ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Yποχρεωτικός μονόδρομος για τις ΗΠΑ η χερσαία εμπλοκή στη σύγκρουση με τo ISIS

Toυ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΥ

Η διολίσθηση προς τη χερσαία εμπλοκή στη σύγκρουση με τo ISIS είναι μια μη αντιστρέψιμη δυναμική και υποχρεωτικός μονόδρομος για τις ΗΠΑ.

 

Η Τουρκία προσφέρεται να εμπλακεί με χερσαίες δυνάμεις είτε για να ανατρέψει τον Ασαντ είτε για να κατοχυρώσει μια ενδιάμεση ζώνη στη μεθόριο με τη Συρία. Είναι φανερό ότι κύριος στόχος της δεν είναι οι τζιχαντιστές και συνεπώς υπάρχει βέτο των ΗΠΑ.

 

Η μεγάλη πρόκληση για την Ουάσιγκτον δεν είναι το Κομπάνι, το οποίο ήδη έχουν σπεύσει να ξεγράψουν, αλλά η Βαγδάτη, ενδεχόμενη πτώση της οποίας θα ήταν, εκτός των άλλων, και επικοινωνιακή καταστροφή για τον Ομπάμα.

 

Πριν οι τζιχαντιστές αποφασίσουν να εξαπολύσουν γενική επίθεση για να καταλάβουν την ιστορική έδρα του Αραβικού Χαλιφάτου, οι ΗΠΑ ή πρέπει να στείλουν επιτόπου επίλεκτες χερσαίες δυνάμεις ή να δώσουν τη συγκατάθεσή τους σε στρατιωτική επέμβαση του Ιράν είτε μέσω των Φρουρών της Επανάστασης είτε με αποστολή του τακτικού στρατού.

 

Ετσι, η συνεργασία Ουάσιγκτον- Τεχεράνης για την απόκρουση της προέλασης του ISIS στο Ιράκ γίνεται στρατηγικής σημασίας προτεραιότητα, που υπαγορεύει συμβιβασμό στη διαπραγμάτευση για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, αλλά και σταθερή άρνηση των ΗΠΑ σε κάθε προσπάθεια του Ερντογάν να πλήξει και να ανατρέψει το καθεστώς Ασαντ.

 

Περίεργη ειρωνεία της Ιστορίας καθώς σήμερα στην ευρύτερη Μέση Ανατολή οι ΗΠΑ συγκλίνουν με το Ιράν πολύ περισσότερο από ό,τι με την Τουρκία, τη Σαουδαραβία, τα Εμιράτα, το Κατάρ, το Μπαχρέιν και την Ιορδανία.

 

Εχουν ως κοινό συμφέρον και με κάθε κόστος να μην πέσει η Βαγδάτη στα χέρια των τζιχαντιστών αλλά και να μην επιστρέψουν οι Ταλιμπάν στην Καμπούλ μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ από το Αφγανιστάν στα τέλη του χρόνου.

 

Αν στο Ιράκ η προσέγγιση ΗΠΑ-Ιράν γίνει φανερή συμμαχία, οι επιπτώσεις της θα είναι καταλυτικές σε όλη την περιοχή: 

Το Ισραήλ θα χάσει το μονοπώλιο του στρατηγικού ερείσματος της Ουάσιγκτον, η Τουρκία θα αμυνθεί με την τακτική της παρενόχλησης σε όλα τα μέτωπα στην ουσία υιοθετώντας την τακτική του Ιράν τις τελευταίες δεκαετίες, ενώ στην Αραβική Χερσόνησο τόσο το Ριάντ όσο και τα υπόλοιπα Εμιράτα θα έχουν κάθε λόγο να προωθήσουν τον διάλογο που ήδη έχουν αρχίσει με την Τεχεράνη.