Γράφει ο ΔΗΜΟΦΑΝΤΟΣ
Κοιτάζω τα γκάλοπ -πού τέτοια «κόλπα» πριν από 2,500 χρόνια στην Αθήνα- και αναρωτιέμαι, αν είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνει τι συμβαίνει, ο συμπαθέστερος σε εμένα πολιτικός, ο Φώτης Κουβέλης.
Συγχωρέστε με που μοιάζει σαν να παίρνω θέση με βάση το συναίσθημα, αλλά να, ο αρχηγός της ΔΗΜΑΡ μου θυμίζει κάποιους του καιρού μου, που μπορεί να μην εκλέγονταν στρατηγοί, πετύχαιναν όμως την καθολική αναγνώριση των Αθηναίων.
Μπορώ να αντιληφθώ τους λόγους για τους οποίους ο Κουβέλης έφυγε απο την κυβέρνηση. Πράγματι ο Σαμαράς είχε αρχίσει να συμπεριφέρεται σαν να διέθετε αυτοδύναμη πλειοψηφία.
Μπορώ να αντιληφθώ, επίσης, τον θυμό του για τον Βενιζέλο,
που την τελευταία στιγμή αποφάσισε ότι δε γινόταν να ρίξει την
κυβέρνηση επειδή έκλεινε η ΕΡΤ, την οποία η παμψηφία των Ελλήνων είχε
πάντως γραμμένη στα μαύρα κατάστιχα…
Εκείνο που αδυνατώ να καταλάβω είναι πώς κατέληξε να κάνει
ανοίγματα στον Τσίπρα και να κυκλοφορεί «αγκαζέ» με τα «ορφανά» του
Γιώργου Παπανδρέου -δηλαδή τους σωματοφύλακες των Μνημονίων- τη στιγμή που ο ίδιος στέκεται (υποτίθεται) απέναντι στα Μνημόνια…
Πώς είναι δυνατόν να συμπορεύεται με τον Καστανίδη,
τον εμπνευστή του απίθανου εκείνου Δημοψηφίσματος, που λίγο έλειψε να
οδηγήσει τη χώρα έξω από την Ευρωζώνη;
Πώς είναι δυνατόν να έχει συνομιλητή τον Μπεγλίτη, που
και μετά την παραίτηση Παπανδρέου από την πρωθυπουργία, παρέμενε
εκπρόσωπός του και «απειλούσε» (τρομάρα του) ότι μπορεί να παραμείνει
αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ο…αρχηγός του;
Αναρωτιέμαι, λοιπόν, αν είναι δυνατόν να μην αντιλαμβάνεται
ο αγαπητός Φώτης ότι το κλείσιμο του ματιού στον ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο
χαρακτήριζε περίπου επικίνδυνο για τον τόπο μέχρι πριν από λίγους μήνες,
και το σφιχταγκάλιασμα με όσους χρεοκόπησαν την Ελλάδα (συνεχίζοντας το
«έργο» του νεώτερου Καραμανλή) τον οδηγούν στο απόλυτο μηδέν…
Επιτέλους, δεν υπάρχει κανείς να τον ταρακουνήσει;
Δεν υπάρχει κανείς να του πει την αλήθεια;
Δεν υπάρχει κανείς να του εξηγήσει ότι θα κινδυνεύσει να περάσει στην πολιτική ανυπαρξία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου