ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Τα... κοστούμια του ρεαλισμού

Toυ ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ

Η προσπάθεια της κυβέρνησης να μασκαρευτεί σε ΣΥΡΙΖΑ στέφθηκε με πλήρη αποτυχία.  

Η απόπειρα να βάλει το πιστόλι στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές κατέληξε στο να περιμένουμε την τρόικα αντί ήδη η χώρα να βρίσκεται στην επομένη φάση της βελτίωσης των όρων της πιστωτικής γραμμής που θα χρειαστεί. 

Θέλοντας να απαντήσει στην ανέξοδη και συνεπώς ανεύθυνη υποσχεσιολογία της αξιωματικής αντιπολίτευσης η κυβέρνηση έπεσε στην παγίδα να ονειρεύεται και να τάζει τη μεθεπόμενη ημέρα, αγνοώντας την αυριανή.

 

Η αποτυχία αυτή στοίχισε πολύ στην κυβέρνηση, καθώς πια ακόμη και η επιτυχής διαπραγμάτευση για τη μορφή που θα πάρει η επόμενη ημέρα για την Ελλάδα ήδη έχει χάσει την επικοινωνιακή αξία της, καθώς απέχει από την πλήρη απαλλαγή από τα Μνημόνια που άστοχα και βεβιασμένα προσέφεραν εύκολο σύνθημα. 

Η πρόβα της «σκληρής διαπραγμάτευσης» που επιχείρησε η κυβέρνηση θα έπρεπε να είναι πολύ διδακτική για τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς η τακτική τού «εγώ θα υποβάλλω όρους και η τρόικα και οι δανειστές θα αποδέχονται», που αποτελεί βασικό άξονα της πολιτικής του, είναι ακόμη πιο προωθημένη. Κι ενώ η «λίστα» απαιτήσεων που θα επιβληθούν στους δανειστές όλο και μεγαλώνει βαδίζοντας προς τις εκλογές, παραπλανητικά προβάλλεται η υποτιθέμενη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ στον ρεαλισμό. Και γίνεται επίκληση των συναντήσεων του κ. Τσίπρα με τον Πάπα και τον Γ. Στουρνάρα, του κ. Δραγασάκη με τον κ. Ασμουσεν και με μερικά στελέχη γερμανικών υπουργείων, καθώς και η πρόσκληση Σταθάκη στην Παγκόσμια Τράπεζα.

 

Από μόνα τους αυτά δεν λένε και πολλά πράγματα σε ένα δημοκρατικό καθεστώς, όπου ο καθένας μπορεί να δει και να συναντηθεί με τον οποιονδήποτε. Οσο κι αν κολακεύονται κάποια από τα μικρομεσαία στελέχη ότι η ηγεσία του κόμματος μιλά πια στα «μεγάλα σαλόνια» με τον «ταξικό αντίπαλο», ούτε ο κ. Ασμουσεν άλλαξε χαβά, ούτε η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ προσανατολισμό.

 

Αυτό που απομένει πια είναι να ακούσουμε εάν εκτός των επαφών του ρεαλισμού υπάρχει και ρεαλιστικό σχέδιο και τότε να δούμε τις διαφορές από το σχέδιο της κυβέρνησης. 

 Εκτός εάν τον συμβιβασμό με το εφικτό μάς τον κρατάνε για έκπληξη την επομένη των εκλογών. Το κοστούμι και η μάσκα εξάλλου είναι έτοιμα. Τα φορούν τα τελευταία τέσσερα χρόνια οι ελληνικές κυβερνήσεις.