ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Το «προσοντολόγιο» του ευρωβουλευτή - Δεν αρκούν το καλό βιογραφικό και η γνώση του αντικειμένου

Ενα επίκαιρο ερώτημα διατυπώνει η ελληνόφωνη υπηρσία της γερμανικής Deutsche Welle ενόψει της κατάρτισης των ευρωψηφοδελτίων: ποια προσόντα πρέπει να έχει ένας ευρωβουλευτής για να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του σε Βρυξέλλες και Στρασβούργο;

Ασφαλώς βοηθούν το καλό βιογραφικό και η γνώση του αντικειμένου, αλλά μάλλον δεν αρκούν, όπως υποστηρίζουν όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Για τον Γερμανό Μάνφρεντ Βέμπερ, αντιπρόεδρο της κοινοβουλευτικής ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, ιδιαίτερα σημαντικό προσόν είναι η πολιτική ταυτότητα του υποψηφίου. «'Ενας καλός ευρωβουλευτής πρέπει κατ΄αρχήν να έχει ισχυρή και διακριτή άποψη, να έχει συγκεκριμένο προφίλ. Μόνο όταν έχει άποψη και μπορεί να τη θεμελιώσει με ισχυρά και λογικά επιχειρήματα κερδίζει τον σεβασμό των άλλων» λέει ο ευρωβουλευτής στην Deutsche Welle.

Και αυτοί οι «άλλοι» δεν είναι λίγοι. Μετά από τις συνεχείς διευρύνσεις της ΕΕ ο αριθμός των ευρωβουλευτών έχει ξεπεράσει πλέον τους 750. Αυτό σημαίνει ότι καμία πλειοψηφία δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένη, λέει ο Μάνφρεντ Βέμπερ. Και εξηγεί: «Ο μόνος τρόπος για να επηρεάσει κανείς τα πράγματα είναι να πλησιάσει τους συναδέλφους, να αναπτύξει σχέσεις αλληλοκατανόησης, χωρίς να επικεντρώνεται μόνο στο εθνικό συμφέρον. Είναι σημαντικό να αντιλαμβάνεται- και να θέλει να αντιληφθεί- τις πολιτικές θέσεις και τις ευαισθησίες που εκφράζουν ευρωβουλευτές από άλλες χώρες και να επιδιώκει τον συμβιβασμό».

«Δουλειά μυρμηγκιού» για συμμαχίες

Αυτό δεν σημαίνει πάντως ότι ο ευρωβουλευτής δεν προωθεί και συμφέροντα της χώρας του. «Ο καλός ευρωβουλευτής, για να είναι αποτελεσματικός, πρέπει να έχει υπομονή, επιμονή και στοχοπροσήλωση. Και αυτό γιατί η δουλειά του ευρωβουλευτή είναι μία δουλειά μυρμηγκιού, θα μπορούσα να πω: χρειάζεται πολλή υπομονή, ώστε να αντέχει και στις πιέσεις, αλλά και στις δυσκολίες που μπορεί να συναντήσει, προσπαθώντας να δημιουργήσει πολιτικές και να περάσει τις δικές του θέσεις», επισημαίνει η επικεφαλής των ευρωβουλευτών του ΠΑΣΟΚ Συλβάνα Ράπτη.

Για να γίνει αυτό, χρειάζεται οργάνωση σε βάθος χρόνου και σύναψη συμμαχιών ακόμα και σε θέματα που δεν σχετίζονται με την προσωπική του ατζέντα ή με ζητήματα ελληνικού ενδιαφέροντος. Οπως λέει η Ελληνίδα ευρωβουλευτής : «Ένα πρόβλημα που μπορεί να έχει ένας Σουηδός ευρωβουλευτής μπορεί να βρει υποστήριξη από έναν Έλληνα ευρωβουλευτή- για παράδειγμα- και σε ανταπόδοση ο Σουηδός ευρωβουλευτής να βοηθήσει μία ελληνική θέση όταν έρθει η ώρα. Αυτό, όπως αντιλαμβάνεστε, έχει να κάνει περισσότερο με δουλειά που δεν γίνεται μέσα στην αίθουσα, αλλά στο περιθώριο του Κοινοβουλίου».

«Όλοι συνεργάζονται με όλους»

Ο ευρωβουλευτής πρέπει να είναι κοντά στους συναδέλφους του, αλλά και στους ψηφοφόρους, τονίζει ο Γιώργος Χατζημαρκάκης, ευρωβουλευτής των Γερμανών Φιλελευθέρων, ο οποίος φέτος δοκιμάζει τις δυνάμεις του στην Ελλάδα, έχοντας ιδρύσει ένα νέο κόμμα με την επωνυμία «Έλληνες Ευρωπαίοι Πολίτες». Η εμπειρία του μετά από δέκα χρόνια στο Ευρωκοινοβούλιο ; «Πρώτα απ΄όλα και ο ευρωβουλευτής είναι βουλευτής με την έννοια ότι εκπροσωπεί τον κόσμο που τον ψήφισε. Άρα πρέπει να έχει μία επαφή με τους πολίτες. Ως προς τις ικανότητες, οι ξένες γλώσσες βοηθούν πάρα πολύ. Και όχι μόνο τα αγγλικά. Το λέω αυτό γιατί ειδικά στα ̔μεγάλα᾽ κράτη-μέλη οι βουλευτές χαίρονται όταν τους μιλάς στη γλώσσα τους. Αυτό ανοίγει πόρτες» λέει.

Δέκα χρόνια συμπληρώνει στο Ευρωκοινοβούλιο και η Γερμανίδα Γκάμπυ Τσίμερ, επικεφαλής στην κοινοβουλευτική ομάδα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Εξελέγη για πρώτη φορά το 2004 μετά από πολυετή θητεία στην τοπική Βουλή της Θουριγγίας και, όπως λέει στην Deutsche Welle, εντυπωσιάστηκε αμέσως από τον διαφορετικό τρόπο δουλειάς και κυρίως από το ότι όλοι συνεργάζονται με όλους: «Για μένα ήταν μία μεγάλη έκπληξη όταν το είδα για πρώτη φορά. Η προηγούμενη εμπειρία μου σε τοπικό Κοινοβούλιο ήταν ότι ο καθένας ουσιαστικά κρυβόταν πίσω από την κοινοβουλευτική ομάδα του. Αυτό δεν γίνεται εδώ. Πρέπει όλοι να συνεργαστούμε κάποια στιγμή, να σχηματίσουμε πλειοψηφίες- καμιά φορά και πέρα από εθνικές ή κομματικές διαχωριστικές γραμμές- αν θέλουμε να πετύχουμε τους στόχους μας».

Όπως και πολλοί άλλοι ευρωβουλευτές, η Γκάμπυ Τσίμερ πιστεύει ότι οι συμμαχίες είναι δείγμα πολιτικού πολιτισμού. Γι αυτό, όπως επισημαίνει «το χειρότερο που θα μπορούσε να μας συμβεί, είναι να επικρατήσουν στο Κοινοβούλιο άνθρωποι που έρχονται εδώ μόνο και μόνο για να διαλαλήσουν ή να επιβάλουν τα εθνικά τους συμφέροντα».

ΒΗΜΑ