Η παγκόσμια αποστροφή για τη σφαγή στη Γάζα έλυσε επιτέλους τη
γλώσσα πολιτικών στελεχών της Δύσης, που τελικά αποφάσισαν να μιλήσουν.
Η αιφνίδια παραίτηση της πακιστανικής καταγωγής Βρετανίδας υφυπουργού Εξωτερικών και εκπροσώπου του Φόρεϊν Οφις στη Βουλή των Λόρδων, βαρόνης Σεϊντά Βάρσι, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την «ηθικά απαράδεκτη» στάση της κυβέρνησής της, έδωσε θάρρος στον αναπληρωτή πρωθυπουργό Νικ Κλεγκ για να ζητήσει την αναστολή των αδειών εξαγωγής όπλων στο Ισραήλ. Την περασμένη εβδομάδα ήταν ο Εντ Μίλιμπαντ που καταδίκασε την εισβολή του Ισραήλ και τη σιωπή του Βρετανού πρωθυπουργού σχετικά «με τη δολοφονία αθώων Παλαιστινίων αμάχων».
Ακόμη και η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών κατήγγειλε τον «αισχρό» βομβαρδισμό ενός σχολείου, ενώ ο Μπαράκ Ομπάμα περιέγραψε τα δεινά των Παλαιστινίων ως «σπαρακτικά» - σαν να μην ευθύνεται και ο ίδιος γι' αυτό.
Εχει περάσει ήδη ένας μήνας βιαιότητας στη διάρκεια του οποίου σκοτώθηκαν 1.875 Παλαιστίνιοι και 67 Ισραηλινοί κι όμως οι εχθροπραξίες παρουσιάζονται ως πόλεμος της ισραηλινής αυτοάμυνας και όχι ως μια αντιπαράθεση δεκαετιών μεταξύ του κατακτητή και των κατακτημένων, στην οποία οι δυτικές κυβερνήσεις έχουν σταθεί με αποφασιστικότητα στο πλευρό του κατακτητή.
Και ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των νεκρών Παλαιστινίων είναι άμαχοι -ανάμεσά τους 430 παιδιά- είναι η Χαμάς που θεωρείται τρομοκρατική οργάνωση και όχι οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις που είναι εξοπλισμένες με την πιο εξελιγμένη τεχνολογία στόχευσης στον κόσμο. Σκεφτείτε ποια θα ήταν η παγκόσμια αντίδραση εάν οι νεκροί ήταν κυρίως Ισραηλινοί...
Πρόσφατα συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από το ξέσπασμα του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Ο Ντέιβιντ Κάμερον υποστηρίζει ότι τότε πάλεψαν για την ελευθερία. Στην πραγματικότητα, ήταν μια άγρια βιομηχανική σφαγή που διαπράχθηκε από μια συμμορία των αυτοκρατορικών δυνάμεων με στόχο να χαραχτούν νέα όρια από τα εδάφη και τις αγορές μέχρι και τους πόρους. Μακριά από την υπεράσπιση της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων των μικρών εθνών, η Βρετανία και η Γαλλία μόλις ο πόλεμος τέλειωσε μοιράστηκαν τα εδάφη της γερμανικής και της οθωμανικής αυτοκρατορίας, από το Ιράκ μέχρι την Παλαιστίνη. Εναν αιώνα μετά, ακόμα βιώνουμε τις συνέπειες. Τον Νοέμβριο του 1917 υπογράφτηκε η Διακήρυξη του Μπάλφουρ για την εγκαθίδρυση μιας «εβραϊκής πατρίδας». Βάσει αυτής, η Παλαιστίνη θα ήταν το «σπίτι» του εβραϊκού λαού υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα θίγονταν τα δικαιώματα των «υφιστάμενων μη εβραϊκών κοινοτήτων» όπως οι Παλαιστίνιοι είχαν περιγραφεί.
Ετσι ξεκίνησε σε πλήρη κλίμακα ο εποικισμός της περιοχής κατά κύριο λόγο από Ευρωπαίους - κάτι που τρεις δεκαετίες αργότερα θα οδηγήσει στην ίδρυση του Ισραήλ και την απομάκρυνση της πλειονότητας του παλαιστινιακού λαού.
Το 1947 η Παλαιστίνη είχε καταληφθεί εξ ολοκλήρου από το Ισραήλ και οι Παλαιστίνιοι αγωνίζονταν μέσω ανταρτοπολέμου για τον αυτοπροσδιορισμό τους και το δικαίωμα των προσφύγων για επιστροφή.
Το 1978 το Ισραήλ εισέβαλε στον νότιο Λίβανο, ενώ το 1982 κατέλαβε το νότιο τμήμα της χώρας όπου και παρέμεινε για 18 χρόνια.
Μετά την αποτυχία της συμφωνίας του Οσλο στις αρχές της δεκαετίας του '90 που απέτυχε να δημιουργήσει ένα παλαιστινιακό κράτος στη Δυτική Οχθη, η Γάζα βομβαρδίστηκε πολλές φορές: το 2002, το 2006, το 2008 και το 2012. Η δικαιολογία ήταν πάντα η ίδια: έπρεπε να διασφαλιστεί η ασφάλεια του κατακτητή και κατά συνέπεια να καμφθεί η αντίσταση που πρόβαλλαν οι κατακτημένοι.
Σε κάθε στάδιο το Ισραήλ είχε τη στρατιωτική, οικονομική και διπλωματική υποστήριξη της Δύσης, ιδιαίτερα δε των ΗΠΑ.
Η στρατιωτική βοήθεια των Αμερικανών στο Ισραήλ ανέρχεται σε 3 δισ. δολάρια ετησίως και περιλαμβάνει την προμήθεια της κυβέρνησης Νετανιάχου με όπλα, τανκς και αεροσκάφη. Από το... παιχνίδι δεν θα μπορούσε να λείπει η Ευρώπη, καθώς και η Βρετανία πωλεί στρατιωτικό εξοπλισμό.
Ο υπόλοιπος κόσμος έχει αρχίσει ήδη να αμφισβητεί την εξωφρενική υποστήριξη του Ισραήλ που επί 47 χρόνια παράνομης κατοχής και άρνησης των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων, ενορχηστρώνει μια ατελείωτη και επίπλαστη ειρηνευτική διαδικασία που απλά επικυρώνει την «αρπαγή» της γης.
Η παγκόσμια κοινή γνώμη
έχει στραφεί αποφασιστικά υπέρ της δικαιοσύνης για τους Παλαιστινίους.
Αυτό που χρειάζεται είναι να μετατραπεί σε αδυσώπητη πίεση για
σταματήσει η στήριξη της κατοχής. Χρειάζεται επίσης ένα εμπάργκο όπλων
και επιβολή σκληρών κυρώσεων.
Η φρίκη της Γάζας είναι ένα έγκλημα που συντελείται τόσο από την Ουάσιγκτον και το Λονδίνο όσο και από την Ιερουσαλήμ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου