ΚΟΙΝΩΝΙΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΗ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ανυποψίαστοι σε... "πτώση απο τα σύννεφα"

Του ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ

Καθημερινά μια ολόκληρη κοινωνία, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, πολίτες, «πέφτουμε από τα σύννεφα» διαπιστώνοντας ότι κάτι δεν πήγαινε καλά τόσα χρόνια, ότι κάποιοι έκλεβαν το κράτος, κάποιοι κορόιδευαν τους πολίτες, κάποιοι έπαιζαν με τις τύχες ενός λαού. Αντιδρούμε σαν μια πραγματικά ανυποψίαστη και τόσο αθώα κοινωνία, η οποία ποτέ δεν κατάλαβε τίποτα.

 

Η υπόθεση των ΜΚΟ ξαφνικά (και όχι χωρίς πολιτικά κίνητρα, για να είμαστε ειλικρινείς) έρχεται με ορμή στην επικαιρότητα, για να ειπωθεί αυτό που όσοι περάσαμε από το υπουργείο Εξωτερικών γράφαμε και καταγγέλλαμε από το 2000, ως μοναχικές φωνές, που ποτέ δεν συγκίνησαν έναν δικαστή, το ΣΔΟΕ ή οποιαδήποτε άλλη Αρχή μιας Πολιτείας, η οποία ζούσε τον μύθο της και δεν ήθελε να ταραχθεί με τις λεπτομέρειες από ένα φαγοπότι μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ.

 

Κανείς δεν μπήκε στον κόπο να κάνει τη διαίρεση των εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ που δόθηκαν π.χ. για την καφέ αρκούδα, με τον αριθμό των αρκούδων που υπολογίζεται ότι ζουν στην Ελλάδα. Η κατά αρκουδοκεφαλή δαπάνη θα έφθανε για να έχει η κάθε μία τον personal trainer της. 

Κανείς στην Ελλάδα δεν είχε ακούσει μέχρι προχθές για λαθρεμπόριο πετρελαιοειδών. Κανείς δεν είχε ακούσει για βιομηχανίες έκδοσης εικονικών τιμολογίων. Ποτέ στην Ελλάδα κανείς δεν είχε ακούσει για παράνομες επιδοτήσεις αγροτών για παραγωγή που αντιστοιχούσε με εκείνη της Ινδίας. Κανείς ποτέ δεν προβληματίστηκε βλέποντας τον εφοριακό γείτονά του να μετακομίζει από το δυάρι στους Αμπελοκήπους στη μονοκατοικία στην Πεντέλη και την Κηφισιά.  

Για να επιστρέψουμε στο υπουργείο Εξωτερικών. Κανείς δεν έχει ακούσει για τα Απόρρητα Κονδύλια του ΥΠΕΞ που κάθε χρόνο έφθαναν τα 20 εκατομμύρια ευρώ. Δεν είχαν δει υπαλλήλους υπεράνω κάθε υποψίας να μοιράζουν τις βίζες στα Βαλκάνια και στις χώρες της Κ. Ασίας σαν φρέσκα κουλουράκια έναντι αδράς αμοιβής. Σήμερα όλοι «πέφτουν από τα σύννεφα».

 

Παριστάνοντας όμως την ανυποψίαστη κοινωνία απλώς ανοίγουμε το παράθυρο για να επαναληφθούν όλα αυτά μόλις σταθεί η χώρα στα πόδια της, μόλις ξαναβρεθούν λεφτά. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι μόνο οι απατεώνες που κατάκλεψαν τη χώρα, αλλά κυρίως εκείνοι που άφηναν συστηματικά και εσκεμμένα ολάνοιχτο το παράθυρο για να διευκολύνουν την κλεψιά. Και το πρόβλημα αυτό δεν λύνεται από μια κοινωνία που παριστάνει την έκπληκτη και δυο φορές την ημέρα «πέφτει από τα σύννεφα»...