ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ και ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ποιος φρενάρει την ανάπτυξη στην Ελλάδα;

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΑΚΡΟΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ 

Πολιτικού μηχανικού

 

Μετά τις παρασκηνιακές παρεμβάσεις της Ε.Ε. στη διαδικασία ιδιωτικοποίησης της ΔΕΠΑ και του ΔΕΣΦΑ που είχαν ως αποτέλεσμα την απόσυρση του ρωσικού ενδιαφέροντος, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μέσω της Γενικής Δ/νσης Ανταγωνισμού ναρκοθετεί και την τροποποίηση της αρχικής σύμβασης μεταξύ του ΟΛΠ και της Cosco, υποστηρίζοντας ότι δημιουργεί προϋποθέσεις δεσπόζουσας θέσης υπέρ του κινεζικού ομίλου.

Οπως υποστηρίζουν οι ειδήμονες, μια τέτοια εξέλιξη θα υπονομεύσει και τη διαδικασία ιδιωτικοποίησης του ΟΛΠ. 

Ομως, με αυτή τη λογική, πώς θα έλθουν οι επενδυτές στη χώρα μας, όταν απωθούνται με κάθε τρόπο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή;

Είναι χαρακτηριστικό ότι η τελευταία έκθεση της Εθνικής Τράπεζας για τα λιμάνια εκτιμά για το λιμάνι του Πειραιά ότι η αύξηση της διακίνησης Ε/Κ από 3 εκατ. TEUs το 2012 σε 4,7 εκατ. TEUs το 2015 θα προσφέρει στην ελληνική οικονομία επιπλέον έσοδα της τάξης των 0,9 δισ. ευρώ και θα οδηγήσει σε προστιθέμενη αξία της τάξης του 0,4% του ΑΕΠ, ενώ θα δημιουργήσει περίπου 9.000 νέες θέσεις εργασίας.

Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη ότι, σύμφωνα με την έκθεση, «η μακροπρόθεσμη επίδραση θα μπορούσε να είναι σημαντικά υψηλότερη (5,1 δισ. ή 2,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2018 και 125.000 νέες θέσεις εργασίας), μέσω της δημιουργίας δικτύου επιχειρήσεων (cluster) στην περιοχή του λιμανιού του Πειραιά, που περιλαμβάνει σημαντικές έμμεσες επιδράσεις λόγω αυξημένης παραγωγής των κλάδων εκτός του συγκεκριμένου δικτύου», τότε θα αντιληφθούμε το μέγεθος των συνεπειών των αντιαναπτυξιακών παρεμβάσεων της Ε.Ε. στη χώρα μας. Διότι έχουν προηγηθεί οι παρεμβάσεις με καταστροφικά αποτελέσματα στα ναυπηγεία της χώρας, στα εργοστάσια της ΕΖΑΧ και, αν πάμε παλαιότερα, στον πρωτογενή και στο δευτερογενή τομέα. Ολα αυτά, δηλαδή η υπονόμευση του ρωσικού και του κινεζικού ενδιαφέροντος στη χώρα μας, θα είχαν κάποιο νόημα αν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενδιαφερόταν να καταστήσει προνομιακές τις ευρωπαϊκές επενδύσεις εκτοπίζοντας τις ρωσικές και τις κινεζικές.

Ομως οι ευρωπαϊκές επενδύσεις είναι ανύπαρκτες. Ισως, διότι δεν έφθασε ακόμη η οικονομία της χώρας στον «πάτο», κατά τον κύριο Ράιχενμπαχ, ή δεν μεταβλήθηκε ακόμη ολόκληρη η χώρα σε μια Ειδική Οικονομική Ζώνη παρά την απαξίωση του ιδιωτικού τομέα και των εργασιακών σχέσεων. Η Ευρώπη παραμένει εκκωφαντικά απούσα και όχι μόνον αυτό, αλλά έχει μεταβληθεί σε υποδοχέα μεγάλων εταιρειών που μετεγκαθίστανται εκεί αποχωρώντας από τη χώρα μας. 

Πώς ερμηνεύονται όλα αυτά; 

Ο Ούλριχ Μπεκ στο τελευταίο του βιβλίο διαπιστώνει ότι: «Αυτή η στρατηγική της άρνησης, δηλαδή να μην ενεργήσεις, να μην επενδύσεις, να μη διαθέσεις πιστώσεις και χρήματα, αυτό το πολλαπλά χρησιμοποιούμενο "όχι" είναι ο κεντρικός μοχλός της οικονομικής εξουσίας στην Ευρώπη».

Ενώ ο ίδιος καταγγέλλει ότι η γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη προκύπτει τούτη τη φορά από τη μακιαβελική τακτική της Μέρκελ, η οποία, εκμεταλλευόμενη την πραγματική ισχύ της γερμανικής οικονομίας, αναβάλλει συστηματικά κάθε ενέργεια ριζικής λύσης της κρίσης στην Ευρωζώνη, διογκώνοντας την εξάρτηση και την υποταγή όχι μόνο των χρεοκοπημένων κρατών, αλλά και όλων των άλλων κρατών της Ε.Ε. που υστερούν σε οικονομική δύναμη.

Ομως, η εσωστρέφεια της Ε.Ε. στην περίοδο της παγκοσμιοποίησης θα έχει ως αποτελέσματα:  

Πρώτον, την αδυναμία των κρατών-μελών να αξιοποιήσουν τη γεωπολιτική τους θέση και τις σχέσεις τους με άλλα κράτη εκτός Ε.Ε. 

Δεύτερον, την όξυνση της κρίσης στις χώρες-μέλη και, τρίτον, την ενίσχυση της γερμανικής ηγεμονίας έναντι των άλλων κρατών-μελών δεδομένου ότι η εσωστρέφεια δεν αφορά το Βερολίνο. Γι' αυτό το εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας ήταν μεγαλύτερο και αυτού της Κίνας το 2012 ενώ για το 2013 υπολογίζεται να φθάσει το 7% του ΑΕΠ.

«Το αυξανόμενο ενδιαφέρον ξένων επενδυτών για τα λιμάνια και το σιδηροδρομικό δίκτυο της Ελλάδας δεν είναι καθόλου τυχαίο», τονίζει ο ευρωβουλευτής και εισηγητής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τον Κανονισμό για τη νέα πολιτική των Διευρωπαϊκών Δικτύων Μεταφορών, Γιώργος Κουμουτσάκος, και προσθέτει: «Οσο οι διεθνείς εμπορευματικές ροές ήταν ευρω-ατλαντικές, η Ελλάδα ήταν χώρα της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Στο νέο διεθνές οικονομικό περιβάλλον που κυριαρχείται από τις ροές μεταξύ Ανατολής - Δύσης, η Ελλάδα εξελίσσεται σε κομβική χώρα-πύλη του διεθνούς εμπορίου». Αν δεν αξιοποιήσει αυτή την προνομιακή της θέση, πώς θα αναπτυχθεί η χώρα μας ώστε να επιβιώσει;