ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΗ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Πόσο πάνε τα σπρέντ για ένα αδειανό Μνημόνιο, για ένα προεκλογικό μπαλκόνι;

Toυ ΠΑΣΧΟΥ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ

Είχαμε ξεχάσει τα σπρεντ, αλλά τώρα, μετά την προεκλογική εξαγγελία του κ. Αντώνη Σαμαρά για πρόωρη έξοδο από το πρόγραμμα, πρέπει ξανά να αγχωθούμε. Κι αυτό διότι δεν θα πρέπει να καλύψουμε με ακριβό επιτόκιο από τις αγορές μόνο το χρηματοδοτικό κενό του 2015, αλλά και τα υπόλοιπα 12 δισ. του ΔΝΤ, τα οποία έχουν συνομολογηθεί τα προηγούμενα χρόνια. Ετσι, προχθες, (24.9.2014) το ελληνικό δεκαετές ομόλογο άνοιξε στις αγορές με 6,1%, επιτόκιο που δεν είναι μόνο τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες παραπάνω απ’ όσο μας δανείζουν οι «τοκογλύφοι εταίροι», αλλά είναι και μισή μονάδα επιπλέον από το επιτόκιο της 8ης Σεπτεμβρίου, τότε που τα ελληνικά ομόλογα άρχισαν πάλι να παίρνουν ελαφρώς την ανηφόρα και συνεχίζουν.
 

Μισή μονάδα επιπλέον κόστους, βέβαια, δεν είναι τίποτε για τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης, η οποία στον βωμό των προεκλογικών της αναγκών είναι διατεθειμένη να πληρώσει τέσσερις επιπλέον για να μπορεί να πει από το μπαλκόνι ότι «έδιωξε την τρόικα». Για τα 16 δισ. ομόλογα που λήγουν το 2015, η αναχρηματοδότηση εξ ολοκλήρου από τις αγορές σημαίνει ένα επιπλέον κόστος για τους φορολογούμενους της τάξης των 640 εκατ. ετησίως ή 6,4 δισ. στη δεκαετία· τι είναι ο ΕΝΦΙΑ, τι είναι το ζουμί μας;
 

Αλλά αυτά δεν είναι τα μόνα κακά νέα. Ο κ. Μάριο Ντράγκι προειδοποίησε προχθές ότι «η Ελλάδα δεν πρέπει να θεωρεί δεδομένη τη σημερινή κατάσταση στις αγορές», κι αυτό είναι πολύ λογικό: σήμερα οι κεντρικές τράπεζες τυπώνουν πολύ χρήμα κι αυτό μειώνει τα επιτόκια σε όλες τις τοποθετήσεις. Αν η ομοσπονδιακή τράπεζα των ΗΠΑ, πρωτίστως, επιβραδύνει τις τυπογραφικές μηχανές, η Ελλάδα θα είναι στην πρώτη γραμμή του ακριβού χρήματος. Και πάλι...
 

Επιπτώσεις όμως υπάρχουν και σε ό,τι αφορά το ζήτημα του χρέους: 

Υποτίθεται ότι η διαπραγμάτευση με τους εταίρους θα γίνει με την παραδοχή ότι το ύψος του χρέους δεν είναι βιώσιμο κι επειδή το «κούρεμα» είναι (τουλάχιστον προς το παρόν και το ορατό μέλλον) ανέφικτο, θα συζητήσουμε επιμήκυνση των δόσεων, με χαμηλότερο και σταθερό επιτόκιο. Κάτι είπε ως πιθανότητα στη συνέντευξή του με την κ. Μέρκελ ο πρωθυπουργός, προς αυτήν την κατεύθυνση κλίνει και ο ΣΥΡΙΖΑ, προσθέτοντας ότι «το “κούρεμα” έτσι κι αλλιώς θα γίνει αλλά εν τω μεταξύ ας δούμε τις δόσεις...».
 

Τα επιχειρήματα όμως αυτά αναιρούνται όταν η κυβέρνηση δηλώνει ότι είναι έτοιμη να βγει στις αγορές με ακριβό και εκ των πραγμάτων ασταθές επιτόκιο. Ποιος λαϊκιστής του Βορρά δεν θα ανεμίζει στο Κοινοβούλιό του τα ελληνικά επιτόκια των δεκαετών ομολόγων όταν τεθεί ζήτημα επαναδιευθέτησης του ελληνικού χρέους προς τους φορολογουμένους της χώρας του; Ποιος δεν θα κραυγάσει ότι «αυτοί (δηλαδή εμείς οι Ελληνες) επαναχρηματοδοτούν το χρέος τους μια χαρά με 6%, και ζητούν μείωση του δικού μας επιτοκίου που είναι 2%»;

Ο πανικός των κάθε φορά επερχόμενων εκλογών ήταν πάντα κακός σύμβουλος για το ελληνικό πολιτικό σύστημα και αποτελεί χειρότερο γι’ αυτήν την κυβέρνηση. 

Μέχρι σήμερα η ζημιά στην οικονομία γινόταν με την αύξηση των παροχών και τη συνακόλουθη αύξηση των ελλειμμάτων. 

Τώρα, που κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ ορκίζονται ότι δεν υπάρχει περίπτωση επιστροφής στην οικονομία των ελλειμμάτων, ποιος ο λόγος να δανειστούμε ακριβά; 

Για ένα αδειανό Μνημόνιο, για ένα προεκλογικό μπαλκόνι;