Διαχρονικοί στρατηγικοί στόχοι της Δύσης, από το τέλος του Β’
Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι σήμερα, είναι ο περιορισμός της επιρροής που
ασκεί η Ρωσία σε ευρωπαϊκές χώρες καθώς και ο περιορισμός της
ενεργειακής εξάρτησης της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο.
Οσον αφορά την επιρροή, η Δύση σταδιακά απέσπασε μια σειρά χωρών από τη ρωσική επιρροή και τις ενέταξε στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ.
Από την άλλη πλευρά, με ένα πολύ φιλόδοξο σχέδιο, που ήταν η κατασκευή του αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου Nabucco -εκ του «Ναβουχοδονόσορ»-, μέσω του οποίου θα μεταφερόταν φυσικό αέριο στις ενεργοβόρες αγορές της Ευρώπης από το Τουρκμενιστάν αλλά και από άλλες πηγές εκτός του ελέγχου της Ρωσίας, για να μειωθεί η ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από αυτήν.
Ομως, παρά τις προσπάθειες που έγιναν σε πολλά επίπεδα από τις ΗΠΑ και άλλους παράγοντες των δυτικών συμφερόντων, ο αγωγός Nabucco δεν προχώρησε, ενώ την ίδια ώρα η ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία, αντί να περιορίζεται, επεκτεινόταν με τη λειτουργία του Βόρειου Αγωγού (Nord Stream) -ο οποίος παρέκαμπτε την Ουκρανία και την Πολωνία, μεταφέροντας φυσικό αέριο απευθείας από τη Ρωσία στη Γερμανία- και την προγραμματιζόμενη κατασκευή του Νότιου Αγωγού (South Stream), που θα μετέφερε ρωσικό αέριο μέσω της θάλασσας του Ευξείνου Πόντου στη Βουλγαρία, στην Ελλάδα και εκείθεν σε άλλες χώρες της Ευρώπης.
Για να εξαλείψει αυτή την απειλή, η Δύση έκανε το παν ώστε να μην κατασκευαστεί ο Νότιος Αγωγός -όπως πολύ καλά γνωρίζει ο Κώστας Καραμανλής-, ενώ ταυτόχρονα σχεδίασε από τη μία να αποκόψει τη ροή φυσικού αερίου που πήγαινε στην Ευρώπη μέσω Ουκρανίας και από την άλλη να δημιουργήσει κατάλληλες συνθήκες που θα επιτρέψουν στο φυσικό αέριο του Κατάρ αλλά και άλλων χωρών της Μεσοποταμίας και της Μέσης Ανατολής να φτάσει μέσω αγωγού στην Ευρώπη.
Στη βάση των παραπάνω έγινε το ξενοκίνητο πραξικόπημα, με αιχμή του δόρατος δυνάμεις των νεοναζί, για την ανατροπή του ρωσόφιλου Γιανουκόβιτς, εξ ου και η αντίδραση της Ρωσίας με την προσάρτηση της Κριμαίας και τις αποσχιστικές κινήσεις στις περιφέρειες της Ανατολικής Ουκρανίας, οι οποίες καταπνίγονται με ιδιαίτερη σκληρότητα στο αίμα από τις ένοπλες δυνάμεις του Κιέβου.
Την ώρα που είναι σε εξέλιξη η επιχείρηση γεωπολιτικού ελέγχου της Ουκρανίας από τη Δύση και ο περιορισμός της ενεργειακής εξάρτησης της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο, εξελίσσεται μια άλλη επιχείρηση της Δύσης, που εξυπηρετεί το σκέλος του προαναφερθέντος στρατηγικού στόχου της ο οποίος σχετίζεται με την τροφοδοσία της Ευρώπης με φυσικό αέριο δυτικών -και πάντως μη ρωσικών- συμφερόντων.
Και μιλάμε κυρίως για
το φυσικό αέριο του Κατάρ, που πρέπει να φτάσει με αγωγό μέσω περιοχών
οι οποίες ελέγχονται από σουνίτες της Σαουδικής Αραβίας, του Ιράκ και
της Συρίας στην Τουρκία, και από εκεί στην Ευρώπη.
Για να γίνει ακριβώς αυτό ξεκίνησε η επιχείρηση που είχε σκοπό την αποσταθεροποίηση στη Συρία, η οποία επεκτάθηκε και στο έδαφος του Ιράκ. Αιχμή του δόρατος της Δύσης στην επέμβαση στη Συρία ήταν η λεγόμενη «συριακή αντιπολίτευση» και ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός, που χρηματοδοτούνταν κυρίως από το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία, ενώ η Τουρκία είχε αναλάβει τον «βρόμικο» ρόλο της παροχής κάθε είδους υποστήριξης στους αντιπολιτευόμενους και στον Ελεύθερο Συριακό Στρατό.
Ομως, σταδιακά τα πράγματα άλλαξαν και άρχισαν να καταφτάνουν στις περιοχές που δεν ήλεγχε πλέον ο Ασαντ ομάδες της Αλ Κάιντα και τζιχαντιστές, οι οποίοι, σταδιακά και αφού πρώτα ισχυροποιήθηκαν στη Συρία, άρχισαν να διεισδύουν στο Ιράκ, όπου συνήψαν συμμαχίες με παλιά στελέχη του Μπάαθ και του καθεστώτος Σαντάμ, καθώς και με τις σουνιτικές φυλές που είχαν περιθωριοποιηθεί από τον μέχρι προχθές πρωθυπουργό του Ιράκ, Μαλίκι.
Ετσι μας προέκυψε το Ισλαμικό Κράτος, του οποίου τα ένοπλα στελέχη από 6.000 που ήταν πριν από την κατάληψη της Μοσούλης, έφθασαν σήμερα να αριθμούν τις 50.000.
Να σημειώσουμε ότι η παρουσία των τζιχαντιστών στις σουνιτικές περιοχές του Ιράκ και της Συρίας, εκτός από τη διέλευση του αγωγού που θα μεταφέρει το φυσικό αέριο του Κατάρ στην Ευρώπη, εξυπηρετεί και έναν άλλον στρατηγικό στόχο της Δύσης:
Τη δημιουργία ενός ενδιάμεσου χώρου
ασφαλείας μεταξύ Ιράν - σιιτών του Ιράκ και Συρίας - Χεζμπολάχ του
Λιβάνου.
Κατά τα φαινόμενα, οι στρατηγικοί στόχοι της Δύσης, με κόστος το αίμα εκατοντάδων χιλιάδων άοπλων αθώων, κυρίως χριστιανών, θα εκπληρωθούν. Το μόνο που μένει να δούμε είναι ο τρόπος με τον οποίο θα εξουδετερωθούν και θα τεθούν υπό έλεγχο τα άγρια θηρία, αυτά τα ανθρωπόμορφα τέρατα που ανέλαβαν τη βρόμικη δουλειά επ’ ωφελεία της Δύσης, όταν θα έχει τελειώσει ο ρόλος τους.
Είναι το επόμενο επεισόδιο που θα δούμε στις οθόνες μας, εκτός κι αν μέρος του έργου παιχτεί στην ελλαδική και κυπριακή επικράτεια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου