Ενας πολιτικός ηγέτης δεν είναι
πάντα υποχρεωμένος να έχει εξαντλήσει όλο το φάσμα ούτε των θεωρητικών
επιστημών ούτε των οικονομικών θεωριών ούτε της ιστορικής ή κοινωνικής
προβληματικής. Υπήρξαν π.χ. στον τόπο μας και τέτοιοι ηγέτες.
Ο Ελ. Βενιζέλος μετέφρασε Θουκυδίδη, ο Κανελλόπουλος έγραψε μια
μοναδική στην ευρωπαϊκή ιστορία πολύτομη Ιστορία των Ιδεών, ο Τσάτσος, ο
Κασιμάτης άφησαν σπουδαίο έργο, ο Ηλιού μετέφρασε αρχαίους ρήτορες και
Αριστοτέλη, ο Μαρκεζίνης κατέλιπε μια αμερόληπτη Ιστορία της νεώτερης
Ελλάδας, ο Ανδρ. Παπανδρέου είχε πανεπιστημιακές οικονομικές περγαμηνές.
Οσοι δεν είχαν τέτοιες βάσεις, οι πλέον φρόνιμοι κατέφευγαν σε
καλούς συμβούλους, σωσίβια, ακόμη και συγγραφείς των λόγων τους.
Πρόσφατο δείγμα ο μακαρίτης Θέμελης στο πλάι του Σημίτη.
Με εξέπληξε λοιπόν η επιπόλαιη δημόσια τοποθέτηση του Αλέξη
Τσίπρα, όπου αντιπαρέθεσε τον Μακιαβέλλι τάχα μου συντηρητικό στοχαστή
στο Διαφωτισμό, και τον Γκράμσι.
Θεέ και Κύριε, και ένα βιογραφικό λεξικό και ένα σχολικό
εγχειρίδιο αν ανοίξει κανείς θα μάθει πως ο Μακιαβέλλι είναι ο φιλόσοφος
της πράξης ταυτισμένος με τον Ουμανισμό, πρόδρομος του Διαφωτισμού
(μέγας θαυμαστής του ο Ρουσσώ), αντικληρικός μέχρι βαθιά κριτικός του
χριστιανισμού και ο στοχαστής που κοιμόταν ο Λένιν με τα έργα του στο
προσκέφαλο. Ο Μακιαβέλλι είναι ο εισηγητής του πολιτικού ριζοσπαστισμού.
Οσο για τον Γκράμσι, θεωρείται πλέον και στα απλοϊκότερα πολιτικά
εγχειρίδια ότι αποκατέστησε στον πολιτικό στοχασμό τη συκοφαντημένη
σκέψη του Μακιαβέλλι... αφού ο Ιταλός μεγαλοφυής δεν μίλησε για έλλειψη
ηθικής και πολιτικό κυνισμό αλλά για εγκοσμιοποίηση της ηθικής, χωρίς
δηλαδή μεταφυσικές αγκυλώσεις.
Πριν ο Αλ. Τσίπρας εκστομίσει
ανακρίβειες, ας συμβουλέψει τους συνεργάτες του να διαβάσουν τις σκέψεις
του σπουδαίου Παναγιώτη Κονδύλη που μετέφρασε και σχολίασε το έργο του
Φλωρεντινού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου