ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Πόθεν η λέξις Λαμόγιο;

Του ΚΩΣΤΑ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ

Η τόσο εύχρηστη και χρήσιμη στη συνεννόησή μας σύγχρονη λέξη, δάνεια από την αργκό ΛΑΜΟΓΙΟ, είναι ανύπαρκτη και στο Λεξικό του Μπαμπινιώτη και του Τεγόπουλου, ίσως διότι τότε, πριν από λίγα χρόνια που τα λεξικά αυτά συντάχτηκαν, η λέξη ήταν περιορισμένη στο περιθώριο της πιάτσας, στο λεξικό της οποίας βεβαίως υπάρχει.

Ποια είναι η σημασία της, η πρώτη σημασία της; 

Λαμόγια ή Λαμόγιο είναι ο συμπράττων σε μία απάτη παριστάνοντας τον ανίδεο ή τον περαστικό.

Εγώ την πρωτάκουσα από άνθρωπο της πιάτσας στην επαρχία που μεγάλωσα. Κάθε χρόνο στο πλαίσιο της ετήσιας εμποροπανήγυρης κατέφθαναν και οι παπατζήδες, συχνά με την ανοχή της Χωροφυλακής, ως τάχαμου απαραίτητο στοιχείο του πανηγυριώτικου παζλ. Δίπλα στο μαλλί της γριάς, στο σαπουνέ χαλβά, στους κρίκους, στα αλογάκια και στις καραμέλες, που το περιτύλιγμα είχε γραμμένη την... τύχη.

Εστρωνε και ένα ανάποδο καφάσι ο παπατζής και με φωνές καλούσε τον κοσμάκη να βρει τον βαλέ ανάμεσα στα τρία φύλλα της τράπουλας που έστρωνε ανάποδα. Οποιος πόνταρε ένα, αν έβρισκε το ζητούμενο χαρτί εισέπραττε πενταπλάσια.  

Ε, το λαμόγιο ήταν ο βαλτός τάχαμου πελάτης που πόνταρε και κέρδιζε όχι με την πρώτη, με τη δεύτερη ή την τρίτη. Και οι αφελείς έσπευδαν να δοκιμάσουν την τύχη τους και φυσικά χάνανε από χέρι. 

Το πώς αυτός ο φτωχοδιάβολος της μικροαπάτης έγινε σήμερα κοινωνικό σύμβολο της διαφθοράς και της διαπλοκής, αυτό είναι η γοητεία της περιπέτειας των σημασιών και των λέξεων που τις σημαίνουν.

Πώς ο βαλές έγινε παπάς και ο παπάς ομόλογο;