KYΠΡΙΑΚΟ: Tο τέλος της αθωότητας

Tου ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ

Η άφιξη του τουρκικού σεισμογραφικού πλοίου «Barbaros» στην Κύπρο και ο πειρατικός τρόπος με τον οποίο πλέον λειτουργεί η Τουρκία στην περιοχή, σηματοδοτούν το τέλος της εποχής της αθωότητας για το Κυπριακό.

 

Η Τουρκία με κάθε τρόπο το τελευταίο διάστημα στέλνει το μήνυμα ότι η λύση που μπορεί να δώσει στο Κυπριακό δεν μπορεί να κινηθεί πέραν της δημιουργίας ενός «puppet state» στην Κύπρο, το οποίο θα ελέγχει μέσω των Τουρκοκυπρίων και με την απλή επίδειξη ισχύος όταν αυτό χρειάζεται. 

Η Τουρκία του μεγαλομανούς Ερντογάν δεν μπορεί να διεκδικήσει ολοκληρωμένα τον ηγεμονικό ρόλο της στην περιοχή χωρίς πρόσβαση σε ενεργειακές πηγές. Η προσπάθεια προσέγγισης με τους Κούρδους του Ιράκ είναι προφανές ότι είναι συγκυριακή και δεν προσφέρει καμιά ασφάλεια στην Αγκυρα. Η Τουρκία καταλήγει έτσι στην άλλη επιλογή, του να επιδιώξει με κάθε μέσο να βάλει στο χέρι το φυσικό αέριο της Κύπρου, κάτι που θα την κρατήσει σε ισορροπία και με τις άλλες σημαντικές περιφερειακές δυνάμεις, το Ισραήλ και την Αίγυπτο.

 

Για πρώτη ίσως φορά στην ιστορία του Κυπριακού η Αγκυρα θεωρεί ότι διακυβεύονται πλέον δικά της στρατηγικά συμφέροντα στην Κύπρο. Και γι' αυτό ακριβώς είναι αποφασισμένη να τα παίξει όλα για όλα. 

Σημαντικοί διεθνείς παίκτες όπως οι ΗΠΑ και η Βρετάνια δεν έχουν «συγχωρήσει» τους Ελληνοκύπριους για το ΟΧΙ στο Σχέδιο Ανάν και μη θέλοντας (ακόμη) να ανοίξουν ένα ακόμη μέτωπο με τον απρόβλεπτο και επικίνδυνο «σύμμαχο» Ερντογάν, δεν καταδικάζουν την πολιτική της κρατικής πειρατείας που ασκεί η Αγκυρα εις βάρος της Κύπρου.

 

Η Κύπρος είναι σε δύσκολη θέση αλλά δεν είναι εντελώς μόνη όπως ίσως δείχνει:

Ούτε το Ισραήλ, ούτε η Μόσχα, ούτε η Αίγυπτος, ούτε φυσικά η Ελλάδα μπορούν να αποδεχτούν ανατροπή στρατηγικών ισορροπιών στην Ανατολική Μεσόγειο. 

Η κλιμάκωση της τουρκικής απειλής θα αποσταθεροποιήσει την πιο κρίσιμη γεωστρατηγικά περιοχή στον κόσμο. Και αυτή είναι η «άμυνα» της Κύπρου. 

Ομως και οι Ελληνοκύπριοι, πια, οφείλουν να δουν κατάματα την αλήθεια. Γιατί εάν η επιλογή που επιχειρηθεί να τους επιβληθεί είναι αυτή του «κράτους μαριονέτα», η απειλή της διχοτόμησης δεν πρέπει να τους φοβίζει. Την έχουν πληρώσει και τη ζουν ήδη πενήντα χρόνια.