ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ και ΚΟΙΝΩΝΙΑ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Φερνάντο Σάντος για Πρόεδρος της Δημοκρατίας

Ωραίος ως Έλληνας

Toυ ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ

Τώρα που η Ελλάδα αποκλείστηκε από το παγκόσμιο το Κύπελλο και δεν έχουμε με τίποτα πραγματικά σοβαρό να ασχοληθούμε παρά μόνο με το αν θα καταφέρει να ικανοποιήσει τη λύσσα του για εξουσία ο Αντρέας ο Τσίπρας ή θα συνεχίσει να την ικανοποιεί ο Αντώνης ο Σαμαράς και θα πετά και κανα ξεροκόμματο στον Ευάγγελο τον Βενιζέλο, εμένα επιτρέψτε μου να συνεχίσω να συγκινούμαι από την προσπάθεια της Εθνικής και κυρίως από τον προπονητή της, ο οποίος απέδειξε οτι είναι ένας πραγματικός Έλληνας με γράμματα κεφαλαία και ανορθόγραφα.

Τη διαπίστωση για την ελληνικότητα του Φερνάντο του Σάντος την έκανα μια μέρα μετά τον ηρωικό αγώνα της εθνικής με την Κόστα τη Ρίκα. Χαρακτηρίζω τον αγώνα «ηρωικό» γιατί έτσι διαβάζω και ακούω να τον λένε οι συνάδελφοι δημοσιογράφοι και έτσι πρέπει είναι, καθώς το να αποκλείεσαι από μια ομάδα που για μια ώρα παίζει με 10 παίκτες που σέρνονται δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο από ηρωικό. Φαντάζομαι πως αν έσπαγε ο Γκέκας το ποδάρι του και προκρίνονταν η εθνική ο σωστός χαρακτηρισμός θα ήταν υπερηρωικό και δεν τολμώ να φανταστώ πως θα χαρακτηρίζονταν μια ήττα από την Ολλανδία με λιγότερα από τα 5 που εισέπραξε η Ισπανία. Πιθανότατα θα έπρεπε να βρούμε μια καινούργια λέξη, όπως ας πούμε καραυπερηρωικό ή ηρωοθεικό ή κάτι τέτοιο.

Όπως και να έχει, το θέμα μου δεν είναι η χρήση των επιθέτων στην ελληνική δημοσιογραφία. Το θέμα μου είναι ο σπουδαίος προπονητής Σάντος, ο άνθρωπος που γεννήθηκε Πορτογάλος αλλά έγινε Έλληνας. Και αυτό δεν το λέω εξαιτίας του παρουσιαστικού του που φέρνει αυτόματα στο στόμα τη φράση «παλικάρι, τσάκω μια χωριάτικη και μια πατάτες και πες μας τι άλλο έχει». Ούτε εξαιτίας των τσιγκελωτών τριχών που ατίθασα ξεπροβάλλουν από τα ρουθούνια του. Ούτε εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο έκανε τις κλήσεις στην εθνική, φροντίζοντας να ικανοποιήσει την επετηρίδα και τη ρήση για τους παλιούς φίλους που είναι χρυσός. Δεν το λέω καν εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο έμπλεξε το ελληνικό ποδόσφαιρο με τα κατορθώματα της αρχαιότητας, κάνοντας για άλλη μια φορά περήφανους όσους δεν έχουν να περηφανευτούν για κανένα κατόρθωμα δικό τους. Όλα αυτά είναι ενδείξεις ελληνικότητας, αλλά όχι απόδειξη. 

Η απόδειξη ήρθε με τη συνέντευξη που έδωσε αμέσως μετά το ματς με την Κόστα τη Ρίκα. Μια συνέντευξη στην οποία, με τρόπο βαθιά ελληνοπρεπή, έριξε την ευθύνη για τον αποκλεισμό στους ποδοσφαιριστές χωρίς - επειδή δεν είναι κανα κορόιδο - καθόλου να χαλαστεί από το ότι αυτός ήταν που τους είχε επιλέξει.

Με βάση τα παραπάνω - και με δεδομένο πως σπουδαιότεροι Έλληνες είναι αυτοί που επιλέγουν να είναι τέτοιοι - πιστεύω πως ο Φερνάντο ο Σάντος είναι ο καταλληλότερος να διαδεχτεί τον Κάρολο τον Παπούλια στη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας και να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο των πρόωρων εκλογών. Γεννήθηκε Πορτογάλος αλλά μοιάζει σαν Έλληνας, σκέφτεται σαν Έλληνας και φέρεται σαν Έλληνας. Ιδού, λοιπόν, η ευκαιρία να τον τιμήσουμε με ένα αξίωμα του οποίου ο κάτοχος χρειάζεται να έχει τις ελάχιστες δυνατές ικανότητες: να είναι γνωστός χωρίς να είναι ιδιαίτερα επιτυχημένος και να μπορεί να κάθεται, δυο φορές τον χρόνο, λίγες ώρες όρθιος και να κάνει οτι τον συγκινούν οι άντρες με στολές.

Μετά την αναληψη της Προεδρίας από τον Φερνάντο τον Σάντος ο απερχόμενος πρόεδρος θα τεθεί σε λαικό προσκύνημα

Τελειώνοντας, επιτρέψτε μου να χαιρετίσω κάποιους άλλους σπουδαίους συνανθρώπους μας που κάνουν ό,τι μπορούν προκειμένου να γίνει κοινός τόπος η ανάγκη για τις μεταρρυθμίσεις που παριστάνει πως προσπαθεί να φέρει η κυβέρνηση του παλιού αμόρε της Άννας της Βίσση:

Μιλάω για τους συνδικαλιστές της ΔΕΗ, οι οποίοι πασχίζουν, για πολλοστή φορά, να πείσουν και τους πιο δύσπιστους για την ανάγκη να καταργηθεί το μονοπώλιο της εταιρίας τους και της απόλυτης εξουσίας τους πάνω στο ψυγείο μας, απειλώντας με κατέβασμα του διακόπτη χάρη στον οποίο η ζωή μας διαφέρει – όσο μπορεί του καθενός – από εκείνη των ανθρώπων των σπηλαίων. 

Αφού εκδηλώσω την αμέριστη συμπαράσταση μου σ’ αυτούς τους ήρωες του φιλελεύθερου μεταρρυθμιστικού κινήματος, να πω πως, χάρη στον ωραίο τους αγώνα, το παλιό τσιτάτο σύμφωνα με το οποίο οι καπιταλιστές θα πουλήσουν ακόμα και το σκοινί με το οποίο θα τους κρεμάσουν πολύ σύντομα θα αντικατασταθεί με ένα νέο, σύμφωνα με το οποίο οι συνδικαλιστές θα απαξιώσουν ακόμα και την τελευταία επιχείρηση η οποία θα ήταν διατεθειμένη να τους πληρώσει για τις υπηρεσίες τους και μπράβο τους!

Αυτό το ρεύμα είναι δικό του και δικό του