ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ανάγκη αναστάθμισης

Του Γ.Κ. ΣΤΕΦΑΝΑΚΗ

Αντιπολίτευση και Κυβέρνηση, κατ΄αποτέλεσμα ταυτίζονται. Αμφότερες επαγγέλλονται επιστροφή στην προ του 2009 μακαριότητα.  

Η Αντιπολίτευση οραματίζεται μεγιστοποίηση του κράτους. Απειλεί και τραπεζικές εθνικοποιήσεις. Δια του κράτους υπόσχεται αποκατάσταση μισθών και συντάξεων στα προμνημονιακά επίπεδα. Ακόμη, εκεί, και πρόσληψη των ανέργων. Πρόκειται για παραλλαγή του: "λεφτά υπάρχουν". Εν τούτοις, βέβαιον είναι ότι δεν υπάρχουν ούτε η, τυχόν, εθνικοποίηση των τραπεζών σώζει. Οι τράπεζες στερούνται διαθεσίμων (!!!).

Η κυβέρνηση επαγγέλλεται επενδύσεις. Όμως ουδείς επιβαίνει αεροπλάνου υπό πιθανότητα, έστω, και 10%, εναέριας καταστροφής. Αναλογικώς: η Ελλάς έχει πιθανότητα έστω 10% να υποστεί εισβολή Σύριζα. Όμοια πιθανότητα υπάρχει και για νέα αναστολήπληρωμών. Ότι, δηλαδή, συνέβη με τα απλήρωτα ομόλογα. Η έξοδος από την ευρωζώνη έχει (και) αυτή 10% πιθανότητα.

Οι άνω σαφείς κίνδυνοι, αξιολογούνται, ως μειωτικοί συντελεστές. Ετσι και αφυδατώνουν οποιοδήποτε κατ'αρχήν ενδιαφέρον (!!!).

Το τεράστιο κράτος για να συντηρηθεί υπερφορολογεί. Ετσι, κάθε κινητή αξία εξακτέα, εξάγεται. O,τι μείνει εδώ, ραγδαία υποτιμάται. Είναι χαρακτηριστικό ό,τι συνέβη με τα ακίνητα ή τις χρηματιστηριακές αξίες. Έχουν καταρρακωθεί. Άρα και η φορολογική τους σημασία έγινε μηδαμινή (!!!).

Ενίοτε επιχειρηματίες μιλούν για επαναπατρισμό κεφαλαίων. Εννοούν, διαρκώς, κεφάλαια άλλων. Ουδέποτε, δικά τους. Ουδεμία εισαγωγή κεφαλαίων έχει ανακοινωθεί την τελευταία επταετία (!!!). Αντιθέτως: την ροή των χρημάτων ακολουθούν και τα ηθικά κεφάλαια. Αξιόλογοι νέοι (και λιγότερο νέοι), κάθε ειδικότηταςκαι επαγγελματικής κατεύθυνσης, εναγωνίως αναζητούν βάση βιοπορισμού στην αλλοδαπή. Ουδενός ομογενούς διακεκριμένου η επιστροφή έχει ανακοινωθεί, ομοίως, την τελευταία επταετία.

Ανακινήθηκε ζήτημα νέας βοήθειας. Είναι αναγκαία ώστε να συνεχίσει η χρηματοδότησή μας σε ευρώ. Αλλ'αυτό σημαίνει αποτυχία όλων των προηγουμένων προγραμμάτων. Αυτά έχουν υπάρξει αλλεπάλληλα:  

Το πρώτο ανάγεται στο 1983 (!!!). Τα οικονομικά μέτρα του Πασόκ, από του 1981, οδήγησαν την ελληνική μεταποίηση σε κατάρρευση. Δόθηκε, τότε, κατ' εξαίρεση άδεια στην Ελλάδα να ενισχύσει, ως κράτος, την καταρρέουσα μεταποίηση. Ετσι ιδρύθηκε ο "Οργανισμός Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων" (ΟΑΕ). Η προσπάθεια απέτυχε. Ουδεμία επιχείρηση εξυγιάνθηκε. Τότε, αλλά και έκτοτε, κάθε πρόγραμμα ενίσχυσης έγινε δεκτό ενθουσιωδώς ως σωτήριό. Άρα και ως τελικό. Η διαρκής, ήδη, διάψευση των προσδοκιών σημαίνει (και) ότι η επιστροφή των εν γένει οφειλομένων στους εταίρους, καθίσταται διαρκώς προβληματικότερη. Στους κόλπους της Ευρωζώνης εγείρονται αντιρρήσεις. Η Αυστρίαόπως και η Φινλανδία είναι άκρως διστακτικές.Φωνές εναντίωσηςακούγονται και στην Γερμανία. Επισήμως η κ.Merkelαποδίδει ευθύνες στον προκάτοχό της κ. Gerhard Schröder για την αποδοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη.

Διάχυτη η κόπωση από την διαρκώς αρνητική ενσωμάτωσή μας στην Ευρώπη.

Από Οκτωβρίου 1981, κυρίως, εγκαταλείφθηκε η παραγωγή. Αναλώμασι του κράτους οι έλληνες εγκατέλειψαν την χειρονακτική εργασία σε χωράφι και εργοστάσιο. Αναζήτησαν θέσεις ψηλότερης κοινωνικής αποδοχής, ως υπάλληλοι, του Δημοσίου. Όμως, το τελευταίο αδυνατεί να συνεχίσει την μισθοδοσία. Η φοροδοτική ικανότητα του ιδιωτικού τομέα έχει εξαντληθεί. Οι εταίροι δεν προσφέρονται σε χρηματοδότηση θέσεων μη παραγωγικών.

Με ραγδαία μείωση αλλά και απλοποίηση της φορολογίας, επίσης και με ελαχιστοποίηση του κράτους, έχουμε έξοχη προοπτική. Το κλίμα, η πολιτιστική παράδοση (και) η συμμετοχή στην Ευρώπη δυνατόν να αναδείξουν την Ελλάδα σε παγκόσμιο κέντρο παροχής υπηρεσιών για την διακίνηση προϊόντων αλλού παραγόμενων. Εύκολα θα μπορούσε να γίνει η χώρα μας το Λουξεμβούργο της Μεσογείου. Όποτε ιστορικά ο ελληνισμός μεγαλούργησε το έπραξε σε κοσμοπολιτική διάσταση.

Αλλά για τον υπό νύξη θρίαμβο υπάρχουν προαπαιτούμενα. Απαιτείται, δηλαδή, να σταθεροποιηθεί ιδιοδυνάμως η οικονομία. Στοιχειώδες προαπαιτούμενο είναι η λύση του επισιτιστικού. Μετά έξι χρόνια λιτότητας, εξακολουθούμε να εισάγουμε γεωργικά προϊόντα που θα μπορούσαμε να παράγουμε. Η σχετική σπατάλη είναι κραυγαλέα.

Η τύχη της χώρας είναι στα χέρια των Ελλήνων. Τα προγράμματα των ξένων δεν έλυσαν το πρόβλημα. Οι Έλληνες πρέπει να ενστερνισθούν την ανάγκη σωτηρίας του τόπου τους