Μέγα λάθος και δυστυχώς πολύ
συνηθισμένο στην Ελλάδα είναι ότι η όποια ανάλυση και προσέγγιση αφορά
την Τουρκία και την τουρκική πραγματικότητα γίνεται πάντοτε υπό το
πρίσμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων και της ελληνοτουρκικής
αντιπαράθεσης, που στην ουσία δεν πρόκειται για καμία αντιπαράθεση, αλλά
για απλή καταγραφή των διεκδικήσεων της Αγκυρας, που καλύπτει μάλιστα
ένα ευρύτατο φάσμα θεμάτων και την καλοσυνάτη και πάντοτε υπεράνω στάση
της Αθήνας.
Δεύτερο λάθος είναι ότι καλλιεργείται και τροφοδοτείται αυτός ο
μόνιμος φόβος για την Τουρκία, σαν να πρόκειται για ένα τέρας που θα
ανοίξει το στόμα του και θα μας καταβροχθίσει. Διότι είναι άλλο πράγμα
να υπηρετείς μια εξωτερική πολιτική, που στο κάτω κάτω δεν θα αφήνει καν
τα περιθώρια για αμφισβητήσεις και για παράλογες εμπνεύσεις, και είναι
τελείως διαφορετικό να λειτουργείς ακόμη και σήμερα με τα αντανακλαστικά
της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Εξυπηρετεί άλλωστε ο φόβος, όπου και για
όποιον λόγο και εάν εφαρμόζεται συσπειρώνει και αδρανοποιεί το λαό.
Σε κάθε περίπτωση τώρα που το προσωπικό όνειρο του μέχρι χθες
πρωθυπουργού της γείτονος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, να γίνει πρόεδρος της
Τουρκίας πραγματοποιήθηκε, η Αθήνα συμπεριφέρεται λες και τα πράγματα
πρόκειται να αλλάξουν.
Το περιβάλλον δηλαδή του Ευάγγελου Βενιζέλου, με
αφορμή την παρουσία του στην τελετή ορκωμοσίας του κ. Ερντογάν στην
Αγκυρα, διεμήνυσε ότι ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών με την ευκαιρία αυτή
θα καταστήσει σαφές στους Τούρκους συνομιλητές του ότι η Τουρκία θα
πρέπει να σταματήσει πλέον να προκαλεί, εάν θέλει σχέσεις καλής
γειτονίας με την Ελλάδα, και πως επιτέλους θα πρέπει η Αγκυρα να
αποδείξει ότι επιθυμεί την επίλυση του Κυπριακού. Για να πει αυτό το
τελευταίο ειδικά επισημάνθηκε ότι είχε προηγηθεί κιόλας συνεννόηση με τη
Λευκωσία.
Μία αφελής ερώτηση που μάλλον θα μείνει αναπάντητη, θα μπορούσε
να είναι γιατί υπάρχει η προσδοκία ότι θα υπάρξει αλλαγή προς το
θετικότερο μάλιστα μόνο και μόνο επειδή ο κ. Ερντογάν ισχυροποίησε τη
θέση του και επειδή ο Αχμέτ Νταβούτογλου από υπουργός Εξωτερικών
αναβαθμίστηκε σε πρωθυπουργό;
Η Τουρκική Δημοκρατία υπό τη σημερινή της μορφή, με τη σημερινή
της κοινωνική σύνθεση, με τις ιδεολογικές καταβολές της όπως έχουν
διαμορφωθεί στο εσωτερικό της έπειτα από τη δική της πορεία στην
Ιστορία, είναι τα στοιχεία που συνθέτουν αυτό που ονομάζεται Τουρκία.
Δεν εξαντλούνται στις ελληνοτουρκικές εκκρεμότητες, αντιθέτως εάν τα
κατανοήσει κανείς και δώσει σημασία στις λεπτομέρειες, θα καταφέρει να
εκτιμήσει και να διαβλέψει και την εξέλιξή της και τους κινδύνους για τη
χώρα μας και για τον Ελληνισμό γενικότερα.
Ο Ερντογάν δεν ήρθε και δεν παραμένει τυχαία στην εξουσία,
εκπροσωπεί μια δυναμική στο εσωτερικό της Τουρκίας, η οποία διαθέτει τα
δικά της ιδιαίτερα θρησκευτικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά.
Η σωστή
ερμηνεία μπορεί να δοθεί μόνο από μέσα προς τα έξω, όπως συμβαίνει και
στην περίπτωση της Ρωσίας και την αποδοχή που απολαμβάνει ο Βλαντίμιρ
Πούτιν από το ρωσικό λαό, λόγω και πάλι των δικών του κοινωνικών
ιδιαιτεροτήτων και χαρακτηριστικών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου