Είναι γνωστό ότι ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τρέφεται από
την ένταση. Κανείς δεν θα είχε καταφέρει όσα πέτυχε αυτός εάν δεν ήταν
τόσο πρόθυμος να συγκρουστεί με σειρά αντιπάλων και να βγει νικητής. Η
ιστορία του, έως τώρα, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ανάδυση της
Τουρκίας ως μιας σοβαρής πολιτικής, οικονομικής και στρατιωτικής δύναμης
της ευρύτερης περιοχής. Το ερώτημα τώρα είναι:
Σε πόσα μέτωπα μπορεί να δίνει μάχες η Τουρκία πριν αρχίσει να χάνει τη δυναμική στις διεθνείς σχέσεις, αλλά και να θέτει σε κίνδυνο και την εσωτερική συνοχή της;
Δρα σύμφωνα με μακρόχρονη στρατηγική ή παρασύρεται από τα γεγονότα, από αυτοματισμούς που δεν ελέγχει;
Η ένταση που προκαλείται αυτόν τον καιρό από την αποστολή τουρκικού διερευνητικού πλοίου στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της Κύπρου ίσως έχει περισσότερη σχέση με την πάγια στρατηγική της Τουρκίας και όχι με τους αυτοσχεδιασμούς στους οποίους μάς έχει συνηθίσει ο Ερντογάν. Η Τουρκία δεν αφήνει ανεκμετάλλευτη καμία ευκαιρία για να πιέσει την Κύπρο ή την Ελλάδα ώστε να αμφισβητήσει δικαιώματά τους και να θέσει δικές της διεκδικήσεις. Γι’ αυτό δεν μας εκπλήσσουν οι τελευταίες κινήσεις της Αγκυρας.
Αυτό που πρέπει να μας απασχολεί είναι πόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει η κατάσταση.
Ηδη η Τουρκία αντιμετωπίζει τεράστιο κίνδυνο από τον πόλεμο μεταξύ Ισλαμιστών και Κούρδων στα σύνορά της, επειδή οι δύο πλευρές είναι ικανές να προκαλέσουν ανυπολόγιστο κακό μέσα στη χώρα, όπου και οι δύο διαθέτουν ισχυρά δίκτυα. Ο κίνδυνος αυτός έχει οδηγήσει σε απροκάλυπτη ένταση μεταξύ Αγκυρας - Ουάσιγκτον, η οποία κατηγορεί την Τουρκία ότι δεν βοηθάει όσο θα μπορούσε στη μάχη εναντίον των Ισλαμιστών. Οι διαμαρτυρίες των Κούρδων της Τουρκίας, για τον ίδιο λόγο, ίσως υπονομεύσουν τον διάλογο με την τουρκική κυβέρνηση.
Οταν η Τουρκία αντιμετωπίζει τέτοιους θανάσιμους κινδύνους, όταν αδιαφορεί για την πίεση του ισχυρότερου συμμάχου της, εγείρονται σοβαρά ερωτήματα για τις κινήσεις της στην Κύπρο. Πόσο αποφασισμένη είναι να φθάσει στα άκρα;
Προφανώς, σκληρά λόγια από την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες δεν θα αποτρέψουν την Τουρκία από όποια στρατηγική αποφασίσει. Ισως εξυπηρετεί την Αγκυρα να ασχολείται και με το μέτωπο της Κύπρου, ώστε να δείχνει ότι δεν πτοείται και ότι είναι έτοιμη για δράση σε όλα τα ζητήματα. Ισως κάποιοι πιστεύουν, επίσης, ότι εδώ θα μπορέσουν να δράσουν όπως θέλουν, χωρίς κίνδυνο για ανεξέλεγκτες επιπτώσεις.
Η Λευκωσία και η Αθήνα είναι υποχρεωμένες να υποστηρίζουν τις θέσεις και
τα δικαιώματά τους. Η Αγκυρα απαντάει σε κάθε κίνηση, προκαλώντας νέα
αντίδραση, νέα ένταση. Τώρα θα δούμε εάν ο Ερντογάν θέλει την ένταση
μόνο ή αν θα προβεί σε μια συναινετική κίνηση που θα δείξει ότι είναι
ηγέτης, ότι χρησιμοποιεί την ένταση για να πετύχει το καλύτερο
αποτέλεσμα.
Αλλιώς, θα φανεί ότι όσα επέτυχε έως τώρα ήταν τυχαία – επειδή οι αντίπαλοί του απλώς δεν άντεξαν στη δική του εμμονή στη σύγκρουση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου