ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Θα δημιουργήσουμε μία κανονική χώρα ή θα την κλείσουμε;

Του Θανάση Παπαδή

 

Οι ξένοι τρομάζουν στην ιδέα ότι η τρόικα θα αποχωρήσει από την Ελλάδα και δεν το κρύβουν. Πολλοί διεθνείς οίκοι και εν δυνάμει επενδυτές το λένε πλέον ανοικτά πως σε περίπτωση που οι ελεγκτές φύγουν από τη χώρα, τότε ο κίνδυνος επιστροφής στις παλιές καλές ημέρες του «πάρε κόσμε», της «ρεμούλας», της αδιαφάνειας θα επιστρέψει.

Όμως είναι αδιανόητο για μία χώρα, που υποτίθεται πως είναι ευρωπαϊκή, με πλούσιο παρελθόν, η οποία έφτασε στο παρά πέντε της κατάρρευσης, να χρειάζεται την τρόικα για να κάνει τα αυτονόητα, ώστε να γίνει ένα κανονικό κράτος, με αρχή, μέση και τέλος. Μία χώρα που να εφαρμόζονται οι νόμοι, οι πολίτες να έχουν δικαιώματα, αλλά και υποχρεώσεις και οι πολιτικοί της να πάψουν να έχουν ως μοναδική τους ιδεολογία τον λαϊκισμό με ορίζοντα τις εκλογές.

Η τρόικα πρέπει να φύγει από την Ελλάδα για δύο βασικούς λόγους: 

Ο ένας είναι πως πλέον μόνο κακές υπηρεσίες προσφέρει, αφού οι εμμονές της σε ήσσονος σημασίας ζητήματα έχει φτάσει στα όρια της εκδικητικότητας. 

Ο άλλος λόγος είναι ότι θα πρέπει το ελληνικό πολιτικό προσωπικό και η ελληνική κοινωνία να αναλάβουν επιτέλους τις ευθύνες τους και, ή να βγάλουν τη χώρα από το τούνελ που οι ίδιοι (πολιτικοί και πολίτες) την έβαλαν, ή να την οδηγήσουν στην οριστική απαξίωση.

Αν κανείς ρίξει σήμερα, μετά από τεσσεράμισι χρόνια Μνημόνιο, μία ματιά στον περίγυρό του, θα διαπιστώσει πως δεν είναι και πολλοί οι λόγοι που θα πρέπει να είναι κανείς αισιόδοξος.

Και επειδή ο μηδενισμός των πάντων, όπως και οτιδήποτε ολοκληρωτικό, αγγίζει τα όρια του φασισμού, η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα είναι μεν σε καλύτερο σημείο από ό,τι πριν από πέντε χρόνια, ωστόσο βρίσκεται ακόμη πολύ μακριά από το σημείο εκείνο που θα την χαρακτήριζε κανείς μία κανονική χώρα.

Οι πολιτικοί συνεχίζουν να κάνουν μόνο αυτό ξέρουν καλά. Να υπόσχονται στους πάντες τα πάντα (κυρίως η αντιπολίτευση), να αγνοούν την πραγματικότητα και να ονειρεύονται μεταφυσικούς παραδείσους.

Μπορεί ο Άδωνις Γεωργιάδης να χαρακτηρίζεται από πολλούς (και ίσως και να έχουν δίκιο, ως η πλέον γραφική μορφή του Κοινοβουλίου), ωστόσο ρωτά συνεχώς τους συναδέλφους του από τον ΣΥΡΙΖΑ και απάντηση δεν λαμβάνει, «τι θα γίνει αν οι πιστωτές δεν δεχθούν το haircut στο χρέος».  

Αλήθεια, η λέξη Σεισάχθεια είναι μία μονομερής ενέργεια διαγραφής των χρεών με ό,τι αυτό σημαίνει. Η λέξη ετυμολογικά έρχεται από την αρχαιότητα και τον Σόλωνα, ο οποίος με νόμο διέγραψε τα χρέη για να προστατεύσει από τη δουλεία τους οφειλέτες.

Όμως η Σεισάχθεια δημιουργήθηκε όχι για να καταργήσει τη δουλεία, αλλά για να απελευθερώσει όσους είχαν γίνει δούλοι εξαιτίας χρεών. Οι μεταρρυθμίσεις του Σόλωνα άφηναν δύο εξαιρέσεις: ο κηδεμόνας άγαμης γυναίκας που είχε χάσει την παρθενία της είχε το δικαίωμα να την πουλήσει για δούλη και ένας πολίτης μπορούσε να αφήσει έκθετο ένα ανεπιθύμητο νεογέννητο.  

Μήπως και η Σεισάχθεια που διαλαλεί ο ΣΥΡΙΖΑ έχει και αυτή εξαιρέσεις και αν ναι, ποιες; 

Κανείς δεν δίνει απαντήσεις, όπως απαντήσεις δεν δίνονται και για τον «παράδεισο» που επαγγέλλονται ότι θα φέρει τους «καρπούς».

Όμως και στην κυβέρνηση τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Ο ίδιος πολιτικός που αναφέρεται πιο πάνω, ο Αδ. Γεωργιάδης, συνεχίζει να «παίζει» επικίνδυνα παιχνίδια, θέλοντας να επενδύσει στον «φόβο».

Καλώς ή κακώς για τον ίδιο, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να τρόμαζε το 2012 με τις θέσεις του, τα ήξεις αφήξεις και το «φλερτ» με τη δραχμή, ωστόσο σήμερα τα πράγματα δεν είναι τα ίδια και το κόμμα της ΝΔ θα έπρεπε να το γνωρίζει. Επίσης θα έπρεπε να γνωρίζουν στην κυβέρνηση ότι εν έτει 2014 με τόσα εργαλεία (βλέπε ΟΟΣΑ) δεν χρειάζεται να βγάζουν από τη... ναφθαλίνη λογικές Κίμωνα Κουλούρη με τις συμφωνίες κυρίων για να πέσουν οι τιμές.