ΤΟΥΡΚΙΑ - ΚΥΠΡΙΑΚΟ - ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: Λύση με βάση τις διαπραγματεύσεις ή ζήτημα εισβολής, κατοχής, εθνοκάθαρσης και εποικισμού;

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ

Συζητάμε από καιρού εις καιρόν και για το Κυπριακόν, εν Αθήναις… συνήθως - σχεδόν πάντα- όταν τα πράγματα ζορίζουν... όπως το 2004 κατά του Σχεδίου Ανάν, όπως τώρα που σερβίρεται πάλι ένα νέο κατασκεύασμα «λύσης» τύπου Σχεδίου Ανάν. Όπου, κατά παγκόσμια πρωτοτυπία, έχουμε το «άτοπον» ενός υπό κατασκευήν ομοσπονδιακού Συντάγματος μίας ομοσπονδίας ή συνομοσπονδίας με άνισα τα δύο εθνοτικά μέρη... 

 Ως συνήθως, πριν από την (επαν)έναρξη των όποιων διαπραγματεύσεων, προκύπτει σκλήρυνση της τουρκοκυπριακής πλευράς, βοηθούμενη και από την αιώνια εμμονή του ΑΚΕΛ να φαντάζεται πράγματα για τους Τουρκοκυπρίους που απλά δεν υφίστανται (σήμερα το ΑΚΕΛ, για να ευλογήσει τα γένια του, ζητά η διαπραγμάτευση των δύο πλευρών να επανεκκινήσει από το σημείο όπου σταμάτησε το 2012 μεταξύ Ταλάτ-Χριστόφια).
Επιστρατεύονται στη λογική αυτή, κυρίως από την τουρκοκυπριακή πλευρά, διάφορα μεταξύ των οποίων και τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), για τα οποία γίνεται λόγος και στο Κοινό Ανακοινωθέν. Σε συνέχεια μιας άλλης (πολλοστής) ελληνικής υποχωρήσεως, προβάλλεται ως θέμα ΜΟΕ η επιστροφή της περίκλειστης πόλεως της Αμμοχώστου. Η επιστροφή της Αμμοχώστου, όμως, ήταν μέρος της συμφωνίας Κυπριανού - Ντενκτάς το 1979 και περιελήφθη σε ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας. Η απόδοσή της στην ελληνική πλευρά θα έπρεπε να γίνει ως χειρονομία καλής θελήσεως χωρίς οποιοδήποτε αντάλλαγμα.  

Αντ' αυτού, η σημερινή κυπριακή ηγεσία εγκατέλειψε την αρχή αυτή και παζαρεύει ανταλλάγματα για την επιστροφή της; 

Δέχεται να συζητά το θέμα πάνω στη βάση Μέτρων Οικοδομήσεως Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) και ακυρώνει μόνη της το σχετικό ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας;  

Με την επιπόλαιη αυτή στάση οδηγεί το Κυπριακό σε μια επικίνδυνη «Αμμοχωστοποίηση» («Λιβανοποίηση» θα λέγαμε σε άλλες εποχές). Πιέζουν οι μεγάλες δυνάμεις, από κοινού με τους Τουρκοκύπριους, για μια «δοκιμαστική» εφαρμογή του ευρωπαϊκού κανονισμού για το «απευθείας εμπόριο» για μια περίοδο πέντε ετών. Μετά τις αντιδράσεις συνδέουν την εφαρμογή του κανονισμού με την επιστροφή της περίκλειστης πόλεως της Αμμοχώστου. Αφήνουν, δηλαδή, ανοικτό το θέμα -έναντι επιστροφής της περίκλειστης Αμμοχώστου- να εφαρμοσθεί ο κανονισμός για το «απευθείας εμπόριο», ήτοι η έμμεση αναγνώριση του ψευδοκράτους από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει...
 

Κάποτε παίρνονται οι μεγάλες αποφάσεις.
 

Θεωρούν οι ηγεσίες στην Κύπρο ότι η λύση θα βρεθεί με τις λεγόμενες «διαπραγματεύσεις»;
 

Ή πρέπει το θέμα να τεθεί εκ νέου: Σε ΝΕΕΣ ΒΑΣΕΙΣ, ότι δηλαδή το Κυπριακό είναι ζήτημα εισβολής, κατοχής, εθνοκάθαρσης και εποικισμού;
 

Και το βασικότερο ερώτημα: 

Μήπως το Κυπριακό είναι κατεξοχήν θέμα ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗΣ;