Το 1974, ήρθε ο εθνάρχης από το Παρίσι για να
μας σώσει από κάτι φωστήρες με στρατιωτικά, που κατέστρεψαν (και) την
Κύπρο. Αφού μας έσωσε και μας ενέταξε στην ΕΟΚ, βαρέθηκε και έστριψε δια
της Προεδρίας.
Τη θέση του πήρε ο Ανδρέας. Αυτός, πρώτα μας μεταλαμπάδευσε νέες αξίες, ήτοι η επιχειρηματικότητα είναι κακό πράγμα, το επιχειρηματικό κέρδος είναι έγκλημα, ενώ το «δωράκι» του διοικητή της ΔΕΗ, ύψους 500 εκατομμυρίων δραχμών (το 1981), είναι θεμιτό. Μετά, έλυσε όλα τα εθνικά μας θέματα (μας έβγαλε από την ΕΟΚ, έδιωξε τις βάσεις, κατήργησε τις πανελλήνιες κ.λπ.), προτού αποσυρθεί στα προσωπικά του ενδιαφέροντα. Έτσι ανέλαβε ο ψηλός και αθάνατος. Καλές ιδέες είχε, αλλά τον έφαγε το όνομα (γιατί η Μακεδονία είναι ελληνική).
Στη συνέχεια ανέλαβε ο κύριος καθηγητής. Αποτελεσματικός, δεν λέω, μας έμπασε στο ευρώ, αλλά τον φάγανε τα λαμόγια, τα οποία ο ίδιος ανέχθηκε.
Λογικά λοιπόν, τον διαδέχτηκε ο Κωστάκης ο ακούραστος. Δεν τα πήγε άσχημα. Ήταν τόσο αποτελεσματικός, ώστε προλάβαινε να τρώει στον Μπαϊρακτάρη 5-6 ώρες την ημέρα και άλλες 3 ώρες να παίζει play station. Όταν του προέκυψε η κρίση του 2008 (που την κατάλαβε ένα χρόνο μετά), υπέκυψε στα τραύματά του.
Μετά, ήρθε ο Γιώργος-λεφτά υπάρχουν-Παπανδρέου. Πολλοί νόμιζαν ότι επρόκειτο να κυβερνήσει, αλλά ο καημένος έκανε διδακτορικό με θέμα «Dealing with Crisis: Effective Methods to screw a Country». Αφού υποστήριξε τη διπλωματική του στο Harvard, πήρε πτυχίο και τώρα καλείται για ομιλίες στο θέμα αυτό. Επικερδές και τίμιο αντικείμενο, αλλά εμείς τι φταίμε;
Χωρίς να μπούμε σε περιττές λεπτομέρειες, μετά πήραν σειρά ο καλαματιανός και ο συνταγματολόγος. Δεν τα πάνε άσχημα. Τα οικονομικά είναι τόσο ανθηρά, που η αντιπολίτευση πρόκειται να αναδιανείμει τον πλούτο.
Βοήθειά μας!
Υ.Γ.: Στην ελληνική μυθολογία υπήρχαν πλάσματα, εν μέρει ζώα, εν μέρει άνθρωποι. Π.χ., οι Κένταυροι, ο Μινώταυρος, οι Άρπυιες. Συμβόλιζαν τη συνύπαρξη σε ένα σώμα πολλών διαφορετικών ιδιοτήτων. Το αντιπροσωπευτικό δημιούργημα της μεταπολίτευσης είναι ο Von Akis-Michel de Tompuloglou. Το τέρας με την απέραντη αρχοντοβλαχιά, το οποίο θεωρεί το κράτος λάφυρό του και μέσο για τη δική του ευημερία, ενώ τους πολίτες τους θέλει υποτελείς αυλικούς. Μέχρι πότε όμως;
Τη θέση του πήρε ο Ανδρέας. Αυτός, πρώτα μας μεταλαμπάδευσε νέες αξίες, ήτοι η επιχειρηματικότητα είναι κακό πράγμα, το επιχειρηματικό κέρδος είναι έγκλημα, ενώ το «δωράκι» του διοικητή της ΔΕΗ, ύψους 500 εκατομμυρίων δραχμών (το 1981), είναι θεμιτό. Μετά, έλυσε όλα τα εθνικά μας θέματα (μας έβγαλε από την ΕΟΚ, έδιωξε τις βάσεις, κατήργησε τις πανελλήνιες κ.λπ.), προτού αποσυρθεί στα προσωπικά του ενδιαφέροντα. Έτσι ανέλαβε ο ψηλός και αθάνατος. Καλές ιδέες είχε, αλλά τον έφαγε το όνομα (γιατί η Μακεδονία είναι ελληνική).
Στη συνέχεια ανέλαβε ο κύριος καθηγητής. Αποτελεσματικός, δεν λέω, μας έμπασε στο ευρώ, αλλά τον φάγανε τα λαμόγια, τα οποία ο ίδιος ανέχθηκε.
Λογικά λοιπόν, τον διαδέχτηκε ο Κωστάκης ο ακούραστος. Δεν τα πήγε άσχημα. Ήταν τόσο αποτελεσματικός, ώστε προλάβαινε να τρώει στον Μπαϊρακτάρη 5-6 ώρες την ημέρα και άλλες 3 ώρες να παίζει play station. Όταν του προέκυψε η κρίση του 2008 (που την κατάλαβε ένα χρόνο μετά), υπέκυψε στα τραύματά του.
Μετά, ήρθε ο Γιώργος-λεφτά υπάρχουν-Παπανδρέου. Πολλοί νόμιζαν ότι επρόκειτο να κυβερνήσει, αλλά ο καημένος έκανε διδακτορικό με θέμα «Dealing with Crisis: Effective Methods to screw a Country». Αφού υποστήριξε τη διπλωματική του στο Harvard, πήρε πτυχίο και τώρα καλείται για ομιλίες στο θέμα αυτό. Επικερδές και τίμιο αντικείμενο, αλλά εμείς τι φταίμε;
Χωρίς να μπούμε σε περιττές λεπτομέρειες, μετά πήραν σειρά ο καλαματιανός και ο συνταγματολόγος. Δεν τα πάνε άσχημα. Τα οικονομικά είναι τόσο ανθηρά, που η αντιπολίτευση πρόκειται να αναδιανείμει τον πλούτο.
Βοήθειά μας!
Υ.Γ.: Στην ελληνική μυθολογία υπήρχαν πλάσματα, εν μέρει ζώα, εν μέρει άνθρωποι. Π.χ., οι Κένταυροι, ο Μινώταυρος, οι Άρπυιες. Συμβόλιζαν τη συνύπαρξη σε ένα σώμα πολλών διαφορετικών ιδιοτήτων. Το αντιπροσωπευτικό δημιούργημα της μεταπολίτευσης είναι ο Von Akis-Michel de Tompuloglou. Το τέρας με την απέραντη αρχοντοβλαχιά, το οποίο θεωρεί το κράτος λάφυρό του και μέσο για τη δική του ευημερία, ενώ τους πολίτες τους θέλει υποτελείς αυλικούς. Μέχρι πότε όμως;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου