ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ο λαχανόκηπος του Αντρέα Τσίπρα

Στο λαχανόκηπο της Ευρώπης θα υπάρχει και μια μικρή γωνιά για την καλλιέργεια καλλωπιστικών φυτών 

Toυ ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ

Με τεράστια χαρά και ανακούφιση είδα τους εχθρούς του νέου -με διπλάσιο σοσιαλιζόλ- ΠΑΣΟΚ και του Αντρέα του Τσίπρα να διαψεύδονται και να ξεφτιλίζονται. Μιλάω για όλους αυτούς που ισχυρίζονταν πως το πνευματικό παιδί του βιολογικού πατέρα του Γεωργίου του Παπανδρέου δεν έχει κανένα σχέδιο και το μόνο που κάνει είναι να ακούει τη δίψα του και ειδικότερα εκείνη την πολύ έντονη δίψα που έχει για εξουσία. Όσοι, ποιος ξέρει από πια κέντρα υποκινούμενοι, υποστήριζαν την παραπάνω αντιδραστική άποψη, σίγουρα θα ένιωσαν το χαμόγελο τους να παγώνει όταν τη Δευτέρα το βράδυ, στην εκπομπή του αντισυστημικού προστάτη των αδύνατων και των ψεκασμένων, Νίκου Χατζηνικολάου, ο Πάνος ο Σκουρλέτης αποκάλυψε τον τρόπο με τον οποίο η χώρα αυτή μπορεί να σταματήσει να μπουσουλάει και να σταθεί, για πρώτη φορά στην ιστορία της, στα πόδια της: 

«Μπορούμε να γίνουμε ο λαχανόκηπος της Ευρώπης» είπε ο άνθρωπος που είναι προορισμένος για τη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου, θέση από την οποία έχει τις δυνατότητες να ξεπεράσει σε μεγαλείο εκπρόσωπους-τιτάνες όπως ο Ευάγγελος ο Αντώναρος, ο Γιώργος ο Πεταλωτής ή ακόμα και αυτός ο Βύρωνας ο Πολύδωρας.

Κάποιοι μπορεί να ισχυριστούν πως το όραμα του Αντρέα του Τσίπρα, που αποκάλυψε ο πιστός του βοηθός Πάνος, έχει να κάνει τόσο με την άγνοια της έκτασης της Ελλάδας όσο και με την άγνοια του μεγέθους του ευρωπαϊκού πληθυσμού, αλλά αυτό είναι μια λεπτομέρεια στην οποία μόνο το μυαλό των κυνικών νεοταξιτών μπορεί να πάει. Οι υπόλοιποι καλό είναι να μην πούμε τίποτα που να μπορεί να κόψει τα φτερά των δύο σπουδαίων αυτών ονειροπόλων οι οποίοι, από ό,τι φαίνεται, έχουν βαλθεί να ολοκληρώσουν το έργο του πνευματικού τους πατέρα, ο οποίος –αν θυμάστε– φώναζε να μη γίνουμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης, ενισχύοντας με τον καλύτερο τρόπο μια κουλτούρα απόρριψης των επαγγελμάτων εκείνων που έχουν να κάνουν με την εξυπηρέτηση των άλλων.  

Φυσικά ο Αντρέας ο Παπαντρέου είχε απόλυτο δίκιο: Το να είσαι γκαρσόνι απαιτεί ικανότητες και ευγένεια και, σα να μην έφταναν αυτά, είναι μια δουλειά στην οποία για να βγάλει κανείς λεφτά πρέπει να κουραστεί. Κατά συνέπεια μια δουλειά εντελώς ακατάλληλη για ανθρώπους που ζουν την ενήλική τους ζωή πιστεύοντας πως είναι οι πρίγκιπες και οι πριγκίπισσες που τους έλεγαν οι μαμάδες τους πως είναι, όταν ήταν 5 ετών.

Κάποιοι μπορεί να ισχυριστούν πως εξίσου δύσκολη είναι και η αγροτική εργασία, αλλά μάλλον ξεχνούν μια πολύ σημαντική λεπτομέρεια: Την αγροτική εργασία δεν χρειάζεται να την κάνουμε εμείς. Ο αριθμός των μεταναστών είναι αρκετά μεγάλος, τα μεροκάματά τους αρκετά χαμηλά και το παράδειγμα της Μανωλάδας αρκετά φωτεινό ώστε, σε περίπτωση που η έκταση της χώρας μεγαλώσει κατά μερικές εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα και ο πληθυσμός της Ευρώπης μειωθεί κατά αρκετές δεκάδες εκατομμύρια, το όραμα του Αντρέα του Τσίπρα και του Πάνου του Σκουρλέτη να μπορεί να γίνει πραγματικότητα.

Στο σημείο αυτό οφείλω να δώσω πολλά συγχαρητήρια στον Άδωνι τον Γεωργιάδη, ο οποίος επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά το ενδιαφέρον του για τη δημόσια την υγεία και όχι, όπως λένε διάφοροι εχθροί του λαού, την παροιμία μια ο Αντώνης δεν μπορεί μια ο Άδωνις πονεί. Αφορμή για τα θερμά μου συγχαρητήρια είναι η απροθυμία του συζύγου της Ευγενίας της Μανωλίδου να επιτρέψει στα κακά Σούπερ Μάρκετ να πουλάνε τα φάρμακα που δεν χρειάζονται συνταγή και που η πώλησή τους είναι προνόμιο των καλών Φαρμακείων. Όπως, πολύ σωστά, είπε «τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα δεν είναι καραμέλες» και η πώλησή τους σε μέρη που οι πωλητές δεν φορούν μακριές άσπρες ποδιές επικίνδυνη. Όπως ήταν αναμενόμενο, κάποια ανόητα παπαγαλάκια του αμερικανοσιωνιστικονεοταξίτικου λόμπι παριστάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τον κίνδυνο. Ευτυχώς οι υπόλοιποι ξέρουμε πόσο επικίνδυνο μπορεί να είναι το να απλώσεις το χέρι και να πιάσεις μόνος σου αυτό που μέχρι τώρα έπιανε το χέρι κάποιου άλλου από τον οποίο το είχες ζητήσει. Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που έχουν πάθει τράβηγμα ή έχουν χτυπήσει απλώνοντας το χέρι τους σε κάποιο ράφι του σούπερ του μάρκετ και ως εκ τούτου είναι ολοφάνερο πως ο Άδωνις ο Γεωργιάδης έχει για άλλη μια φορά δίκιο.

Επειδή μάλιστα κι εγώ νοιάζομαι για τη δημόσια υγεία, έχω να προτείνω και κάποιες αλλαγές που, νομίζω, ταιριάζουν στον τρόπο σκέψης του υπουργού και οπωσδήποτε προασπίζουν την υγεία των συμπολιτών μου. Θα ξεκινήσω λέγοντας πως, εκτός από τα φάρμακα, ούτε οι καραμέλες είναι καραμέλες, αφού και αυτές είναι επικίνδυνες για τη δημόσια την υγεία, καθώς δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που τις έχουν καταπιεί πριν τις λιώσουν και έχουν πνιγεί. Επίσης καραμέλες δεν είναι τα απορρυπαντικά, τα διάφορα καθαριστικά, τα αλκοολούχα ποτά, τα μαχαίρια και όλα τα άλλα προϊόντα τα οποία έχουν, κατά καιρούς, γίνει αιτία θανάτων εξαιτίας της απρόσεκτης χρήσης. Κατά συνέπεια όλα αυτά τα προϊόντα πρέπει να διατίθενται σε ειδικευμένα καταστήματα: Τα μαχαίρια να διατίθενται αποκλειστικά σε καταστήματα ειδών μαγειρικής, τα αλκοολούχα αποκλειστικά σε κάβες, τα καθαριστικά αποκλειστικά σε χημικά εργαστήρια και οι καραμέλες αποκλειστικά σε candyshop.

Εννοείται πως και ο πατριωτισμός θα πρέπει να πωλείται από εξειδικευμένους πατριώτες

 

Κάποιοι πονηροί αντιδραστικοί μπορεί να ισχυριστούν πως η ανοησία των λίγων δεν θα πρέπει να είναι δικαιολογία για τον περιορισμό της ελευθερίας των πολλών, αλλά αυτοί μάλλον έχουν στο μυαλό τους κοινωνίες ενηλίκων που θέλουν κράτος-ελεγκτή και όχι κοινωνίες ανηλίκων που χρειάζονται κράτος-μπαμπά και μπράβο τους!