Τελικώς, δεν μπορεί να πει κανείς αν υπάρχει άλλο κράτος στον κόσμο,
όπου πρόσωπα που έχουν καταλάβει ηγετικούς θώκους -από τη θέση του
πρωθυπουργού και του αρχηγού κόμματος έως τη θέση του επικεφαλής
περιφερειακής κομματικής οργάνωσης ή του υποψηφίου στο ευρωψηφοδέλτιο-
μπορούν με αποφάσεις ή ενέργειές τους να προκαλέσουν τεράστια εθνική
ζημιά χωρίς να υπάρχουν ασφαλιστικές δικλίδες να αποτρέψουν τα χείρονα.
Η περίπτωση της πορείας της χώρας στον γκρεμό με τελική κατάληξη το ΔΝΤ από τον Γιώργο Παπανδρέου με τρόπο και υπό συνθήκες, οι οποίες θα πρέπει τουλάχιστον να διευκρινιστούν διεξοδικά από ανεξάρτητο όργανο, η περίπτωση της επιβολής της βούλησης μίας ομάδας κομματικών παραγόντων που συμπορεύονται με άτομα που αποτελούν τον σκληρό πυρήνα της τουρκικής εξωτερικής ενός κόμματος (όρα Τουρκική Ενωση Ξάνθης) επί της απόφασης που ελήφθη με συντριπτική πλειοψηφία από την Κεντρική Επιτροπή του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και η περίπτωση του υποψήφιου ευρωβουλευτή κ. Χριστόπουλου που -αν και ακαδημαϊκός- μίλησε με γλώσσα χασάπη, στην κυριολεξία αλλά και μεταφορικά, χαρακτηρίζοντας τη μειονότητα «ένα συμπαγές τούρκικο πράγμα» είναι ένα μικρό δείγμα του πού μπορεί να κατρακυλήσει η χώρα ερήμην της βούλησης των πολιτών.
Εν μέσω αυτής της τρικυμίας, η οποία έχει προκληθεί ακριβώς επειδή η πατρίδα μας είναι εγκλωβισμένη σε ένα καθεστώς κακιστοκρατίας όπου μπορεί να συμβεί το οτιδήποτε χωρίς οι πολίτες να έχουν τη δυνατότητα να αποτρέψουν εθνικές καταστροφές, οι εξελίξεις στον ελληνικό χώρο και στην ευρύτερη περιοχή τρέχουν και τουλάχιστον αξίζουν την προσοχή μας.
Θα αναφερθούμε σε τρία ζητήματα τα οποία, κατά την άποψή μας, είναι τα πιο ενδιαφέροντα:
Το πρώτο είναι τα «συλλυπητήρια» του Ερντογάν προς τους εγγονούς των Αρμενίων που έχασαν τη ζωή τους στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και των εκτοπισμών. Τη στιγμή που ο κλοιός γύρω από την Τουρκία σφίγγει, εν όψει της συμπλήρωσης ενός αιώνα από την «πρώτη γενοκτονία του 20ού αιώνα», όπως χαρακτήρισε τη γενοκτονία των Αρμενίων ο Πάπας Φραγκίσκος, της αναμενόμενης αναγνώρισης της γενοκτονίας από μια σειρά χωρών -με πρώτη και ισχυρότερη τις ΗΠΑ- και λόγω των εξελίξεων στην Ουκρανία και στον Καύκασο που επιβάλλουν την εξομάλυνση των σχέσεων Αρμενίας - Τουρκίας και το άνοιγμα των μεταξύ τους συνόρων, προς όφελος της Δύσης, ο Ερντογάν επέλεξε την οδό των συλλυπητηρίων αντί αυτή της συγγνώμης.
Παρότι δεν ικανοποιεί απολύτως τους στόχους του αρμενικού κινήματος και του αρμενικού κράτους, πρόκειται για μια εξέλιξη που, εκτός του ότι ικανοποιεί τις γεωπολιτικές απαιτήσεις της Δύσης που θέλουν να ενισχυθεί η επιρροή της στον Καύκασο και με το άνοιγμα των συνόρων Αρμενίας - Τουρκίας, αλλάζει τα δεδομένα και επιδιώκει την απενοχοποίηση της Τουρκίας σε διεθνές επίπεδο, εν όψει της συμπλήρωσης των 100 χρόνων, αλλά και της τουρκικής κοινωνίας, μέρος της οποίας με πρωτεργάτες τους Κούρδους συμμετέχει ενεργά στις εκδηλώσεις μνήμης που γίνονται σε όλο και περισσότερες πόλεις της Τουρκίας και του τουρκοκρατούμενου Κουρδιστάν, τη στιγμή που μέχρι πριν από πέντε χρόνια ακόμη και η άρθρωση της λέξης «γενοκτονία των Αρμενίων» αποτελούσε ιδιώνυμο αδίκημα.
Το γεγονός δε ότι μεταξύ των λαών που υπέστησαν τα δεινά την εν λόγω περίοδο ο Ερντογάν δεν συμπεριλαμβάνει τους Ελληνες έχει να κάνει με τους υπολογισμούς του, που σχετίζονται με τις εξελίξεις στο Κυπριακό και τις θαλάσσιες ζώνες.
Οσον αφορά το Κυπριακό, το οποίο θεωρεί ήσσονος σημασίας σε σχέση με τα τεκταινόμενα στις θαλάσσιες ζώνες, είναι πιθανόν ο Ερντογάν να προχωρήσει σε μια κίνηση καλής θέλησης στο θέμα της Αμμοχώστου, για να εξευμενίσει τον διεθνή παράγοντα και να ισχυροποιήσει τη διαπραγματευτική θέση του όταν αρχίσει να συζητείται η καρδιά του ζητήματος, στο πλαίσιο ενός ξαναζεσταμένου Σχεδίου Ανάν, με τα ανάλογα «καρυκεύματα» που επιβάλλει η γεωπολιτική συγκυρία.
Ενδεικτικό των προθέσεων και της σημασίας που δίνει η Αγκυρα στην ελληνική πλευρά, και ειδικότερα στις δηλώσεις του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, είναι το γεγονός ότι το ερευνητικό πλοίο «Βάρβαρος» τις μέρες αυτές είναι στα ανοιχτά της Πάφου και κάνει έρευνες εντός της νομιμότατης κυπριακής ΑΟΖ, παρά τις δηλώσεις του κ. Αναστασιάδη ότι θα φύγει από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων αν γίνει κάτι τέτοιο. Και όπως βλέπουμε, το «Βάρβαρος» είναι στην κυπριακή ΑΟΖ και ο κ. Αναστασιάδης όχι μόνο δεν έφυγε από το τραπέζι αλλά δεν κουνήθηκε ρούπι!
Εκτός και αν βγει πάλι κανένας καθηγητής, αν όχι ο ίδιος, και μιλήσει για «ένα συμπαγές τούρκικο πράγμα» και στο Αιγαίο.
Ολα να τα
περιμένει κανείς σ’ αυτόν τον τόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου