ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Σύντροφοι, ΒενιζελοΚομανέτσηδες ο από μηχανής Θεός του Μπουρδέλου την κοπάνησε...!

Του ΘΑΝΑΣΗ ΜΑΥΡΙΔΗ

Πρώτα σπάσαμε την τζαμαρία του μαγαζιού τους και τώρα διαμαρτυρόμαστε που δεν μας σερβίρουν μπουγάτσα και μάλιστα με βερεσέ! 

Δύο φορές παραβίασαν το καταστατικό τους για να βοηθήσουν την Ελλάδα. Ήταν οι μόνοι που επέμεναν στο θέμα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους. 

Η κυβέρνηση Σαμαρά, λοιπόν, επέλεξε να τους πει "go home". Και τώρα διαμαρτύρεται γιατί ο κ. Γκογιάλ του ΔΝΤ δεν θέλει να έρθει στην Αθήνα. Για λόγους καταστατικού, βεβαίως - βεβαίως.

 Συγνώμη, αλλά αν κάποιος αναζητά που είναι το λάθος, θα πρέπει να το ψάξει στην Αθήνα.

 
Υπάρχουν χιλιάδες λόγοι για τους οποίους η κάθε χώρα θα ήθελε να απαλλαγεί το συντομότερο δυνατόν από κάθε είδους επιτροπεία. Μόνο που ξεχνάμε κάτω από ποιές συνθήκες φτάσαμε στην σημερινή κατάσταση. Δεν έκαναν απόβαση στον Πειραιά τα συμμαχικά στρατεύματα. Η Ελλάδα οδηγήθηκε σε οικονομικό αδιέξοδο και χρειάστηκε την άμεση παροχή οικονομικής βοήθειας από την ΕΕ και το ΔΝΤ.

 
Υπάρχουν φωνές που υποστηρίζουν ότι θα μπορούσαμε να τινάξουμε την Ευρώπη στον αέρα. Ότι κακώς μπήκαμε στα μνημόνια και ότι εκείνο που χρειαζότανε να γίνει ήταν να απειλήσουμε με κατάρρευση το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα. 

Είναι κι αυτή μία άποψη. Ευτυχώς, δεν εισακούστηκε. Αν και πολλοί έκτισαν καριέρα πάνω σε ανάλογες θέσεις, επενδύοντας σε επικίνδυνες για την χώρα υπεραπλουστεύσεις. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα συζήτησης.

Θα συμφωνήσουμε ότι η τρόικα έκανε τραγικά λάθη. Θα διαφωνήσουμε, όμως, στην προσπάθεια κάποιων κύκλων να της επιρρίψουν την ευθύνη για την αποτυχία του προγράμματος. Την ημέρα της υπογραφής του πρώτου μνημονίου η στήλη υποστήριζε ότι "οι αριθμοί δεν βγαίνουν". Αυτό το ξέραμε. Αυτό όμως δεν σήμαινε ότι τα λάθη της τρόικας ή το μνημόνιο έφεραν την κρίση...

Το μνημόνιο ήταν μία παράταση χρόνου, την οποία η ελληνική κυβέρνηση έπρεπε να την εκμεταλλευτεί και να προχωρήσει στις απαραίτητες  μεταρρυθμίσεις. Αντί γι αυτό, οι πολιτικοί ψήφιζαν νόμους που δεν θα εφάρμοζαν στον αιώνα τον άπαντα και υποσχόντουσαν σε Ευρώπη και Αμερική τα πάντα, με αντικειμενικό σκοπό να πάρει η χώρα την επόμενη δόση και οι ίδιοι να παραμείνουν στην εξουσία μέχρι την επόμενη "διαπραγμάτευση". Κλωτσούσαν το τενεκεδάκι πιο κάτω και πόνταραν στον από μηχανής Θεό!

Η πολιτική ρήξης με το ΔΝΤ ήταν μία στρατηγική επιλογή του κ. Σαμαρά και του περιβάλλοντός του. Πίστεψαν ότι θα μπορούσαν να κερδίσουν πόντους στην εσωτερική εκλογική αγορά, αν διαδήλωναν την αντίθεσή τους στον αιώνιο εχθρό του λαϊκού κινήματος, το ΔΝΤ. Κι αυτό εκτίμησαν ότι θα γινότανε δίχως ουσιαστικό κόστος, καθώς το ΔΝΤ δεν ήταν και δεν είναι το μεγάλο κομμάτι του προγράμματος. Την ίδια ώρα  ζητήσαμε την βοήθεια του αμερικανικού παράγοντα για να πειστούν οι Γερμανοί να γίνουν πιο εύκαμπτοι ή για να σταματήσει η επιθετικότητα της Τουρκίας. Όλα αυτά μαζί, σύντροφοι, δεν γίνονται. Κοινώς, τα κάνατε σαλάτα!

Το ΔΝΤ είναι στην Ελλάδα επειδή όταν ξέσπασε η κρίση η Ευρώπη δεν είχε τους απαραίτητους μηχανισμούς για να αντιμετωπίσει ανάλογες καταστάσεις. Σήμερα η Ευρώπη έχει δημιουργήσει αυτούς τους μηχανισμούς και το ΔΝΤ θα ήθελε, πράγματι, να αποχωρήσει από την ελληνική υπόθεση. Όχι όμως με αυτό τον τρόπο! Η προοπτική εξόδου του ΔΝΤ από την Ελλάδα εκλήφθηκε από την κυβέρνηση ως ο από μηχανής Θεός που τόσο καιρό προσδοκούσαν. Τι στο καλό, σε κάθε ελληνικό δράμα υπήρχε πάντα αυτός ο Θεός, δεν θα έλειπε από το μεγαλύτερο δράμα των τελευταίων δεκαετιών.

 
Το λάθος της ελληνικής πλευράς είναι ότι αγόρασαν μόνο το πρώτο σκέλος της πληροφορίας, αν και το πιο σπουδαίο ήταν στο δεύτερο σκέλος. Μετά από το "αλλά".  

Η πλήρης πρόταση είχε ως εξής: "Το ΔΝΤ θέλει να φύγει από την Ελλάδα, αλλά με ψηλά το κεφάλι".

Είναι ενδιαφέρον να μάθουμε κάποια στιγμή τι ακριβώς είπε στην κα Λαγκάρντ η ελληνική αντιπροσωπεία, δηλαδή ο κ. Γκίκας Χαρδούβελης, στην πρόσφατη συνάντηση στην Νέα Υόρκη. Εξαιρετικά ενδιαφέρον. Κι ίσως έτσι λυθούν αρκετές απορίες...

 
Επίσης, η ελληνική πλευρά πίστεψε την ευρωπαϊκή γραφειοκρατία, η οποία θέλει έναν συμβιβασμό. Επειδή μόνο αυτή την πολιτική γνωρίζει, προκειμένου να διαιωνίζει την δική της εξουσία. Εκείνο που δεν εκτίμησε σωστά  ο κ. Σαμαράς ήταν η προτεραιότητα που δίνουν Αμερικανοί και Γερμανοί να κρατήσουν τα πρόβατα μέσα στην στάνη.  Με την Ιταλία, την Γαλλία και την Ισπανία να επικαλούνται, όπως και η Ελλάδα, την πολιτική κρίση στο εσωτερικό των χωρών τους, η συνοχή της Ευρώπης απειλείται. Είναι τόσο απλό...

Γερμανοί και Αμερικανοί είναι στο θέμα αυτό -μέχρι αυτή την ώρα- απόλυτοι. Δεν κάνουν ένα βήμα πίσω. Κι όσο οι δικοί μας επιμένουν σε μία λαθεμένη γραμμή, η πίεση θα γίνεται όλο και μεγαλύτερη.

 

Κάνουν λάθος όσοι επιχειρούν μία ακόμη υπεραπλούστευση, αυτή την φορά του γεωπολιτικού ρόλου της Αθήνας. Η στάση του ΔΝΤ τους το έδειξε πεντακάθαρα. Ήταν σαν να καθίσαμε σε ένα τραπέζι να παίξουμε πόκερ, να νομίσαμε ότι έχουμε το καλύτερο χαρτί και να ποντάραμε τα πάντα. Κι ενώ πιστέψαμε ότι θα παίρναμε την παρτίδα άκοπα, είδαμε τους άλλους να μην ιδρώνουν. Επειδή, ακριβώς, γνωρίζουμε ποιοι είναι, ξέρουμε ότι μπορούν να αλλάξουν ακόμη και τους κανόνες του παιγνιδιού, αν πραγματικά κινδυνεύουν να χάσουν. Κι αυτός είναι ένας σοβαρός λόγος για να μην παίξει κανείς χαρτιά μαζί τους. Το μάθημα αυτό δεν το έχουμε πάρει στο παρελθόν.