«Γιορτάζουμε» τα 74 χρόνια από την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου.
Κλείνω το ρήμα... γιορτάζουμε σε εισαγωγικά, διότι φοβούμαι ότι δεν
γιορτάζουμε, εφόσον αγνοούμε (αρκετοί από μας) την ηθική σημασία του
γεγονότος και δυστυχώς αρκετοί από μας, ιδίως νέοι, αγνοούν και το ίδιο
το ιστορικό γεγονός!
Πριν από 74 χρόνια σύσσωμος ο δυνάμενος να φέρει
όπλα ελληνικός λαός επιστρατεύθηκε και ανέβηκε στα μέτωπα της Ηπείρου
και της Δυτικής Μακεδονίας για να αποκρούσει τον εισβολέα φασιστικό
ιταλικό στρατό.
Στα μέτωπα γράφτηκαν λαμπρές σελίδες ηρωισμού.
Αυτά λίγο πολύ έχουν πλέον καταγραφεί από την Ιστορία και ο πόλεμος έχει
αποτυπωθεί στη σωστή στρατιωτική και ηθική διάσταση.
Ομως έχουμε
ξεχάσει τους αφανείς ήρωες, όλα τα άλογα και τα μουλάρια της χώρας που
επιστρατεύτηκαν και θυσιάστηκαν ανυποψίαστα μέσα στις ανθρώπινες
συγκρούσεις και έμειναν άταφα τα κουφάρια τους στους γκρεμούς της Πίνδου
κουβαλώντας πυρομαχικά και εφόδια στις απάτητες χιονισμένες κορφές των
βουνών της Ηπείρου και της Αλβανίας.
Εφυγαν κι αυτά τα καημένα
από τα χωριά τους, από τα παχνιά τους και βρέθηκαν εκεί που οι άνθρωποι
λύνουν τις διαφορές τους με τα όπλα. Οπως οι στρατιώτες έτσι και αυτά
χάθηκαν σε λάκκους χιονιού, βομβαρδίστηκαν, πολυβολήθηκαν χωρίς να
μπορούν από τη φύση τους να ανταποδώσουν τα πυρά.
Εμειναν αφανείς
ανυποψίαστοι ήρωες αμνημόνευτοι από θεό και ανθρώπους. Οσοι έζησαν την
περιπέτεια του αλόγου το 1940, είχαν στη θύμησή τους ανθρώπους χωρίς
μιλιά. Τα έκλαψαν σαν νεκρούς στρατιώτες. Αντιγράφω από διήγηση
ημιονηγού: «Oλη νύχτα βαδίζαμε οι μεταγωγικοί από φόβο μη μας δουν τα
αεροπλάνα και το πρωί σκοτώναμε όσα άλογα και μουλάρια σακατεύονταν
στους γκρεμούς. Καρτερούσαν τα καημένα τη σφαίρα σαν να ήταν το ρωγοβύζι
της μάνας τους. Αν έβρισκα δισκοπότηρο θα τα μεταλάβαινα. Το 'χω βάρος
στην ψυχή μου».
Γιατί λοιπόν μέσα σε τόσα μνημεία που τιμούν το
Επος του '40 να μη στηθεί και ένα γλυπτό από μέταλλο που θα απεικονίζει
ένα άλογο φορτωμένο κάσσες πυρομαχικών;
Δεν θα ήταν από μας τα νοήμονα
όντα η πρέπουσα τιμή για τη θυσία των αλόγων που χάθηκαν εξαιτίας
συγκρούσεων ημών των ευφυών;
Ας γραφτούν εδώ οι σκέψεις και κάποτε θα
βρεθούν οι ευαίσθητοι να υλοποιήσουν αυτή την πρόταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου