ΚΥΠΡΙΑΚΟ - ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: Οχι δευτέρα πλάνη χείρων της πρώτης

Του Α. ΛΥΚΑΥΓΗ

Το τραγικότερο στο Κυπριακό -εδώ που έχουν οδηγηθεί τα πράγματα- είναι ότι: Οσα εφεξής επισυμβούν, θα έχουν την υφή προεπιβεβαιούμενης προφητείας. Καθώς διά των ανηκέστων διαχρονικώς υποχωρήσεων, θέλουμε ν' αποτρέψουμε αυτά που μη αναστρεψίμως θ' αναπαραχθούν από τον φόβο των χειροτέρων!

Τα οποία και:  

Είτε πρέπει να επικυρώσουμε διά της υπογραφής μας, ως έσχατον εν πολλοίς ελιγμό σωτηρίας. 

Είτε θα τα υποστούμε διά των αντιστάσεών μας, λόγω καταθλιπτικής ανισοσθένειας! 

Οντας αδυσωπήτως εγκλωβισμένοι εκ των πραγμάτων σε μονόδρομο διολισθήσεων, τις οποίες το δηλητηριώδες μείγμα χρόνου και τετελεσμένων βαναύσως μας επιβάλλει. Επιλιπαίνοντας υποσυνείδητα (και αρκούντως εύλογα) φοβικά σύνδρομα.

Διότι -εάν δεν θέλουμε ν' αυταπατόμαστε αυτοεμπαιζόμενοι- η Αγκυρα επιζητεί ευθέως: Ή την διά της ελληνικής υπογραφής αναγνώριση και αποδοχή του κηδεμονευτικού της ρόλου σ' αυτή την ήδη κρεουργημένη γεωγραφία. Ή την διά νέου τετελεσμένου οριστικοποίηση της γεωπολιτικής διαιρέσεως, όπως την διεμόρφωσεν επί του εδάφους η επιδρομή του 1974 και την εμπέδωσε η κατοχή. 

Με το μόρφωμα του ψευδοκράτους, που: Αφ' ενός αποτελεί το μοναδικό στρατηγικό προγεφύρωμα των ευρύτερων τουρκικών σχεδιασμών. Και αφ' ετέρου θ' αποβεί το έτερο (και πολιτικώς ισότιμο) των δύο συνιστώντων πολιτειακών μερών της προαγόμενης ομοσπονδιακής Κύπρου! Η οποία όμως θα έχει δυνάμει, σαφή χαρακτηριστικά και δομές συνομοσπονδιακής διαρθρώσεως.

Αυτά είναι τα έωλα παράγωγα της (επιεικώς) ατυχούς διαχειρίσεως του Κυπριακού, η οποία οριοθετείται διαχρονικώς από βαθμιαίες εκχωρήσεις. Και της οποίας μόνος ουσιώδης άξονας έπρεπε να είναι (κι εξακολουθεί να παραμένει), για όσους δεν μυωπάζουν ή εθελοτυφλούν, η επιβίωση και ιστορική συνέχεια του Κυπριακού Ελληνισμού στη φυσική του γεωγραφία.

Να το καταλάβουμε: Δεν απέμεινε τίποτε άλλο ουσιώδες για να (ή που ν' αξίζει να) σωθεί. Κι αυτό περνά μονοδρομικώς από την έννοια και την υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ως τον μοναδικό (υπό τις περιστάσεις) θώρακα και ταυτόχρονα ουσιαστικό αντιστήριγμα έναντι των επιβουλών. Ανατάσσοντας μάλιστα τις ουσιώδεις δυναμικές του, από τη στιγμή που έχει ενσωματωθεί στο Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Και ιδιαιτέρως αφότου εντάχθηκε στον σκληρό πυρήνα. Την Ευρωζώνη. 

Κι άλλωστε αν υπάρχει κάτι που μπορεί σήμερα να προτάσσεται ως αξιόπιστη αξίωση της ελληνικής πλευράς (σε ό,τι, με δοκισήσοφες ερμηνείες των διαπραγματευτικών διαδικασιών, αποπειράται η Αγκυρα διά των κατοχικών εγκαθέτων της να επιβάλει) αυτό είναι ότι: 

Ο αναζητούμενος ιστορικός συμβιβασμός πρέπει ανυπερθέτως να είναι συμβατός με το κοινοτικό κεκτημένο. Και οι δομές και πρόνοιες της λύσεως που θ' ανακύψει, δεν μπορεί ν' αντίκεινται προς εκείνες τις νόρμες και τις προϋποθέσεις της ενταξιακής συμφωνίας, με βάση την οποία η Κυπριακή Δημοκρατία (και όχι άλλο συνταγματικό μόρφωμα) έγινε δεκτή στην Ε. Ε. Και μάλιστα στη σύνολή της επικράτεια, των κατεχομένων εδαφών της διαλαμβανομένων. Στα οποία και απλώς με ειδική πρόνοια το κοινοτικό κεκτημένο αναστέλλεται.

Υπό το φως όμως αυτών των αυτονοήτων, ερμηνείες όπως για παράδειγμα εκείνης του Economist και άλλων διεθνούς εμβελείας ΜΜΕ, που δεν απέχουν πολύ από εκείνες των κατοχικών τοποτηρητών: Αφ' ενός επιλιπαίνουν τους ελληνικούς φόβους και τις ανησυχίες για όσα προάγονται πίσω από τις εξελίξεις και όσα εγκυμονούνται από τις παρεμβάσεις κέντρων ισχύος. Και αφ' ετέρου διαβιβάζουν ευκρινέστατα σήματα κινδύνου, επενεργώντας αναλόγως στα Ε/Κυπριακά (και τα ελλαδικά γενικότερα) αντανακλαστικά.

Επιβάλλοντας -υπό το φως κεκτημένων πικρών εμπειριών- τεταμένη προσοχή. Προσοχή. Οχι φοβικά σύνδρομα έναντι των προαγόμενων πρωτοβουλιών και αρνητική διαχείριση όσων από αυτές συναπορρέουν. Οχι. Αλλά εννοούμε οπωσδήποτε τον αναγκαίο βαθμό ετοιμότητος. Τόσο για τα ενδεχομένως θετικότερα που μπορεί ν' ανακύψουν. Και τα οποία δεν θα είναι ασφαλώς καθόλου ανώδυνα. Οσο και -κυρίως- για πιθανές εκτροπές. Οπως αυτές που αναπαρήχθησαν από έωλα σχέδια και παρεμβάσεις, οδηγώντας σε άκρως επικίνδυνα διλήμματα.

Ιδε σχέδιο Ανάν, που ο Κυπριακός Ελληνισμός με την ιστορική ετυμηγορία του απεποιήθη. Αποσοβώντας, ουσιαστικά, νομιμοποίηση της τουρκικής κηδεμονίας. Η οποία και ισοδυναμεί αφ' ενός με αντίστροφη μέτρηση για την Κυπριακή Δημοκρατία και αφ' ετέρου με ημερομηνία λήξεως για τον Ελληνισμό της.  

Ο επιδιωκόμενος ιστορικός συμβιβασμός πρέπει να οδηγεί σε ομοσπονδιακό μεν πολιτειακό σχήμα, αλλά ως μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας και όχι σ' ένα εκ παρθενογενέσεως μόρφωμα ισοτίμων «συνιστώντων κρατιδίων». Με ό,τι αυτό σημαίνει. Και σημαίνει προεξοφλούμενη επανείσπραξη νέων δεινών. Με προδιαγραφές φυσικού τέλους για το ανίσχυρο σκέλος της καταθλιπτικής ανισοσθένειας. 

Κοντολογής: Ο επίλογος του Κυπριακού να μην αποβεί επίλογος του Ελληνισμού σ' αυτή την φυσική του γεωγραφία. Μη έσεται (δηλαδή) η δευτέρα δηλαδή πλάνη, χείρων της πρώτης...