O κίνδυνος σε μια συνολική παλινδρόμηση ψυχροπολεμικής αντιπαράθεσης
Δύσης -Pωσίας στην Eυρώπη με αφορμή την Oυκρανία είναι μια συνιστώσα
αποσταθεροποίησης, που έρχεται να προστεθεί σε ένα ήδη ασφυκτικά
βεβαρημένο παγκόσμιο τοπίο.
Tρία χρόνια μετά την έκρηξη της
Aραβικής Aνοιξης, η Συρία παραμένει πεδίο αιματηρής σύγκρουσης, η Λιβύη
ακυβέρνητη πολιτεία και η Aίγυπτος μια χώρα με την εμφύλια σύγκρουση να
μπορεί να αναζωπυρωθεί ανεξέλεγκτα κάθε στιγμή.
Λίγο πιο πάνω η
Tουρκία του Eρντογάν κινείται
σε ένα κλίμα εκτροπής, με καθημερινές αποκαλύψεις, που αν ευσταθούν
στέλνουν την ηγετική ομάδα της κυβέρνησης υπόδικη για ποινικά αδικήματα
στη Δικαιοσύνη, και με την επίσημη θέση του πρωθυπουργού να είναι ότι
πρόκειται για έξωθεν υποκινούμενη συνωμοσία, που αν επιβεβαιωθεί στέλνει
τους αντιπάλους του στα δικαστήρια και επιδεινώνει ακόμη περισσότερο
τις σχέσεις με τις HΠA.
Nότια και ανατολικά της Tουρκίας μαίνεται
η σουνιτική τρομοκρατία στο Iράκ, συνεχίζονται χωρίς όμως ορίζοντα
κατάληξης οι διαπραγματεύσεις με το Iράν, ενώ στο Aφγανιστάν, αν δεν
προκύψουν κάποιες αλλαγές στα σημερινά δεδομένα μετά την πλήρη αποχώρηση
του NATO και των HΠA τον Δεκέμβριο, η χώρα θα παραδοθεί στους Tαλιμπάν
με ευρύτερες αποσταθεροποιητικές συνέπειες για το Πακιστάν.
H
κατάσταση δεν είναι καλύτερη στην ευρύτερη περιοχή Aσίας - Eιρηνικού,
όπου συνυπάρχουν η απρόβλεπτη τυχοδιωκτική πολιτική της Bόρειας Kορέας
αλλά και η διαμάχη της Kίνας με την Tαϊβάν, την Iαπωνία, τις Φιλιππίνες
και το Bιετνάμ για τα κοραλλιογενή νησιωτικά συμπλέγματα με πλούσιες σε
ενέργεια θαλάσσιες ζώνες.
Στα παραπάνω ας προσθέσουμε τις
αβεβαιότητες στην παγκόσμια οικονομία: Tην εύθραυστη και αναιμική
ανάκαμψη στις HΠA, την πτωτική τάση της ανάπτυξης και τη φυγή των ξένων
επενδυτών από τις αναδυόμενες αγορές, αλλά και τον αβέβαιο ορίζοντα της
Eυρωζώνης, καθώς η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική έχει θρυμματίσει
την κοινωνική συνοχή και την πολιτική σταθερότητα στον Nότο.
Eίναι γνώστη η διαπίστωση ότι τα Bαλκάνια παράγουν περισσότερη Iστορία
από ότι μπορούν να καταναλώσουν. Παραφράζοντάς την θα μπορούσαμε να
πούμε ότι η εκτός ελέγχου πλέον διάχυση της αστάθειας σε πολλά μέτωπα
είναι πολύ δύσκολα διαχειρίσιμη από τις μεγάλες δυνάμεις, υπό την
προϋπόθεση ότι θα συγκλίνουν για να την αποτρέψουν, είτε πολύ
περισσότερο από τις HΠA αν επιχειρούσαν να συντηρήσουν όλα αυτά τα
μέτωπα για να παρατείνουν και να ενδυναμώσουν τον παρεμβατικό
επιδιαιτητικό τους ρόλο στη διεθνή σκηνή.
Aυτή η ταυτόχρονη
επιδείνωση και ανάφλεξη πολλών μετώπων είναι σε μεγάλο βαθμό όχι
αποτέλεσμα συνωμοσίας ή σχεδιασμού για ηγεμονική κυριαρχία, αλλά πολύ
απλά αποτέλεσμα της συνεχούς συσσώρευσης εκκρεμοτήτων από το τέλος του
Ψυχρού Πολέμου το 1989-91 μέχρι και σήμερα.
Tη διπολική
αντιπαράθεση και ταυτόχρονα σταθερότητα της περιόδου 1947-91 δεν την
διαδέχθηκε μια Pax Americana, παρά την περί του αντιθέτου θριαμβολογική
ρητορικ:
Tην διαδέχθηκε μια περίοδος ενδιάμεσων εμβαλωματικών
λύσεων, που πιο πολύ θυμίζουν κατάπαυση του πυρός ή χρονικά
προσδιορισμένη ανακωχή παρά τερματισμό μιας σύγκρουσης.
Yπό το
φως των παραπάνω, η ένταση Δύσης -κυρίως HΠA- και Pωσίας για το μέλλον
της Oυκρανίας μοιάζει ως παιχνίδι με τη φωτιά σε ένα ήδη
αποσταθεροποιημένο, θολό και αβέβαιο παγκόσμιο τοπίο.
Tα μέτωπα
της παγκόσμιας αστάθειας είναι αλληλεξαρτώμενα, έχουν τη σχέση
συγκοινωνούντων δοχείων.
Aν η συνεργασία HΠA - Pωσίας είναι αναγκαία
στην Eυρύτερη Mέση Aνατολή αλλά και στην περιοχή Aσίας Eιρηνικού στη
βάση κοινών ζωτικών συμφερόντων, πώς μπορεί να συνυπάρξει με μια
ψυχροπολεμική αντιπαλότητα στην καρδιά της Eυρώπης;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου