Έχει ένα δίκιο η ΟΛΜΕ όταν λέει ότι «τα σχολεία χρειάζονται
εκπαιδευτικούς κι όχι εισαγγελείς, αστυνομικούς και αυτόκλητους
“αγανακτισμένους πολίτες”», αλλά πού να βρουν τα παιδιά τους
εκπαιδευτικούς, αφού μόλις άρχισε το σχολικό έτος, εκείνοι απεργούσαν;
Και άντε τους βρίσκουν τους εκπαιδευτικούς. Τι θα μάθουν από αυτούς; Την
τέχνη της παρανομίας, διά των καταλήψεων;
Να σημειώσουμε για όσους συνδικαλιστές δεν το γνωρίζουν, ότι το άρθρο
334 παρ. 3 του ποινικού κώδικα προβλέπει: «Οποιος εισέρχεται παράνομα σε
κατάστημα ή χώρο δημόσιας, δημοτικής ή κοινοτικής υπηρεσίας ή νομικού
προσώπου δημοσίου δικαίου ή επιχείρησης κοινής ωφέλειας ή παραμένει
στους χώρους αυτούς παρά τη θέληση της υπηρεσίας που τους χρησιμοποιεί,
της οποίας τη θέλησή του δηλώνει ο νόμιμος εκπρόσωπος ή ο υπάλληλός της
και προκαλεί έτσι διακοπή ή διατάραξη της ομαλής διεξαγωγής της
υπηρεσίας, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών».
Το βασικό πρόβλημα της Παιδείας είναι οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των
λειτουργών της.
Αυτοί που δεν ντρέπονται να διδάσκουν το ψεύδος σε νέα
παιδιά και στην ελληνική κοινωνία γράφοντας σε ανακοινώσεις ότι οι
καταλήψεις νομιμοποιούνται επειδή «αρκετοί μαθητές του λυκείου ψηφίζουν
και έχουν όλα τα δικαιώματα του Ελληνα πολίτη»
Α, ναι; Τι ποσοστό των
μαθητών λυκείου έχει συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας του και
ψηφίζει; Και με τους μαθητές 12-15 χρόνων του γυμνασίου, που μαθαίνουν
από τα τρυφερά τους χρόνια την παρανομία, τι θα γίνει;
«Οι πραγματικοί
δάσκαλοι που είναι φωτεινό ορόσημο», όπως γράφει η ανακοίνωση της ΟΛΜΕ,
μπορούν μήπως να εξηγήσουν γιατί είναι αντιπαιδαγωγική η απόφαση κάποιων
διευθυντών να μετακινήσουν μαθητές και εκπαιδευτικούς «από σχολεία που
βρίσκονται σε κατάληψη σε άλλα γειτονικά, σε απογευματινή βάρδια»; Ας
προσέξουμε τον βαθύτατο παραλογισμό που διδάσκεται η νέα γενιά: είναι
αντιπαιδαγωγικό να γίνονται μαθήματα, ενώ είναι παιδαγωγικό να μη
γίνονται!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου