ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ και ΚΟΙΝΩΝΙΑ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Οι αγρότες υπεράνω όλων

Toυ ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΤΑΓΚΟΥ

Η στήριξη της εγχώριας αγροτικής παραγωγής και η παροχή κινήτρων προς τον αγροτικό πληθυσμό για να παραμείνει στις «επάλξεις» αποτελούν στοιχεία της πολιτικής όλων των κυβερνήσεων απανταχού της Ευρώπης, αλλά και στις ΗΠΑ. 


Ολες οι κυβερνήσεις θέλουν -και σωστά- να εξασφαλίζουν ότι ένα τουλάχιστον σημαντικό ποσοστό της διατροφής του πληθυσμού θα προέρχεται από την εγχώρια αγροτική παραγωγή και ταυτόχρονα βέβαια να κερδίζουν τις ψήφους των αγροτών. Δίχως να λησμονείται ότι ένα μέρος της επιχειρηματικής δραστηριότητας και των θέσεων εργασίας σε κάθε χώρα ή ακόμη και των εξαγωγών βασίζεται στην ύπαρξη αγροτικής παραγωγής. Γι’ αυτό, άλλωστε, στην Ευρωπαϊκή Ενωση υιοθετήθηκε η περίφημη Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ), στην οποία δόθηκαν και δίδονται τεράστια κονδύλια.
 

Αυτά ισχύουν και για την Ελλάδα, προσαρμοσμένα όμως στη λεγόμενη ελληνική πραγματικότητα. Με τις απαραίτητες στρεβλώσεις, με τη διαχρονική άρνηση στα πάντα και για τα πάντα, με τον παραλογισμό, την αναποτελεσματικότητα, την κλοπή και τη διαφθορά σε έξαρση, αλλά και με τη μεγιστοποίηση στο έπακρο των απαιτήσεων των Ελλήνων αγροτών. Οι οποίοι μέσα σε λίγες δεκαετίες μεταμορφώθηκαν και από φτωχό και ρακένδυτο τμήμα του πληθυσμού εξελίχθηκαν σε κακομαθημένη συντεχνία. Χάρις στα φάρμακα, στα λιπάσματα, στην άρδευση και στα μηχανήματα που πολλαπλασίασαν παραγωγή και παραγωγικότητα, αλλά χάρις επίσης στις επιδοτήσεις από την Ευρωπαϊκή Ενωση και την ανοχή και υποχωρητικότητα διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων απέναντι στα παράλογα αιτήματα, τις μεθοδεύσεις και παρανομίες, τις απειλές και κινητοποιήσεις τους.

 
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; 

Τα άπειρα λεφτά από τις επιδοτήσεις; 

Τα λεφτά από τα διαρθρωτικά ταμεία για να γίνουν αναδιαρθρώσεις που δεν έγιναν; 

Τις «κομπίνες» με τα βαμβάκια που έβρεχαν για να βαρύνουν, τις ελιές που η μέτρησή τους είχε πολλαπλασιαστή ή τα ζώα που κυκλοφορούσαν από κτηνοτρόφο σε κτηνοτρόφο; 

Τις απειλές κατά των ελεγκτών για να μην ελέγχουν; 

Τα μπλόκα των εθνικών οδών για να εξασφαλιστούν «όλα τα λεφτά για όλα τα κιλά»; 

Τους δύστυχους δημοσιογράφους των καναλιών που μετέδιδαν από τα μπλόκα υπό την αφόρητη πίεση των αγωνιστών για να τα πουν όπως εκείνοι τα ήθελαν; 

Τις τεράστιες ελαφρύνσεις στα καύσιμα, τα φάρμακα, τα λιπάσματα; 

Τις αποζημιώσεις για δήθεν ολικές καταστροφές από τον καιρό; 

Τα 500 εκατομμύρια του Χατζηγάκη και άλλα; 

Την πλήρη ασυδοσία στη χρήση των νερών που απειλεί σε πολλές περιοχές τον υδροφόρο ορίζοντα; 

Τα δάνεια που πήγαιναν σε κατοικίες και τα χαρισμένα χρέη; 

Τη διαφθορά και την ασχετοσύνη στη διαχείριση στους συνεταιρισμούς;  

Την πλήρη φοροδιαφυγή; 

Τι απ’ όλα, τέλος πάντων;
 
Τώρα οι αγρότες απαιτούν πάλι τα πάντα, απειλώντας με μπλόκα και έχοντας την υποστήριξη διαφόρων αγροτοπατέρων - βουλευτών που βομβαρδίζουν τη Βουλή με συνεχείς ερωτήσεις.  

Δεν θέλουν να πληρώνουν φόρους για την περιουσία τους και τα έσοδά τους ούτε να κρατούν στοιχειώδη βιβλία, θέλουν επιδοτήσεις, τιμές και γενικά να αποτελούν μία ειδική κατηγορία πολιτών χωρίς καμία υποχρέωση και με όλα τα προνόμια. 

Πλησιάζουν ευρωεκλογές, περιφερειακές εκλογές, ίσως και εθνικές εκλογές και βλέπουν ανοικτό γήπεδο μπροστά τους. Ηδη «δικαιώνονται» σταδιακά. 

Αλίμονο στον αστικό πληθυσμό!