"Επίγεια σοφία"

10 χρόνια χωρίς τον ΓΙΓΑΝΤΑ της ποίησης, τον αξεπέραστο  ΚΩΣΤΑ ΜΟΝΤΗ

«ΠΡΟΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ: 

Κι αυτή η σελήνη η ματωμένη και μισή / που μας την κουβαλήσατε! / Αλήθεια πέστε μου μετρήσατε / πόσοι άλλοι πέρασαν από το νησί / πριν από εσάς πανίσχυροι κ' επιφανείς / κι ούτε δείγμα καν δεν έμεινε κανείς;»

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΔΕΛΦΟ ΜΑΣ

Να πάρουμε μια σταγόνα απ’ το αίμα σου

να καθαρίσουμε το δικό μας,

να πάρουμε μια σταγόνα απ’ το αίμα σου

να μπολιάσουμε το δικό μας,

να πάρουμε μια σταγόνα απ’ το αίμα σου

να βάψουμε το δικό μας

να μη μπορέσει πια ποτέ

να το ξεθωριάσει ο φόβος.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΛΥΚΥΤΕΡΗ

Δεν υπάρχει γλυκύτερη λέξη απ το ναί όταν αναμένεται.

Δεν υπάρχει γλυκύτερη λέξη απ το όχι όταν δεν αναμενεται.

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Πόσο ομορφαίνετε όσο απομακρυνόμαστε!..

Πόσο απομακρυνόμαστε όσο ομορφαίνετε!..

Η ΚΑΡΔΙΑ

Τώρα προσπάθησε, άντε γειά σου,

να κουβεντιάσεις την καρδιά σου!

Ν τη ρωτήξεις πια γιατί

τσαλαβουτά στο κάθε τι.

Όπου γυρνάς - παρούσα: Νά με!

Στο χάος να σκύβεις έτσι αστεία,

και να σε σπρώχνει εκείνη: Πάμε!

ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

-Πώς γίνεται, παιδί μου, το φεγγάρι

να μη μας κάνει αυτή τη χάρη

να μπει καμιά φορά και στο σαλόνι

μα στην κουζίνα τριγυρνά καλά και σώνει;

-Καλέ μαμά μου, ερώτηση ειν' αυτη;

Αν ήμουν δάσκαλος, θα σ' έπιανα απ' τ' αφτί!..

Πού ξέρει τις κυρίες των σαλονιών

και τις μεγάλες πολυθρόνες των γωνιών;

Πάει στην κουζίνα να τα πεί με τη Μαριώ

που τη γνωρίζει χρόνια απ' το χωριό!..

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΣ Κωστας Μόντης ΕΔΩ