(Στη διάρκεια της χούντας, θυμάμαι πολύ καλά τον εκφωνητή των κινηματογραφικών «επικαίρων» -που παίζονταν πριν από την ταινία- να λέει με καμαρωτή φωνή πως «αι μαθήτριαι υπεδέχθησαν με έκδηλον χαρά την είδησιν της υποχρεωτικής αμφιέσεώς των με σχολικάς ποδιάς». Στη γειτονική μας Τουρκία πάλι, «αι μαθήτριαι υπεδέχθησαν με έκδηλον χαρά την είδησιν» της ελεύθερης «αμφιέσεώς των» με μαντΊλα…)
Οι μαθήτριες άνω των 10 ετών μπορούν να φοράν στο σχολείο μαντήλα, σύμφωνα με την εφαρμογή μιας διάταξης που προβλέπει ότι οι μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (άνω των 10 ετών δηλαδή) δεν είναι υποχρεωμένοι στο μάθημα να έχουν «ακάλυπτη την κεφαλή». Και τούτη ήταν η πρόσφατη «μεταρρύθμιση» που ανακοίνωσε ο υπουργός Παιδείας της Τουρκίας Ν. Αβτσί, επεκτείνοντας ένα μέτρο που είχε ήδη ληφθεί για τα λύκεια και ολοκληρώνοντας τη «μεταρρύθμιση» που είχε ξεκινήσει, επιτρέποντας τη χρήση της μαντήλας στα Πανεπιστήμια και στους χώρους του δημόσιου τομέα… Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Μπ. Αρίντς, εξάλλου, ανακοινώνοντας το μέτρο ανέφερε υπερήφανα, ότι όταν είχε συναντηθεί στην Προύσα με σχολιαρόπαιδα στην αρχή της χρονιάς, «όλοι περίμεναν ανυπόμονα αυτά τα καλά νέα»…
Φυσικά, υπήρξαν ένθεν κακείθεν αντιδράσεις. Οι μεν, που υποστήριξαν την κυβερνητική «μεταρρύθμιση» -όπως ο πρόεδρος της αντίστοιχης ΑΔΕΔΥ- ισχυρίσθηκαν ότι πλέον «η δευτεροβάθμια εκπαίδευση παύει να είναι χώρος θρησκευτικής εκμετάλλευσης», αφού έτσι αποφεύγεται η αναγόρευση της μαντίλας σε «πολιτικό εργαλείο»... Οι δε, μίλησαν για μεσαιωνικές αντιλήψεις και προέβλεψαν ότι «ακολουθούν οι παιδικοί σταθμοί» στην εκμετάλλευση της θρησκείας για πολιτικές σκοπιμότητες.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης υπογράμμισαν ακόμη, ότι κάθε φορά που η κυβέρνηση έχει προβλήματα (στα σύνορά της με τη Συρία λ.χ.) καταφεύγει πάντα «σε μια μεταρρύθμιση γύρω απ' τη μαντίλα. Η μαντίλα δεν είναι ασπιρίνη», τόνισαν οι Ρεπουμπλικάνοι-σοσιαλιστές, ενώ οι εθνικιστές (ΜΗΡ) επίσης κατήγγειλαν πως «η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τη μαντίλα ως καύσιμο στην προσέλκυση ψήφων». Η ένωση των δασκάλων, τέλος. μίλησε για «τραύμα στην κοσμική παιδεία», ανήγγειλε ότι θα υπερασπιστεί νομικά τις θέσεις της και κατήγγειλε ότι η κυβέρνηση «σκόπευε να εισάγει θρησκευτικά σύμβολα και στους παιδικούς σταθμούς».
Για την ολοκλήρωση της κρατικής προπαγάνδας, ρεπορτάζ στα ΜΜΕ καταγράφουν τις μαρτυρίες μαθητριών που δηλώνουν την «ευτυχία» τους για το γεγονός ότι δεν θα πρέπει να βγάζουν τη μαντίλα τους στο μάθημα, αλλά και αγοριών που επίσης δηλώνουν τη χαρά τους ότι θα μπορούν να φορούν στο μάθημα τους σκούφους της προσευχής.
(Δεν ξέρω αν ο Ερντογάν ετοιμάζει πυρηνικά όπλα, όπως κατήγγειλε τις προάλλες η «Die Welt» με αξιόπιστα στοιχεία. Ξέρω, όμως, ότι σε τούτο τον ανταγωνιστικό κόσμο, όπου το βασικό εργαλείο στο κυνήγι πλεονεκτημάτων είναι η γνώση, η Τουρκία -που έχει άνισες επιδόσεις στην παιδεία- αντί να βελτιώσει ορισμένες πολύ καλές εφαρμογές της, τραβά προς τα κάτω το συνολικό σύστημα. Άμα όμως είσαι θρησκόληπτος, εξ ορισμού πάσχεις από μιαν αναπηρία. Είναι εγγενής αδυναμία η θολούρα στην κρίση).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου