνει όταν το παιδί ενηλικιωθεί. Αυτή θα συντροφεύει και θα καθοδηγεί το παιδί σε όλη του τη ζωή! Στην αγώνα δρόμου των γονιών για μια καλύτερη ποιότητα ζωής τόσο των ίδιων όσο και των παιδιών προσπέρασαν τις πραγματικές ανάγκες του παιδιού τους που είναι η αγάπη!

Η παιδική μοναξιά, η μη εμφανής μάστιγα της σύγχρονης εποχής που πλήττει συνήθως τις πιο μικρές ηλικίες περνάει απαρατήρητη και άνευ σημασίας. Το καλύτερο δώρο του κόσμου δεν εξαγοράζει την αγάπη για το παιδί, δεν εξαγοράζει τις ώρες που χάθηκαν και οι γονείς απουσίαζαν από στιγμές της ζωής τους. Το καλύτερο δώρο είναι η καθημερινή παρουσία του γονιού στις μικρές χαρές, αλλαγές και στιγμές της ζωής του παιδιού.

Παιδί εγώ

μα δε μπορώ, να το δεχτώ

της μοναξιάς το σκηνικό

κλαίω, θρηνώ και απαιτώ

θέλω Αγάπη για να ζω!

Μέρες γιορτών, λαμπερά και φανταχτερά στολίδια, φωτισμένοι δρόμοι, και όμως μέσα σε όλη αυτή τη λάμψη, σκοτάδι υπάρχει στις ψυχές των παιδιών που δεν περιμένουν μια μόνο μέρα του χρόνου τον Αι Βασίλη με τα δώρα.

Θέλουν καθημερινά ο δικός τους Αι Βασίλης να τους αφιερώσει λίγο έστω από τον περιορισμένο ελεύθερο χρόνο του. Τότε ακόμα και όταν τα Χριστούγεννα τελειώσουν και πάρουν μαζί τη λάμψη της γιορτινής ατμόσφαιρας… μια φλόγα ζεστασιάς και πραγματικής αγάπης θα έχει μείνει στις καρδιές των μικρών μας φίλων.

Όταν το χιόνι θα πέφτει πυκνό, η φλόγα του τζάκι θα σιγοκαίει και η οικογενειακή θαλπωρή θα είναι διάχυτη στα χαμογελαστά πρόσωπα όλων… Παγώστε τη μαγεία αυτής της στιγμής και αντιγράψτε την στην καθημερινότητα σας. Ποτέ όμως μην παγώσετε τις προσδοκίες των παιδιών, μη στερείτε αυτό το ανεκτίμητο δώρο.

Και όταν περπατώντας μια κρύα, χειμωνιάτικη γιορτινή νύχτα και κοιτώντας την όμορφα στολισμένη πόλη, η ματιά σας φτάσει κάπου ψηλά σε ένα οροφοδιαμέρισμα και δείτε ένα μικρό αθώο προσωπάκι κυριολεκτικά γαντζωμένο, κολλημένο στη τζαμαρία να κοιτάει λυπημένο και ανήσυχο συνάμα να είστε σίγουροι πως δεν περιμένει τον Αι Βασίλη. Περιμένει ίσως ένα γονέα που εργάζεται μέχρι αργά. Και επίσης να είστε σίγουροι πως κάπου έχει κρυμμένα δικά του χρήματα για να αγοράσει την αγάπη τους που του την έχει στερήσει η σύγχρονη κοινωνικοικονομική διαβίωση.

Και όταν, επιτέλους, δείτε το προσωπάκι του να λάμπει από χαρά είναι γιατί φάνηκε να έρχεται ο ΔΙΚΟΣ ΤΟΥ ΑΪ ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥ ΦΕΡΕΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ, την Αγάπη!