Καμιά φορά η πολιτική εξευτελίζει. Αν όχι η πολιτική, τουλάχιστον οι εκλογές.
Κι αυτό επειδή όλο και περισσότεροι άνθρωποι εμφανίζονται ικανοί να πουλήσουν και τη μητέρα τους για μια χούφτα ψήφους.
Δεν εννοώ απαραιτήτως τον «ανεξάρτητο» Τζιτζικώστα που επειδή δεν τον έχρισε υποψήφιο η ΝΔ έφτασε να ξεσκονίζει τον Τσίπρα με συνέντευξή του στο κομματικό ραδιόφωνο του ΣΥΡΙΖΑ.
Ούτε όσους αποτυχόντες περιφέρουν την αποτυχία τους περίπου ως έπαινο της επιλογής τους.
Ούτε εκείνους που πασχίζουν να καταψηφιστεί η παράταξη από την οποία προέρχονται απλώς για να βρουν θέση σε κάποια μετεκλογική φωτογραφία.
Εννοώ κυρίως το κακόγουστο, άγαρμπο και προκλητικό φλερτ διάφορων υποψηφίων με τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής.
Ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ, ας πούμε, για τον Δήμο Αθηναίων ζήτησε από τους ψηφοφόρους του Κασιδιάρη και του Παναγιώταρου «να αλλάξουν γνώμη και να δουν με ποιον τρόπο θα μπορέσουν να διοχετεύσουν τη διαμαρτυρία τους για την κατάσταση που βιώνουν».
Ωστε έτσι, λοιπόν;
Οι άνθρωποι που επιμένουν να ψηφίζουν ακόμη και σήμερα Χρυσή Αυγή είναι απλώς διάφοροι τύποι που έχουν «άλλη γνώμη»;
Και οι οποίοι τυχαίνει να περνούν δύσκολα και διαμαρτύρονται;
Είναι δυνατόν ένας νέος άνθρωπος να ξεκινάει την πολιτική του σταδιοδρομία βάζοντας τόσο νερό στο κρασί του;
Κι αυτό για ποιον λόγο; Για να ξεκλέψει μερικούς ψηφοφόρους από τον Κασιδιάρη;
Αν αυτό αποτελεί την ανανέωση στην πολιτική, τότε χίλιες φορές οι παλιοί.
Διότι το κυνήγι του ψηφοφόρου έχει τα όριά του. Δεν μπορεί να λέμε σοβαρά ότι ένας άνθρωπος επιμένει να ψηφίζει Χρυσή Αυγή επειδή έχει «άλλη γνώμη», ούτε επειδή θέλει να διαμαρτυρηθεί.
Την ψηφίζει επειδή συμφωνεί μαζί της. Και ελαφρυντικά, δικαιολογίες ή απαλλακτικά, αλλού!
Υποθέτω όμως ότι τέτοιες συμπεριφορές εντάσσονται στο πνεύμα των καιρών.
Διότι πρέπει να πάμε πολύ πίσω στον χρόνο για να βρούμε μια εκλογική αναμέτρηση τόσο πλούσια σε ύβρεις, θράσος κι αμετροέπεια. Και τόσους πολιτευτές έτοιμους να σκοτωθούν για την ψήφο μας χωρίς όρια και χωρίς ενδοιασμούς.
Μια αναμέτρηση της οποίας ο ορίζοντας εξαντλείται στην προσωπική κάλπη του καθενός και το βράδυ μιας Κυριακής. Χωρίς γενικότερη έγνοια για έναν τόπο στον οποίο θα είμαστε υποχρεωμένοι να ζούμε μαζί και τη Δευτέρα.
Αυτό είναι δυστυχώς το πιο ορατό αποτέλεσμα της κρίσης που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια.
Διότι η Ελλάδα φτώχυνε, ναι. Κυρίως όμως η Ελλάδα απαξιώθηκε, αποψιλώθηκε, υποτιμήθηκε, υποβιβάστηκε, κατέβηκε κατηγορία. Σε όλους τους τομείς.
Κι αυτής της κατάντιας είναι μέρος η Χρυσή Αυγή. Αλλά δυστυχώς η Χρυσή Αυγή δεν είναι η μόνη κατάντια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου