Ανάμεσα στο χώρο των πιστών και το
χώρο των απίστων -λέει το Κοράνι- παρεμβάλλεται ο χώρος της
αμφισβήτησης, της διεκδίκησης, του πολέμου. Αυτός ο χώρος, για τη
γειτονική Τουρκία, ξεκινά από την Κύπρο, απλώνεται στο Αν. Αιγαίο και
καταλήγει στη Θράκη. Αφορά δηλαδή ολόκληρο το ελληνοτουρκικό μέτωπο.
Η μισή Κύπρος κατέχεται, ήδη, από τον Αττίλα και εκτουρκίζεται.
Στο Αιγαίο αμφισβητούνται κυριαρχικά δικαιώματα και αποκλειστικές
δικαιοδοσίες της Ελλάδας.
Και στη Δυτική Θράκη το τουρκικό προξενείο
ηγείται συστηματικών προσπαθειών για τη δημιουργία εθνικιστικού
κινήματος και μειονοτικού ζητήματος.
Η πραγματικότητα είναι ήδη συγκλονιστική. Από το 1973, όταν
εκδηλώθηκε η πρώτη απόπειρα της γείτονος να βγει διεκδικητικά στο
Αιγαίο, ο Ελληνισμός μόνο αρνητική εμπειρία καταγράφει. Τα κέντρα
αποφάσεων της Αγκυρας είχαν πει τότε πως, αντί να αφήνουν τους Ελληνες
να δημιουργούν γεγονότα πίσω από τα οποία να τρέχουν οι ίδιοι, θα
δημιουργούσαν γεγονότα πίσω από τα οποία να τρέχουν οι Ελληνες. Και
πράγματι, έκαναν την απόφασή τους μόνιμη πρακτική. Και είμαστε έκτοτε
απέναντι σε τετελεσμένα γεγονότα που ακρωτηριάζουν τη γη μας, τα
κυριαρχικά δικαιώματά μας, τα συμφέροντά μας. Και οι κίνδυνοι
εξακολουθούν να παραμένουν, καθώς οι γείτονες καραδοκούν για την
κατάλληλη ευκαιρία.
Από το 1974, ο Ελληνισμός έχασε τη μισή Κύπρο και πιέζεται να
την παραδώσει ολόκληρη στο στρατηγικό έλεγχο της Αγκυρας. Οι έποικοι
αυξάνονται συνεχώς και ανατρέπουν τα πληθυσμιακά δεδομένα. Τα μνημεία
του πολιτισμού και της χριστιανοσύνης λεηλατούνται, βεβηλώνονται,
γίνονται μουσεία, τζαμιά και μπαράκια. Ο Αττίλας διακηρύσσει πως
υπάρχουν ήδη στο νησί δύο αυτόνομα κράτη και πως δεν μπορεί να υπάρξει
λύση παρά μόνο στη βάση των νέων πραγματικοτήτων. Και η ελληνοκυπριακή
πλευρά, ενώ έχει δεχθεί την παράδοση γης και το μοίρασμα της εξουσίας
στα ίσα, φλυαρεί με μεγαλοστομίες ότι τάχατες αγωνίζεται για μια δίκαιη
λύση.
Κρατώντας αιχμάλωτη την Κύπρο, η Τουρκία άρχισε να εκβιάζει την
Αθήνα στο Αιγαίο. Η Ελλάδα δεν μπορεί να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα,
καθώς αντιμετωπίζει την απειλή πολέμου, ενώ η Τουρκία, στα νότια
παράλιά της, τα έχει ήδη απλώσει στα 12 ναυτικά μίλια. Εκβιάζεται να μην
ανακηρύξει ΑΟΖ στο Αιγαίο, καθώς οι Τούρκοι διατείνονται πως δεν μπορεί
να γίνει κάτι τέτοιο σε ημίκλειστες θάλασσες, ενώ οι ίδιοι απέκτησαν
ΑΟΖ στον Εύξεινο Πόντο, που είναι περίκλειστη θάλασσα. Αναγκάζεται να
απέχει από κάθε έρευνα και γεώτρηση στην αιγαιακή υφαλοκρηπίδα, καθώς
υποτάχθηκε, κατά την κρίση του Μάρτη το '87, στην άποψη της Αγκυρας που
κήρυξε αμφισβητούμενο ολόκληρο το Αιγαίο. Υποχρεώνεται να δαπανά
τεράστια ποσά για αναγνωρίσεις και αναχαιτίσεις, καθώς η γειτονική χώρα
επιμένει στις παραβάσεις του FIR Αθηνών, τις παραβιάσεις του εθνικού
εναέριου χώρου, αλλά και στην αμφισβήτηση της κυριαρχίας μικρών νησιών
και νησίδων που αυθαίρετα εντάσσει σε δήθεν «γκρίζες ζώνες».
Μείζον ζήτημα επιχειρείται να δημιουργηθεί και στη Θράκη, όπου η
Αγκυρα χρηματοδοτεί πράξεις εχθρικές, εμπλέκεται σε εσωτερικά ζητήματα
της χώρας και αναπτύσσει ανυπόστατους ισχυρισμούς για δήθεν «καταπάτηση
των δικαιωμάτων της τουρκικής μειονότητας». Προσποιούμενη συνεχώς ότι
λησμόνησε τα πιο βασικά:
Πρώτον, ότι οι Συνθήκες προβλέπουν πληθυσμιακή
ισορροπία ανάμεσα στην ελληνική μειονότητα της Τουρκίας και τις
μουσουλμανικές μειονότητες των Τουρκογενών, των Πομάκων και των
Αθίγγανων που ζουν στην Ελλάδα.
Και δεύτερον, ότι η ισορροπία αυτή
ανατράπηκε βίαια εις βάρος του Ελληνισμού, εδώ και πολλά χρόνια, με την
εκδίωξη των Ελλήνων της Ιμβρου, της Τενέδου, αλλά και της
Κωνσταντινούπολης. Ενώ οι εδώ μουσουλμάνοι αυξάνονται και πληθύνονται.
Γείτονα, ώς εδώ !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου