Toυ ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΑΝΙΚΑ
Αυταπάτες, ψευδαισθήσεις, ουτοπίες. Ο «μέσος» Νεοέλληνας φοβισμένος, τρομοκρατημένος, ζαλισμένος. Και πάνω απ’ όλα διχασμένος. Ο εαυτός του ο χειρότερος εχθρός του. Οπως παλιά. Που με το κεφάλι σκεφτόταν σοβιετικά. Με το στομάχι κατανάλωνε αμερικανικά.
Τώρα μετακινήθηκε σε ευρωπαϊκή τροχιά. Ο μισός με τις Βρυξέλλες και την Ευρωζώνη, ο άλλος μισός με τη στασιμότητα, την ακινησία και την αέναη περιστροφή γύρω από τον άξονά του. Η αλλαγή, ο θανάσιμος αντίπαλός του. Η παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ενωση, το αδιέξοδό του. Η φυγή από την Ευρωζώνη, ο θάνατός του. Μύλος!
Γι’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ δεν σάρωσε στις ευρωεκλογές. Επειδή ο «μέσος» Νεοέλληνας από τη μια συνειδητοποιεί ότι και ο Τσίπρας θα αναγκαστεί να ακολουθήσει την ίδια γραμμή. Από την άλλη, τρέμει στην ιδέα του «ατυχήματος» και της αποκοπής από τον ομφάλιο λώρο των Βρυξελλών.
Γι’ αυτό η Νέα Δημοκρατία συρρικνώθηκε, αλλά ταυτόχρονα κατάφερε να διατηρήσει τον κορμό των ψηφοφόρων της. Και γι’ αυτό η «Ελιά» διασώθηκε από την πανωλεθρία. Επειδή «ναι μεν αλλά». Ναι μεν πλήρωσε βαρύ τίμημα, αλλά ταυτόχρονα είναι το άλλοθι των λεγόμενων και αυτοπροσδιοριζόμενων ως κεντροαριστέρων!
Και γι’ αυτό δεν επιθυμεί εθνικές εκλογές. Που πάει να πει από τη μια «τιμωρώ» και από την άλλη «προτιμώ το σταθερό». Λίγο από δω, λίγο από κει.
Ολα μα όλα εξηγούνται με κριτήριο την καταλυτική σχέση με την Ευρωζώνη. Που πάει να πει θέλουμε, αλλά την ίδια στιγμή ουδεμία σχέση η χώρα με οποιονδήποτε δείκτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μαϊμουδίζουμε τον Ευρωπαίο. Μαϊμουδίζουμε, δεν είμαστε. Οποιος διαφωνεί δεν έχει παρά να συγκρίνει κάθε δείκτη με τον αντίστοιχο οποιασδήποτε ευρωπαϊκής περιοχής. Ακόμα και της Πολωνίας! Ανάκατα λοιπόν.
Φροντιστήρια μόνο εν Ελλάδι!
Γι’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ δεν σάρωσε στις ευρωεκλογές. Επειδή ο «μέσος» Νεοέλληνας από τη μια συνειδητοποιεί ότι και ο Τσίπρας θα αναγκαστεί να ακολουθήσει την ίδια γραμμή. Από την άλλη, τρέμει στην ιδέα του «ατυχήματος» και της αποκοπής από τον ομφάλιο λώρο των Βρυξελλών.
Γι’ αυτό η Νέα Δημοκρατία συρρικνώθηκε, αλλά ταυτόχρονα κατάφερε να διατηρήσει τον κορμό των ψηφοφόρων της. Και γι’ αυτό η «Ελιά» διασώθηκε από την πανωλεθρία. Επειδή «ναι μεν αλλά». Ναι μεν πλήρωσε βαρύ τίμημα, αλλά ταυτόχρονα είναι το άλλοθι των λεγόμενων και αυτοπροσδιοριζόμενων ως κεντροαριστέρων!
Και γι’ αυτό δεν επιθυμεί εθνικές εκλογές. Που πάει να πει από τη μια «τιμωρώ» και από την άλλη «προτιμώ το σταθερό». Λίγο από δω, λίγο από κει.
Ολα μα όλα εξηγούνται με κριτήριο την καταλυτική σχέση με την Ευρωζώνη. Που πάει να πει θέλουμε, αλλά την ίδια στιγμή ουδεμία σχέση η χώρα με οποιονδήποτε δείκτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μαϊμουδίζουμε τον Ευρωπαίο. Μαϊμουδίζουμε, δεν είμαστε. Οποιος διαφωνεί δεν έχει παρά να συγκρίνει κάθε δείκτη με τον αντίστοιχο οποιασδήποτε ευρωπαϊκής περιοχής. Ακόμα και της Πολωνίας! Ανάκατα λοιπόν.
Φροντιστήρια μόνο εν Ελλάδι!
Πανελλαδικές μόνο εν Ελλάδι!
Στείρα αποστήθιση γνώσεων μόνο εν Ελλάδι!
Περιφρόνηση της αξιοκρατίας μόνο εν Ελλάδι!
Συχνή αλλαγή του φορολογικού συστήματος μόνο εν Ελλάδι!
Παντελής απουσία αξιολόγησης μόνο εν Ελλάδι!
Κομματικές πελατείες μόνο εν Ελλάδι!
Δικτατορική παρουσία καρτέλ και ολιγαρχίας μόνο εν Ελλάδι!
Ξεχαρβαλωμένο σιδηροδρομικό δίκτυο μόνο εν Ελλάδι!
Κυριαρχία του πετρελαίου στη διαδικασία θέρμανσης μόνο εν Ελλάδι!
Τέτοια εκτεταμένη και ασύδοτη φοροδιαφυγή μόνο εν Ελλάδι!
Παράλυση της αγροτικής παραγωγής μόνο εν Ελλάδι!
Εγκατάλειψη της παραγωγικής διαδικασίας μόνο εν Ελλάδι!
Τέτοιος παρασιτισμός μόνο εν Ελλάδι!
Ανεργία επικών διαστάσεων μόνο εν Ελλάδι!
Πτυελοδοχείο που κατ’ ευφημισμόν ονομάζεται Κέντρο της πρωτεύουσας μόνο εν Ελλάδι.
Ακόμα και τα πεζοδρόμια φωνάζουν ότι ουδεμία σχέση έχουν με την Ευρώπη!
Αν εξαιρέσει κανείς τη ζεύξη Ρίου-Αντιρρίου, το μετρό, την Αττική οδό, την Εγνατία, το αεροδρόμιο της Αθήνας, τα καφέ, τα μπαρ και τις βιτρίνες των καταστημάτων, όλα τα υπόλοιπα εξακολουθούν να παραμένουν καρφωμένα στην Ψωροκώσταινα του ’50.
Φοβάμαι ότι οι «διορθώσεις και οι επανορθώσεις των αδικιών», που θα επιχειρήσει η κυβέρνηση, μαζί με τη χαλάρωση της δημοσιονομικής πειθαρχίας και την εγκατάλειψη κάθε ίχνους μεταρρύθμισης θα βαθύνουν το πρόβλημα και θα απομακρύνουν ακόμα περισσότερο τη χώρα από την Ευρώπη.
Μία η λύση:
Αν εξαιρέσει κανείς τη ζεύξη Ρίου-Αντιρρίου, το μετρό, την Αττική οδό, την Εγνατία, το αεροδρόμιο της Αθήνας, τα καφέ, τα μπαρ και τις βιτρίνες των καταστημάτων, όλα τα υπόλοιπα εξακολουθούν να παραμένουν καρφωμένα στην Ψωροκώσταινα του ’50.
Φοβάμαι ότι οι «διορθώσεις και οι επανορθώσεις των αδικιών», που θα επιχειρήσει η κυβέρνηση, μαζί με τη χαλάρωση της δημοσιονομικής πειθαρχίας και την εγκατάλειψη κάθε ίχνους μεταρρύθμισης θα βαθύνουν το πρόβλημα και θα απομακρύνουν ακόμα περισσότερο τη χώρα από την Ευρώπη.
Μία η λύση:
Η συνεργασία των μεγάλων κομμάτων με χρονικό ορίζοντα τουλάχιστον τετραετίας. Και με στόχο την εφαρμογή μεγάλων μεταρρυθμίσεων. Ανεξάρτητα από κόστος. Πράγμα που φυσικά δεν πρόκειται να γίνει.
Ως εκ τούτου, θα πορευόμαστε με τον ίδιο βηματισμό. Από κρίση σε κρίση. Από αδιέξοδο σε αδιέξοδο. Και από ψευδαισθήσεις σε αυταπάτες και ουτοπίες. Τη μαϊμού όσο και να την πλένεις, το σαπούνι σου χαλάς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου