ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: H πορεία της πολιτικής βίας -- Το DNA της πολιτικής βίας και η μετάλλαξη (2)

Toυ ΣΑΒΒΑ ΚΑΛΕΝΤΕΡΙΔΗ

Στο άρθρο μας "Το DNA της πολιτικής βίας* και η μετάλλαξη" αναλύσαμε το φαινόμενο της πολιτικής βίας στη χώρα μας από το 1974 έως τη λήξη της περιόδου των κυβερνήσεων Μητσοτάκη. 

Τη δεκαετία του 1990 και έως τη σύλληψη των μελών της 17 Νοέμβρη, το καλοκαίρι του 2002, η πολιτική βία σε όλες τις εκφάνσεις της, από καταλήψεις σχολείων και δημοσίων κτιρίων έως καταστροφές περιουσιών, πυρπολήσεις καταστημάτων και δολοφονίες στο όνομα των «λαϊκών αγώνων», συνεχίστηκε στο ίδιο πλαίσιο και με ίδια χαρακτηριστικά και πάντα με το ίδιο αριστερό πρόσημο.

Την περίοδο που ακολούθησε την εξάρθρωση της 17 Νοέμβρη, οι δυνάμεις που είναι ιδεολογικά εγκλωβισμένες σε μεθόδους ανατρεπτικής και βίαιης δράσης συνέχισαν να δρουν στην κοινωνία, βρίσκοντας σταδιακά -και σε βαθμό που τα λεγόμενα συστημικά κόμματα και πολιτικές δυνάμεις, με την αδυναμία τους να διαχειριστούν την τύχη της χώρας, τους έδιναν χώρο- το κατάλληλο κλίμα για να αποκτήσουν μαζικότητα και να εμφανιστούν, με αφορμή ένα τυχαίο γεγονός, ως ένα κίνημα αντάρτικου πόλης.

Η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου βρήκε έτοιμο έναν στην κυριολεξία καλά εκπαιδευμένο στρατό ανταρτών πόλης, οι οποίοι έδρασαν ταυτόχρονα και συντονισμένα σε δεκάδες ελληνικές πόλεις, την ώρα που οι «σύντροφοί» τους έκαιγαν και λεηλατούσαν την Αθήνα, χρησιμοποιώντας ως ασφαλές ορμητήριο το μπλοκ γνωστού κοινοβουλευτικού κόμματος, που έκανε πορεία διαμαρτυρίας από το Σύνταγμα ως το Πάντειο Πανεπιστήμιο. Σε όλο το μήκος αυτής της διαδρομής καταστράφηκαν, πυρπολήθηκαν και λεηλατήθηκαν εκατοντάδες καταστήματα ιδιωτών, ενώ ένα άλλο κοινοβουλευτικό κόμμα, που επίσης συμμετείχε στην πορεία, περιφρουρώντας όμως το μπλοκ του από τους «αντάρτες πόλης», φρόντισε να βιντεοσκοπήσει την εμπλοκή του άλλου κοινοβουλευτικού κόμματος στην καταστροφή της Αθήνας, δηλώνοντας δημοσίως ότι έχει στα χέρια του στοιχεία για το έγκλημα!

Το αντάρτικο πόλης συνεχίστηκε, με το κράτος να αδυνατεί να ελέγξει το φαινόμενο, την πόλη της Αθήνας παραδομένη κυριολεκτικά στα χέρια των «ανταρτών» περισσότερες από 100 ημέρες τον χρόνο και τις πανταχόθεν βαλλόμενες και καθυβριζόμενες από τον αυτοαποκαλούμενο «προοδευτικό χώρο» δυνάμεις ασφαλείας να αδυνατούν να θέσουν υπό έλεγχο το φαινόμενο.

Η εμφάνιση της οικονομικής κρίσης και η υπογραφή του Μνημονίου όργωσαν και λίπαναν το χωράφι της πολιτικής βίας, με τους θιασώτες της να ξεφυτρώνουν παντού και να δημιουργούν ένα κίνημα που κανείς δεν γνωρίζει ποια θα ήταν η πορεία του -αφού είχε την αμέριστη συμπαράσταση και υποστήριξη ενός κοινοβουλευτικού κόμματος-, αν δεν συνέβαινε και πάλι ένα γεγονός που δημιούργησε ρήξη στα βασικά του στελέχη.

Η πυρπόληση της Marfin και η δολοφονία τριών ανθρώπων και ενός αγέννητου πλάσματος έκοψαν μέρος της δυναμικής και σημειώθηκαν αποχωρήσεις από το μέτωπο, αφού, με βάση κείμενα που αναρτήθηκαν στο διαδίκτυο, οι μεν κατηγορούσαν τους δε για πρακτικές ανάλογες αυτών των ΜΑΤ!

Παρά τις αποχωρήσεις και τη διάσπαση, το αντάρτικο πόλης συνεχίστηκε, αφού οι επιπτώσεις του Μνημονίου και η στάση μέρους του πολιτικού συστήματος ωθούσαν όλο και περισσότερα μέλη της κοινωνίας σε ακραίες συμπεριφορές.

Μόνο που τώρα δεν υπήρχε μόνο το ένα άκρο. Σταδιακά, με την εκφορά του αντιμνημονιακού και καταγγελτικού λόγου και την ανάδειξη των ευθυνών των λεγόμενων συστημικών κομμάτων, η Χρυσή Αυγή αποτέλεσε μια λύση, έναν προορισμό για εκείνους τους Ελληνες που ήθελαν να εκφράσουν την οργή και την αντίδρασή τους στις ακολουθούμενες μνημονιακές πολιτικές, αλλά και για τους κινδύνους δημογραφικής αλλοίωσης του έθνους από τις ανεξέλεγκτες ροές των λαθρομεταναστών, που το κράτος αδυνατούσε να ελέγξει!

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Το διακύβευμα…

Toυ ΚΩΣΤΑ Δ. ΚΑΒΒΑΘΑ

Η αλήθεια είναι ότι, τις τελευταίες 10 ημέρας ο κοινωνικός ιστός δέχτηκε ισχυρό πλήγμα. Εκεί δλδ που, τα κόμματα του συνταγματικού τόξου κοιμούνταν τον ύπνο του δικαίου βλέποντας χαρούμενα πλεονασματικά όνειρα ακούγεται ένας κρότος και, από το υποσυνείδητο της δικομματικής κυβέρνησης, τα μέλη της οποίας έριξαν την Ελλάδα στα τέσσερα για να μπορεί να της κάνει (πιο εύκολα) την Πράξη ο κάθε Μαζούχ και εμφανίζεται το άσχημο πρόσωπο της Χ.Α

Μέχρι τότε τα κόμματα του Ουράνιου Τόξου δεν είχαν αντιληφθεί την ύπαρξη του Αυγού που τα ίδια είχαν γεννήσει παρ’ ότι, τυπάκια σαν το Gollum der Bidet. το Benny de Shrek,  to Tza-kri, to Papa-kosta, to Lov-Erdo, to Kara-man, to Aki Tzoxa, to H1N1, to Von Droutsa και, για να μη ξεχάσω, το George II, Papandrew III  το κλωσούσαν αλλά επίσης δεν το είχαν καταλάβει. 

Ένας φίλος μου έλεγε ότι, ο λόγος που διέφυγε της προσοχής τους και το ανακάλυψαν μετά την στυγερή δολοφονία του Παύλου Φύσσα είναι ότι, έχουν πλαδαρά οπίσθια αλλά, ένας άλλος που παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις στην Ελληνίτσα μου είπε ότι, η περίπτωση της Χ.Α ήταν ίδια μ’ εκείνη των Ιμίων, της Μαδρίτης, της Ελληνικής Οικονομίας, του Δημόσιου Χρέους και άλλων φυσικών και οικονομικών καταστροφών που προέκυψαν ενώ, τα τυπάκια ήταν απασχολημένα με τις παραστάσεις του Μεγάρου Μουσικής, το Χρηματιστήριο (θυμηθείτε τα Papa-Antoniou, Tsou-Katou, La-Lioti, Golden-Eidi και άλλα ον ουκ έστι αριθμός

Οπότε τίθεται, πάλι, το ερώτημα: ποιο το διακύβευμα  το οποίο προκαλεί σοβαρό ρήγμα με τον πολίτη ο οποίος έχει χαθεί στην γκρίζα ζώνη που μας αφορά όλους; 

Μπας κι’ είναι οι κάμποι τα βουνά μπας κι’ είναι οι ραχούλες;  

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Το χρυσό χάπι

Της Κατερίνας Πάντα

Τελευταίως όποιο κανάλι κι αν αλλάξουμε, όπου κι αν σερφάρουμε στο internet, το θέμα που παίζει είναι ένα και μοναδικό: Αυτό της Χρυσής Αυγής λες κι εντελώς ξαφνικά  ξεχάσαμε όλα μας τα προβλήματα.
Αυτό βέβαια σε ό,τι αφορά τα ΜΜΕ, όχι τους πολίτες.
Βλέπουμε μια εκτελεστική και μια δικαστική εξουσία να δρουν με ταχύτητα φωτός και αναρωτιόμαστε αν πρόκειται για ελληνικές.
Βλέπουμε την αστυνομία να εκτελεί πάραυτα εντολές και ίσως αισθανόμαστε ολίγον από θεατές του Law & Order.
Παρ΄ ολίγον θα πιστέψουμε ότι ζούμε σ΄ ένα ευνομούμενο κράτος. 
Αλλά οι ψευδαισθήσεις δυστυχώς είναι καταδικασμένες να κρατούν πολύ λίγο. 
Διαβάζοντας αποσπασματικά έστω το πόρισμα του εισαγγελέα  αναρωτιόμαστε... Γιατί;
Γιατί αφού το κατηγορητήριο αναφέρεται σε παρελθούσες έκνομες δραστηριότητες ετών της ΧΑ, η πλειονότητα των οποίων στοιχειοθετούν αυτόφωρες συλλήψεις έστω των πυρήνων της, δεν έγιναν τότε;
Γιατί αφού η ανθρωποκτονία του Παύλου Φύσσα δεν ήταν η πρώτη-σύμφωνα πάντα με το κατηγορητήριο- ανέλαβαν τώρα να αποδώσουν δικαιοσύνη;
Γιατί αφού  η δράση της Χρυσής Αυγής "μετρά" στον τόπο 26 χρόνια ζωής, καθώς χρονολογείται από το 1987, επέτρεψαν στόν κύριο Μιχαλολιάκο που «γνώριζε, συντόνιζε, οργάνωνε» τα πάντα  σε μια οργάνωση που είχε συνωμοτικούς κανόνες και πανελλήνια δράση», να θέσει υποψηφιότητα για το Ελληνικό κοινοβούλιο επικεφαλής ενός κόμματος;
Γιατί τα ΜΜΕ, η αστυνομία, η δικαιοσύνη και οι πολιτικοί, βάλθηκαν να μας ενημερώσουν αναδρομικά τώρα;
Πόσο λοιπόν συναίτιοι μπορούν να θεωρηθούν οι κυβερνώντες για την κάλυψη αυτή;  

Εκτός και αν προσπαθούν να μας πείσουν ότι μόλις τώρα τα ανακάλυψαν όλα αυτά και όχι γιατί τα ποσοστά της ΧΑ ανέβηκαν επικίνδυνα πολύ με αυξητικές προοπτικές στις επικείμενες ευρωεκλογές που θορύβησαν εαυτούς και εταίρους, δίνοντας παράλληλα πόρτα εξόδου στους δικούς τους ψηφοφόρους.
Βεβαίως διαβάσαμε σωρεία δηλώσεων, ένθεν κακείθεν, πάντα με φόντο τη Δημοκρατία. "Δημοκρατία χωρίς εφαρμογή νόμου δεν υπάρχει". 

Σωστά... Μόνο που προς ενημερωσίν σας Κυρίες και Κύριοι, η δημοκρατία στην χώρα αυτή  κατάντησε το μέσον πολιτικών επιλογών, που σου επιτρέπει να ψηφίζεις αυτόν που σου τάζει τα περισσότερα ψέματα, για να τον βρίζεις μετά όσο γίνεται περισσότερο, ή αλλιώς μέσον συνδιαλλαγής μέσα σ΄ ένα σύνταγμα πού αν τεντώσει περισσότερο, για υμετέρους πάντα λόγους, σπάει.
Και αυτό είναι δικό σας επίτευγμα. Τη Χρυσή Αυγή και τις ενέργειές της, θα την κρίνει πλέον η δικαιοσύνη.
Από αύριο όμως, όταν ο κουρνιαχτός κατακαθίσει, θα θυμηθούμε πάλι ότι, ούτε η οικονομική κρίση ούτε το μνημόνιο δεν ήταν αρκετά για να σταματήσουν το όργιο διαφθοράς και διασπάθισης του Δημοσίου χρήματος πολιτικών, παρατρεχάμενων και Τοπικής Αυτοδιοίκησης, την κακοδιαχείριση και παραβίαση των νόμων. Ότι άνω του 10% του ΑΕΠ μας χάνεται ακόμη στις δαιδαλώδεις διαδρομές της διαφθοράς που παραμένει ατιμώρητη και που αν αποκαλυπτόταν, το κόστος της χρεοκοπίας μας θα ήταν μικρότερο.
Ότι το υπολογισθέν ύψος της κρατικής κυρίως διαφθοράς, ως προς το κόστος για το Ελληνικό δημόσιο (έκθεση Ρακιντζή), παραμένει στα 30 δισ. ετησίως.
Ότι οι πραγματικές μεταρρυθμίσεις του παράλυτου και δυσλειτουργικού τομέα που υπάρχει για να ταλαιπωρεί, μαζί και των οργανισμών του που θα εξοικονομούσαν πόρους, αποτελούν ακόμη κενό γράμμα.
Θα θυμηθούμε ότι, ένας Άκης και οι ολίγοι συν αυτώ, μαζί με τη Χρυσή Αυγή, δεν φθάνουν για να φέρουν την πολυπόθητη κάθαρση στο λίαν βεβαρυμμένο από αμαρτίες πολιτικό μας σκηνικό.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Mήπως «πλαφόν» και στα εγκλήματα;

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΑ

Το έγκλημα, η βία, ο τραμπουκισμός, η παντοδαπή κακουργία στο όνομα ιδεολογικών αντιθέσεων ή πολιτικών στοχεύσεων δεν μπορούν να απειλήσουν τη δημοκρατία (την ομαλότητα του πολιτικού βίου), όταν λειτουργεί δημοκρατία. 

Tέτοια συμπτώματα, εμφανιζόμενα κατά συρροήν, μάλλον αποκαλύπτουν τη δημοκρατία καταργημένη, προσχηματική, σκιώδη. Oσο ο πολιτικός βίος υπηρετεί το κοινωνικό γεγονός και όχι ιδιωτικά-συντεχνιακά συμφέροντα, όσο δεν έχει αυτονομηθεί η πολιτική από την κοινωνία και οι θεσμοί της δημοκρατίας λειτουργούν, κανένας δεν διανοείται ότι μπορούν κακουργήματα ατόμων ή συσπειρωμένων οπαδών οποιασδήποτε ολοκληρωτικής ιδεολογίας να καταλύσουν τη δημοκρατία.

H φρικτή δολοφονία εν ψυχρώ ενός τριαντατετράχρονου παλικαριού από μέλος του κοινωνικού αποστήματος που αυτοτιτλοφορείται «Xρυσή Aυγή» λειτούργησε σαν θρυαλλίδα για μια επιπλέον παταγώδη έκρηξη της αηδιαστικής υποκρισίας των συντεχνιών που αυτο-ονομάζονται «κόμματα»: Ωρύονται και ολολύζουν ότι κινδυνεύει η δημοκρατία, απειλείται το πολίτευμα της χώρας από τον ψυχανώμαλο δολοφόνο και τη συμμορία των περιθωριακών που αναμασούν παραληρήματα νεκρών ιδεολογημάτων φρίκης εφιαλτικής.

Aποτρόπαιο το γεγονός, αλλά επωφελέστατη ευκαιρία για τις κομματικές συντεχνίες: Nα σκυλεύσουν τη φρίκη και το έγκλημα, να τα μεταποιήσουν σε κολυμβήθρα του Σιλωάμ ικανή να εξαγνίσει (στο πεδίο των εντυπώσεων) αναρίθμητα δικά τους εγκλήματα. 

Mε ποια λογική; 

Mε τη λογική του «πλαφόν» που εγκαινίασε ο Aνδρέας Παπανδρέου. Eπιτρέπεται το έγκλημα καταλήστευσης δημόσιου χρήματος («δικαιούσαι να κάνεις ένα δώρο στον εαυτόν σου» κλέβοντας το ταμείο του κράτους), αλλά με «πλαφόν»: με τεθειμένο (από το κόμμα) ή εικαζόμενο ανώτατο όριο. Δεν πρόκειται δα και για ανθρωποκτονία!

Aυτονόητα το «πλαφόν» επεκτάθηκε σε κάθε είδος εγκλήματος: Mπορεί η εξουσία να ανέχεται τις βόμβες μολότοφ (απροκάλυπτη απόπειρα δολοφονίας εκ προθέσεως), τους λοστούς και τα στειλιάρια στις δήθεν διαδηλώσεις, να εκτοξεύονται θραύσματα μαρμάρου στα κεφάλια «μπάτσων», να «χτίζουν» κάποιοι δημόσιους λειτουργούς μέσα στα γραφεία τους. Aυτονόητα νομιμοποιημένες οι «καταλήψεις», αδίωκτοι οι βανδαλισμοί, οι εμπρησμοί, οι λεηλασίες, ατιμώρητες οι απεργίες κοινωνικού εκβιασμού, ο αποκλεισμός και η νέκρωση του οδικού δικτύου της χώρας (χωρίς να εξαιρούνται ούτε τα ασθενοφόρα οχήματα). Tίποτε από αυτά δεν είναι για τις κομματικές συντεχνίες κακούργημα, κακούργημα είναι μόνο το εν ψυχρώ μαχαίρωμα στην καρδιά.

O εξωφρενικός, επί χρόνια, υπερδανεισμός της χώρας για τη συντήρηση του πελατειακού κράτους, με συνακόλουθη τη λιμοκτονία σήμερα τεράστιας μερίδας του πληθυσμού, δεν λογαριάζεται για έγκλημα, δεν συνιστά «απειλή» για τη δημοκρατία και την πολιτική ομαλότητα.  

Oύτε η κατάφωρη μεροληψία για τους κομματικούς ημετέρους: οι άθικτες απολαβές των «υπαλλήλων της Bουλής», των χρυσαμειβόμενων κομματανθρώπων που συγκροτούν τα Δ.Σ. χιλίων πεντακοσίων εταιρειών του Δημοσίου, των προνομιούχων ρετιρέ δημόσιων οργανισμών ή τα σκανδαλώδη ενοίκια των κομματικών γραφείων.  

Yπάρχει «πλαφόν» στο έγκλημα και είναι μόνο η ανθρωποκτονία – δεν είναι καν οι ιλιγγιώδεις καταχρήσεις εργοληπτών και προμηθευτών του Δημοσίου, δεν είναι η μεθοδική καταστροφή της γλώσσας, η κατασυκοφάντηση της Iστορίας, ο διωγμός της ποιότητας, η θεσμοποίηση της αναξιοκρατίας.

ΚΟΣΜΟΣ: «Πείραμα τιμιότητας» αναδεικνύει τις πιο τίμιες πόλεις του πλανήτη

Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΝΙΑΩΤΗ

Πώς ένα «χαμένο» πορτοφόλι και ένα δημοφιλές περιοδικό γίνονται... ικανά να κρίνουν το ήθος πολιτών και να δημιουργήσουν μια νέα λίστα με τις πολύ ή λιγότερο τίμιες πόλεις του πλανήτη.

   

Εάν βρίσκατε ένα πορτοφόλι γεμάτο χρήματα στο δρόμο θα το επιστρέφατε στον ιδιοκτήτη ή μήπως θα το κρατούσατε;  

Αυτό ακριβώς το ερώτημα βρίσκεται στον πυρήνα του «πειράματος τιμιότητας», που έστησε το «Readers Digest», και ανεβάζει στο βάθρο του ήθους τους πολίτες του Ελσίνκι ενώ στέλνει στο ναδίρ της λίστας τη Λισαβόνα.

Οι ερευνητές του περιοδικού «έχασαν» συνολικά 192 πορτοφόλια - 12 σε 16 πόλεις του κόσμου και κατέγραψαν τις αντιδράσεις. Τα πορτοφόλια περιείχαν επαγγελματικές κάρτες, εκπτωτικά κουπόνια, χαρτονομίσματα αξίας 50 ευρώ, μία οικογενειακή φωτογραφία και στοιχεία επικοινωνίας του κατόχου. Και τα... αποτελέσματα δεν ήταν πάντα τα προφανή.

Οι πιο «τίμιες» πόλεις στον κόσμο

(βάσει του αριθμού των πολιτών που επέστρεψαν το πορτοφόλι):

ΒΡΕΤΑΝΙΑ: Οι μισοί πιλότοι έχουν αποκοιμηθεί στο πιλοτήριο!

Περισσότεροι από τους μισούς Βρετανούς πιλότους παραδέχθηκαν ότι έχουν αποκοιμηθεί ενόσω βρίσκονταν στο πιλοτήριο, σύμφωνα με έρευνα που διενεργήθηκε λίγες ημέρες πριν την ψήφιση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο νέων κανόνων ασφαλείας για τους πιλότους.

Σύμφωνα με την Ένωση Βρετανών Πιλότων (BALPA), το 56% των 500 πιλότων που εργάζονται σε εμπορικές πτήσεις παραδέχθηκε ότι έχει αποκοιμηθεί στο πιλοτήριο και σχεδόν ένας στους τρεις από αυτούς δήλωσαν ότι όταν ξύπνησαν είδαν ότι κοιμάται και ο συγκυβερνήτης.

Η εταιρεία δημοσκοπήσεων ComRes, που διενήργησε την έρευνα, βρήκε ότι το 84% των ερωτηθέντων πιστεύει πως οι ικανότητές του έχουν μειωθεί τους τελευταίους έξι μήνες εξαιτίας της κόπωσης, ενώ οι μισοί δήλωσαν ότι η εξάντληση των πιλότων είναι η μεγαλύτερη απειλή για την ασφάλεια των πτήσεων.

Η δημοσκόπηση δόθηκε στη δημοσιότητα από την BALPA λίγες ημέρες πριν μια ψηφοφορία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που αναμένεται τη Δευτέρα για τους νέους κανόνες ασφαλείας για τους πιλότους, οι οποίοι θα αντικαταστήσουν τους βρετανικούς κανονισμούς.

Η BALPA εξέφρασε την ανησυχία της ότι οι προτεινόμενες αλλαγές θα μειώσουν τα βρετανικά κριτήρια ασφαλείας.

Οι νέοι κανόνες προβλέπουν ότι οι πιλότοι θα μπορούν να εργάζονται έως και 110 ώρες σε διάστημα δύο εβδομάδων, σε σχέση με τις 95 που ισχύει μέχρι τώρα στη Βρετανία, ενώ τη νύχτα θα μπορούν να εργάζονται έως και 11 ώρες, σε σχέση με το όριο των 10 ωρών που ισχύει μέχρι τώρα.

ΚΙΝΑ: Εγκαινιάστηκε η ζώνη ελεύθερου εμπορίου της Σαγκάης

Εγκαινιάστηκε  η ζώνη ελεύθερου εμπορίου της Σανγκάης, η οποία θα αποτελέσει ένα εργαστήριο των οικονομικών μεταρρυθμίσεων της Κίνας, της δεύτερης οικονομικής δύναμης παγκοσμίως, όπως μετέδωσαν τα επίσημα κινεζικά μέσα ενημέρωσης.

Η ζώνη αυτή 29 τετραγωνικών χιλιομέτρων "άρχισε σήμερα να είναι επιχειρησιακή", σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, μετέδωσε το πρακτορείο ειδήσεων Νέα Κίνα.

Αποτελεί ένα "πεδίο δοκιμών για τις κινεζικές αρχές με στόχο την εμβάθυνση των μεταρρυθμίσεων που προσανατολίζονται προς την αγορά και την προώθηση της οικονομικής ευρωστίας", πρόσθεσε το πρακτορείο.

Το σχέδιο αυτό προβλέπει πιο ανοιχτές εμπορικές συναλλαγές στις υπηρεσίες, με τις ξένες και τις ιδιωτικές επενδύσεις να επιτρέπονται σε 18 τομείς υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένου του οικονομικού, του ναυτιλιακού, του εμπορικού και του πολιτιστικού.

KATAΡ 2022: Το Μουντιάλ των καταραμένων

Ωσπου ο διαιτητής να σφυρίξει την έναρξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2022, στο Κατάρ, τουλάχιστον 4.000 μετανάστες εργάτες μπορεί να έχουν χάσει τη ζωή τους εξαιτίας των άθλιων συνθηκών εργασίας που συνοδεύουν την κατασκευαστική φρενίτιδα, προειδοποιεί η Διεθνής Συνδικαλιστική Ομοσπονδία (ITUC). 

Το σκάνδαλο για τους «σύγχρονους σκλάβους» του Παγκοσμίου Κυπέλλου του Κατάρ αποκάλυψε η βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιαν». Η Ομοσπονδία επιβεβαιώνει το γεγονός των ανεξήγητων θανάτων τα δύο τελευταία χρόνια στα εργοτάξια του αραβικού εμιράτου και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. Περίπου 500.000 ακόμη μετανάστες από το Νεπάλ, την Ινδία και τη Σρι Λάνκα αναμένεται να συρρεύσουν τα επόμενα χρόνια στο Κατάρ προκειμένου στάδια, δρόμοι, ξενοδοχεία και λοιπές υποδομές να είναι έτοιμα στην ώρα τους. Εάν οι Αρχές δεν αναλάβουν δράση τώρα, ο ρυθμός των θανάτων μπορεί να φθάσει έως και τους 600 τον χρόνο. Σήμερα εκτιμάται ότι ένας εργάτης χάνει τη ζωή του κάθε μέρα.  

 

Οι εκτιμήσεις της Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας βασίζονται στα μέχρι σήμερα ποσοστά θανάτων ανάμεσα στους νεπαλέζους και σους ινδούς εργάτες, οι οποίοι αποτελούν τον πυρήνα του εργατικού δυναμικού του Κατάρ - συνολικά 1,2 εκατ. μετανάστες εργάζονται στο Κατάρ, η πλειονότητά των οποίων απασχολείται στον κατασκευαστικό κλάδο. Σύμφωνα με έγγραφα της πρεσβείας του Νεπάλ στην Ντόχα, τα οποία επικαλείται η «Γκάρντιαν», τουλάχιστον 44 εργάτες πέθαναν την περίοδο μεταξύ 4 Ιουνίου και 8 Αυγούστου. Περισσότεροι από τους μισούς νέοι άνθρωποι, κοντά στα 20, πέθαναν από έμφραγμα, ανακοπή καρδιάς ή δυστύχημα εν ώρα εργασίας.

 

Την ίδια ώρα, εκατοντάδες συνάδελφοί τους καταγγέλλουν απάνθρωπες συνθήκες εργασίας. Μιλούν για καταναγκαστική εργασία και δεκάδες απλήρωτα μεροκάματα. Αποκαλύπτουν ότι οι εργοδότες τούς κατάσχουν παράνομα τα διαβατήριά τους, προκειμένου να τους κρατούν ομήρους και τους υποχρεώνουν να δουλεύουν αδιάκοπα κάτω από τη ζέστη της ερήμου χωρίς νερό και χωρίς φαγητό!

ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΣΤΗΝ ΠΡΕΣΒΕΙΑ.  

Μέχρι στιγμής περίπου 30 νεπαλέζοι εργάτες έχουν βρει καταφύγιο στην πρεσβεία τους στην Ντόχα για να δραπετεύσουν, όπως τονίζουν, από το κτηνώδες εργασιακό καθεστώς. Ολες οι καταγγελίες περιγράφουν μια αλυσίδα εκμετάλλευσης η οποία ξεκινά από τα φτωχά χωριά του Νεπάλ και καταλήγει στην ηγεσία του Κατάρ, ενώ η συνολική εικόνα που δίνεται προς τα έξω παρουσιάζει ένα από τα πιο πλούσια κράτη του κόσμου να εκμεταλλεύεται ένα από τα πιο φτωχά προκειμένου να είναι έτοιμο για το 2022. Μια «ανοιχτή φυλακή», όπως το χαρακτήρισε πρόσφατα ο νεπαλέζος πρεσβευτής Μάγια Κουμάρι Σάρμα.  

 

«Θέλουμε να φύγουμε, αλλά η κατασκευαστική εταιρεία δεν μας αφήνει», τονίζει νεπαλέζος μετανάστης ο οποίος εργάζεται στο Lusail City, τη νέα «πόλη» που χτίζεται από το μηδέν, απέχει μόλις 15 χλμ. από το κέντρο της Ντόχα και θα περιλαμβάνει εκτός πολλών άλλων το 90.000 θέσεων στάδιο που θα φιλοξενήσει τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου. «Είμαι θυμωμένος με τον τρόπο που μας φέρονται. Δεν μπορούμε όμως να κάνουμε τίποτα. Μας ανάγκασαν να έρθουμε για να ζήσουμε, αλλά σταθήκαμε άτυχοι», προσθέτει στην «Γκάρντιαν».

 

Σχεδόν όλοι οι εργάτες από το Νεπάλ είναι χρεωμένοι μέχρι τον λαιμό. Είναι υποχρεωμένοι να πληρώσουν - με τόκο - τους πράκτορες οι οποίοι τους έστειλαν για εργασία στο Κατάρ. Πράγμα φύσει αδύνατον, όταν οι ίδιοι έχουν να πληρωθούν μήνες και δεν έχουν καν χαρτιά για να φύγουν.

ΚΑΤΕΡΓΟ.  

ΗΠΑ: Πράκτορες της NSA παρακολουθούσαν τις συνομιλίες των ερωτικών τους συντρόφων

Tις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις των ερωτικών συντρόφων τους υπέκλεπταν κάποιοι πράκτορες της υπηρεσίας, «αξιοποιώντας» το πρόγραμμα παρακολουθήσεων της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας των ΗΠΑ (NSA) επί χρόνια, όπως διαπιστώθηκε σε εσωτερική έρευνα της υπηρεσίας. Όπως διαπιστώθηκε, υπήρξε "σκόπιμη κατάχρηση" των προγραμμάτων από τον Ιανουάριο του 2003. "

Η αμερικανική νομοθεσία απαγορεύει τις παρακολουθήσεις πολιτών των ΗΠΑ ή ξένων που είναι νόμιμα εγκατεστημένοι στη χώρα, εκτός και εάν υπάρχουν υποψίες για τρομοκρατικές δραστηριότητες. Επίσης απαγορεύει κατηγορηματικά παρακολουθήσεις για προσωπικούς λόγους.

HΠΑ: Εκπατρισμένοι Αμερικανοί αποποιούνται την υπηκοότητά τους για φορολογικούς λόγους

Ένας νέος φόρος που θα ισχύσει από την επόμενη χρονιά αναγκάζει όλο και περισσότερους Αμερικανούς που ζουν εκτός ΗΠΑ να αποποιηθούν την αμερικανική τους υπηκοότητα.

Από την 1^η Ιουλίου του 2014 θα εφαρμοστεί ο «νόμος φορολόγησης λογαριασμών εξωτερικού» (Fatca) που απαιτεί από τράπεζες του εξωτερικού να ενημερώνουν τη φορολογική υπηρεσία των ΗΠΑ (IRS) για στοιχεία των λογαριασμών Αμερικανών ή εταιρειών που ανήκουν σε Αμερικανούς. Με λίγα λόγια, αν είσαι υπήκοος ΗΠΑ και ζεις στο εξωτερικό, θα πρέπει να πληρώσεις φόρους στο αμερικανικό κράτος.

Οι συμφωνίες για την ανταλλαγή των στοιχείων έχουν ήδη υπογραφεί με τραπεζικά ιδρύματα στη Βρετανία, τη Γερμανία, την Ελβετία, την Ιρλανδία, την Ισπανία, τη Νορβηγία και άλλα κράτη. Οι εμπνευστές του μέτρου ευελπιστούν ότι έτσι θα γεμίσουν τα αμερικανικά ταμεία με 80 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο από διαφεύγοντες φόρους.

Ως απάντηση, κάποιοι επιλύουν το ζήτημα ριζικά: αποποιούνται την υπηκόοτητά τους και πλέον δεν εχουν να αποδώσουν κανένα φόρο στο αμερικανικό κράτος, αφού δεν είναι πολίτες των ΗΠΑ. Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν, τους πρώτους έξι μήνες του 2013 από το αμερικανικό διαβατήριο παραιτήθηκαν 1.810 άτομα - μια εντυπωσιακή άνοδος από τον αριθμό των 228 Αμερικάνων που είχαν προβεί σε μια ανάλογη κίνηση το 2008.

ΗΠΑ-ΤOYΡΚΙΑ: Νέο αγκάθι στις μεταξύ τους σχέσεις λόγω αμυντικής συνεργασίας της Αγκυρας με κινεζική εταιρεία, στην οποία έχουν επιβληθεί αμερικανικές κυρώσεις

Οι ΗΠΑ εξέφρασαν σοβαρή ανησυχία στην Τουρκία για την απόφασή της να προχωρήσει στην συμπαραγωγή ενός συστήματος αντιαεροπορικής και αντιπυραυλικής άμυνας μεγάλου βεληνεκούς με μια κινεζική εταιρεία στην οποία έχουν επιβληθεί κυρώσεις από τις ΗΠΑ.
Η Τουρκία, χώρα μέλος του ΝΑΤΟ, ανακοίνωσε αυτήν την εβδομάδα ότι επέλεξε το αντιπυραυλικό αμυντικό σύστημα FD-2000 της κινεζικής εταιρείας China Precision Machinery Import and Export Corp (CPMIEC), έναντι των ανταγωνιστικών συστημάτων ρωσικών, αμερικανικών και ευρωπαϊκών εταιρειών.
Στην CPMIEC έχουν επιβληθεί κυρώσεις από τις ΗΠΑ για παραβίαση της απαγόρευσης μεταφοράς στρατιωτικού εξοπλισμού, τεχνολογίας και υπηρεσιών προς το Ιράν, τη Βόρεια Κορέα και τη Συρία (INKSNA).
"Εκφράσαμε τις σοβαρές μας ανησυχίες για τις συνομιλίες της τουρκικής κυβέρνησης για μια σύμβαση με μια εταιρεία, στην οποία έχουν επιβληθεί αμερικανικές κυρώσεις, για ένα αντιπυραυλικό αμυντικό σύστημα, το οποίο δεν θα είναι διαλειτουργικό με τα συστήματα του ΝΑΤΟ ή με τις συλλογικές δυνατότητες αμυντικών επιχειρήσεων", δήλωσε εκπρόσωπος του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών.
"Οι συνομιλίες μας πάνω σε αυτό το θέμα θα συνεχιστούν", πρόσθεσε η ίδια.

"Επίγεια σοφία"

Δείρ’ τονε για τ’ αβγό, να μην σου πάρ’ την κότα.

Ελληνική Παροιμία
 

Όποιος σκάβει το λάκκο τ’ αλλουνού, πέφτει ο ίδιος μέσα.

Ελληνική παροιμία

Δεν θα τιμωρηθείς για το θυμό σου, θα τιμωρηθείς από το θυμό σου.

Βούδας, 563-483 π.Χ.,

Σαν σήμερα (30/9/ΧΧΧΧ)

1846: Ο δρ Γουίλιαμ Μόρτον χρησιμοποιεί για πρώτη φορά τον αιθέρα ως αναισθητικό για την εξαγωγή δοντιού, στο Τσάρλεστον της Μασαχουσέτης.

1922: Η ελληνική κυβέρνηση αποδέχεται τη συμφωνία της Διάσκεψης των Μουδανιών, με την οποία δίδεται στους Τούρκους και η Ανατολική Θράκη μέχρι τον Έβρο.

1988: Ο Ανδρέας Παπανδρέου υποβάλλεται σε εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς στο Χέρφιλντ του Λονδίνου.

1955: Σκοτώνεται σε τροχαίο ο Τζέιμς Ντιν.

1978: Πεθαίνει ο Λαυρέντης Διανέλος.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Το DNA της πολιτικής βίας* και η μετάλλαξη

Toυ ΣΑΒΒΑ ΚΑΛΕΝΤΕΡΙΔΗ

O γενετικός κώδικας της λεγόμενης πολιτικής βίας από το 1974 και εντεύθεν κρύβεται στα γεγονότα της ταραγμένης περιόδου της Κατοχής, της Αντίστασης και του Εμφυλίου, καθώς και στον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε το ελληνικό κράτος κατά τη μετεμφυλιακή περίοδο την απόπειρα γεωπολιτικού αναπροσανατολισμού της χώρας από δυνάμεις που προσπάθησαν να κεφαλαιοποιήσουν πολιτικά την Εθνική Αντίσταση στα χρόνια της Κατοχής.

Οι δεκάδες χιλιάδες των θυμάτων του Εμφυλίου και από τις δυο πλευρές, που είχαν δημιουργήσει ένα βαθύτατο ρήγμα στην ελληνική κοινωνία, σε συνδυασμό με τις διώξεις και τον αποκλεισμό από τη συμμετοχή στο κράτος και τη διαχείριση της εξουσίας μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας, ήταν θαυμάσιο εργαλείο στα χέρια των εξωτερικών δυνάμεων, που ήθελαν τη χειραγώγηση της χώρας, οι οποίες άσκησαν την επιρροή τους για τους δικούς στους σκοπούς στις κυβερνήσεις της μεταπολεμικής περιόδου.

Ανάλογου χαρακτήρα προβλήματα που βίωσε η ελληνική κοινωνία την περίοδο της επτάχρονης δικτατορίας δημιούργησαν ένα εκρηκτικό πεδίο, το οποίο δεν επέτρεπε την ομαλή λειτουργία της δημοκρατίας ακόμα και μετά τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ.

Οι πολιτικές διώξεις, οι αποκλεισμοί, η εκδικητική διαχείριση της εξουσίας απέναντι σε ένα σημαντικό κομμάτι των Ελλήνων πολιτών, ο βιασμός της δημοκρατίας επί επτά συνεχή χρόνια δημιούργησαν «μαύρες τρύπες» σε διάφορα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας, οι οποίες διψούσαν για βία. Η ανισορροπία και η βία που ασκήθηκε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο από το κράτος και από τους συνοδοιπόρους του σε μεγάλη μερίδα των Ελλήνων είχε την προδιάθεση να γεννήσει βία.

Κάπως έτσι, και κάτω από αυτές τις συνθήκες, άρχισε να γεννάται και να ανελίσσεται ο γενετικός κώδικας της πολιτικής βίας στην Ελλάδα μετά το 1974, η οποία έχει σταθερά αριστερά χαρακτηριστικά, με το κράτος και τα υπολείμματα των παρακρατικών μηχανισμών, που επανδρώνονταν από στελέχη της Δεξιάς, τις περισσότερες φορές να απαντούν αντανακλαστικά στην αριστερή βία, ιδιαίτερα όταν αυτή αποκτούσε ιδιαίτερα ενοχλητικά χαρακτηριστικά.

Η πολιτική βία είχε διάφορες εκφάνσεις και μορφές, αρχίζοντας από τις δυναμικές κινητοποιήσεις εργατών και επαγγελματιών διαδηλωτών, τις καταλήψεις δημοσίων κτιρίων και σχολείων και τους προπηλακισμούς ατόμων και ομάδων που είχαν άλλη άποψη ή εξυπηρετούσαν άλλους σκοπούς και φτάνοντας μέχρι τις μολότοφ, τις ένοπλες ληστείες, τα καλάσνικοφ και τα σαρανταπεντάρια, που «απέδιδαν επαναστατική Δικαιοσύνη» επί τη βάσει αποφάσεων κλειστών τρομοκρατικών ομάδων, που είχαν ενοποιήσει τις τρεις εξουσίες, δικάζοντας, καταδικάζοντας και εκτελώντας ανθρώπους, εξυπηρετώντας διάφορους αριστερούς και «επαναστατικούς» σκοπούς.

Σε όλα αυτά, οι δράστες-εραστές της πολιτικής βίας είχαν ως υποστηρικτές στρατιές διανοουμένων και δημοσιογράφων, που έβρισκαν πάντα το κατάλληλο ιδεολογικό περιτύλιγμα για να παρουσιάσουν τις καταλήψεις, τις καταστροφές, τις μολότοφ, τις ληστείες και τις δολοφονίες, δηλαδή τον εξ αριστερών βιασμό της δημοκρατίας, ως πράξεις που είχαν χαρακτηριστικά κοινωνικών αγώνων, χαρακτηρίζοντας τις καταλήψεις σχολείων, στις οποίες έγινε γνωστός ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, όχι απλά δυναμικούς αλλά και δημοκρατικούς (sic) αγώνες, τις ένοπλες ληστείες απαλλοτριώσεις και τις δολοφονίες... απονομή Δικαιοσύνης! Τη δε παράταξη που ήταν φιλικά προσκείμενη σ’ αυτόν τον βιασμό, προοδευτική και δημοκρατική!!!

Η κατάσταση αυτή έλαβε τεράστιες διαστάσεις μετά το 1981, όταν οι κυβερνήσεις της «Αλλαγής» όχι μόνο γκρέμισαν το κράτος της Δεξιάς, χωρίς όμως να φροντίσουν να χτίσουν ένα σύγχρονο και δημοκρατικό κράτος, αλλά το στελέχωσαν, εκτός των άλλων, με άτομα που προέρχονταν ή ανήκαν στις «μαύρες τρύπες» που προαναφέραμε. Ετσι, το κράτος της Δεξιάς, που στιγμάτιζε, μεροληπτούσε και απέκλειε μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας από τη διαχείριση της εξουσίας, αντικαταστάθηκε από το κράτος των φρουρών της «Αλλαγής», των πρασινοφρουρών, ένα κράτος και ένα σύστημα που στηρίχτηκε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο από όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς, που όλοι μαζί θεώρησαν ότι ήλθε η ώρα της δικαίωσης και κάποιοι της εκδίκησης!

ΠΑΙΔΕΙΑ και ΚΟΙΝΩΝΙΑ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Γιατί, μικροαστέ, φοβάσαι το ιδιωτικό πανεπιστήμιο;

Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΜΠΟΥΚΑ

Πρώτα πρώτα, ας δούμε ποιος αντιπροσωπεύει τη φωνή της συλλογικής συνείδησης ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Τα κόμματα, οι ακαδημαϊκοί δημόσιοι υπάλληλοι, αρκετοί «επιφανείς» δημοσιογράφοι, οι απανταχού συνδικαλιστές και οι εκπρόσωποι των φοιτητικών παρατάξεων. Λίγο πολύ, αυτοί είναι οι «δυναμικοί» και «επίσημοι» εκπρόσωποι στην άρνηση, για απελευθέρωση των πανεπιστημίων και ίδρυση ιδιωτικών. Οι υπόλοιποι, γονείς, μαθητές, φοιτητές, καθηγητές μέσης εκπαίδευσης και ευρύτερη κοινή γνώμη συντηρούν μια γενικόλογη αντίδραση, που οφείλεται περισσότερο στην άγνοια και στην έλλειψη εμπιστοσύνης στο κράτος.

Όποτε όμως ανοίγει συζήτηση, ο χαμός γίνεται για τον περίφημο μικροαστό! Γι΄ αυτόν τον «ανήμπορο» πολίτη «παλεύουν» όλοι κι αυτόν έχουν στη «γενναία» τους συνείδηση! Τι θα γίνει με το παιδί του, που δεν θα έχει να δώσει τα δίδακτρα, γιατί να αποκλειστεί από τις σπουδές, τι κράτος ανάλγητο θα είναι αυτό που δεν θα μεριμνά για τη μόρφωσή του; Οι ίδιοι βέβαια, οι «φιλολαϊκοί» πνευματικοί και πολιτικοί εκπρόσωποι, έχουν εξασφαλίσει τα προνόμια του «αμαρτωλού» ιδιωτικού χώρου, για τις δικές τους οικογένειες κι έτσι μπορούν πια, απαλλαγμένοι από τα βάρη, να μάχονται για το δημόσιο πανεπιστήμιο. Πάντα για το καλό του μικροοαστού…! Όχι για το δικό τους…!

Κι αυτός, περιχαρής που βρίσκονται «ηρωικοί υπερασπιστές» του δικαιώματος της «δωρεάν εκπαίδευσης», κοιμάται ήσυχος και «ασφαλής». Βλέπει το παιδί του να αλλοτριώνεται στα σχολεία, να ακολουθεί λάθος ειδικότητες, να βολοδέρνει σε βρώμικα αμφιθέατρα, να πέφτει θύμα των φοιτητικών «κομματόσκυλων» και να καταντά επαίτης ενός ξοφλημένου πανεπιστημίου. Εν τω μεταξύ, πληρώνει φροντιστήρια, σπίτια και ένα κάρο λεφτά σε άλλες πόλεις, γεμίζει με ψευδαισθήσεις και, στο τέλος, ψάχνεται και βρίζει το κράτος, γιατί ο ίδιος συντηρεί τον «λαϊκοθρεμμένο» πτυχιούχο του, ως τα 35 και βάλε.

Γιατί, βρε μικροαστέ, δεν καταλαβαίνεις το δούλεμα; 

Τι ακριβώς φοβάσαι απ΄ το ιδιωτικό πανεπιστήμιο; 

Νομίζεις πως θα είναι σαν τα ΙΕΚ για αποτυχημένους, που διαφημίζουν στην τηλεόραση; Δεν καταλαβαίνεις ότι αυτό που φοβάσαι, δηλαδή τους ιδιώτες, τους αντιπροσωπεύει εδώ και δεκαετίες το κράτος; Σου πουλάει «προστασία» και στα παίρνει με άλλο τρόπο, κουτοπόνηρο και χυδαίο. Κάνε τον λογαριασμό για τη δική σου προσωπική τσέπη, δες τι σου στοιχίζει τώρα, το πτυχίο του παιδιού σου και μετά πρόσθεσε τα λεφτά που το κράτος δαπανά. Ρώτα στο Υπουργείο Παιδείας τι ξοδεύει για κάθε φοιτητή και κάνε τη σούμα… Δικά σου είναι τα λεφτά, όχι του Αρβανιτόπουλου. Ζήτα πίσω αν θες! Ποιος σου είπε πως είναι τζάμπα το δημόσιο πανεπιστήμιο;

Κάνε μια λίστα από όλους αυτούς που λυσσάνε εναντίον των ιδιωτικών πανεπιστημίων και βρες πού σπούδασαν τα παιδιά τους. Μετά, ρώτα τους πώς έχουν τη δυνατότητα να τα σπουδάζουν καλύτερα από το δικό σου. Ρώτα τους στην ψύχρα, πού βρήκαν τα λεφτά! Στήσ’ τους στον τοίχο και δες για ποιον λόγο δεν μπορούν να επιθυμήσουν και για το δικό σου παιδί, αυτό που απολαμβάνει το δικό τους. Ποια ταπεινά και βρώμικα ένστικτα δεν τους αφήνουν να οραματιστούν ένα καλύτερο πανεπιστήμιο και για τα παιδιά των άλλων;

ΠΑΙΔΕΙΑ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Αριστερά, εκπαίδευση και αρχαία

Της Βάσως Κιντή 

Αναπληρώτριας καθηγήτριας Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
 

 

Η δημόσια αντιπαράθεση για τα αρχαία έδειξε για πολλοστή φορά ότι συζητούμε με κοινοτοπίες και συνθήματα, καθηλωμένοι σε αντιδικίες του παρελθόντος, αδιάφοροι για την ουσία και τη συνθετότητα των προβλημάτων.

Στη συζήτηση στη Βουλή για το Νέο Λύκειο, όπου αποφασίστηκαν ακόμη και οι ώρες διδασκαλίας των μαθημάτων, δεν παρουσιάστηκαν μελέτες για να τεκμηριωθούν οι προτάσεις που έγιναν αλλά διατυπώθηκαν ιδεολογικά περιχαρακωμένες απόψεις. 

 

Ως συνήθως, η Δεξιά προασπίζεται την αρχαιοελληνική και ορθόδοξη παράδοση και η Αριστερά ενδιαφέρεται με παλινωδίες να την περιορίσει. Λέω με παλινωδίες διότι, ενώ γενικά η Αριστερά λέει πως υπερασπίζεται τις ανθρωπιστικές σπουδές και καταδικάζει τη χρησιμοθηρική γνώση, στη συγκεκριμένη περίπτωση καταδίκασε τα αρχαία ως νεκρά και άρα (;) άχρηστα (χρήσιμα, και άρα υποχρεωτικά, μόνο στους μαθητές που επιλέγουν κλασική παιδεία). Και ενώ ο περιορισμός των αρχαίων σημαίνει μείωση των φιλολόγων, η Αριστερά δεν συμφώνησε με τον περιορισμό του αριθμού των εισακτέων στις φιλολογικές σχολές ούτε συμφώνησε με τη συγχώνευση τμημάτων Θεολογίας. Ο,τι να 'ναι και ό,τι βολεύει κάθε φορά, αρκεί να ακούγεται αφηρημένα προοδευτικό και να εξυπηρετεί επικοινωνιακές στοχεύσεις.

Μπορεί στην εκπαίδευση να είναι κριτήριο το τι είναι χρήσιμο ή τι δεν μισούν τα παιδιά; 

 

Τι σημαίνει «χρήσιμο»; Χρήσιμο για τους μαθητές ή για την κοινωνία συνολικά, για το αύριο ή για το απώτερο μέλλον; 

 

Συμβιβάζονται πάντοτε όλα αυτά; Και τι είναι χρήσιμο στους μαθητές; Αυτό που θα τους βοηθήσει στην επαγγελματική τους αποκατάσταση την οποία θα προεξοφλούν από τα θρανία; 

 

Και πώς θα ανακαλύψουν οι μαθητές την κλίση τους αν δεν τους προσφέρει το σχολείο τη δυνατότητα να γνωρίσουν πολλές διαφορετικές διαδρομές; 

 

Και ποιος θα κρίνει τι είναι χρήσιμο στους μαθητές; Οι ίδιοι, οι καθηγητές, οι γονείς, η Βουλή, το υπουργείο; 

 

 Σίγουρα οι μαθητές, ειδικά στο λύκειο, πρέπει να έχουν δυνατότητες επιλογής, το σχολείο όμως δεν είναι μόνο απόλαυση, προϋποθέτει και πειθαρχία. Αν δεν μάθεις να πειθαρχείς σε έναν τρόπο σκέψης και πράξης (τον μαθηματικό, τον φιλοσοφικό, τον εμπειρικό/επιστημονικό, τον θεολογικό, τον μουσικό, τον αθλητικό κτλ.), δεν θα μπορέσεις να τον κατακτήσεις και στη συνέχεια κάποτε να υπερβείς τα σπουδαία  επιτεύγματά του. Και η πιο καινοτόμα δημιουργία δεν είναι παρά μια αναμέτρηση με την παράδοση των επί μέρους κλάδων στην οποία μας μυεί το σχολείο ακόμη και με στοιχεία καταναγκασμού. Γι' αυτό το τι μισούν οι μαθητές δεν είναι κριτήριο για το τι δεν πρέπει να μάθουν. Γιατί τότε θα έπρεπε να περιορίσουμε, π.χ., και τα μαθηματικά αφού αρκετοί τα μισούν και τα τρέμουν.

Το τι πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία δεν πρέπει να προκύπτει από τις πιέσεις των συντεχνιών (αν έχουν ισχύ οι κοινωνιολόγοι διδάσκεται κοινωνιολογία, αν ο υπουργός είναι οικονομολόγος διδάσκονται οικονομικά κτλ.) αλλά από τις προτεραιότητες που θέτουμε ως κοινωνία και από συγκεκριμένες έρευνες που δείχνουν πότε και πώς πρέπει να διδασκόμαστε τα μαθηματικά, τη μουσική, τη φυσική, τα αρχαία.  

 

Η μέθοδος που μαθαίνουμε τα αρχαία είναι προφανές ότι πάσχει αφού, παρά τα χρόνια διδασκαλίας, μετά δεν μπορούμε να κατανοήσουμε ούτε μία παράγραφο, όχι από τον Ομηρο που είναι μακρινός αλλά ούτε από τον Πλάτωνα ή τον Αριστοτέλη, ενώ στο εξωτερικό μαθαίνουν σε πολύ λίγο χρόνο να διαβάζουν αρχαιοελληνικά κείμενα. 

 

Ούτε το πότε πρέπει να τα διδασκόμαστε έχει μελετηθεί εμπειρικά. Για το θέμα έχουν εκφραστεί προσωπικά σπουδαίοι φιλόλογοι στο παρελθόν, όπως ο Εμμ. Κριαράς και ο Δ. Μαρωνίτης, αλλά σε ένα διαφορετικό πλαίσιο, όταν το επίδικο ήταν η καθιέρωση της δημοτικής και η απαλλαγή από την εθνικιστική καπηλεία. 

 

Επίσης δεν έχει μελετηθεί κατά πόσον η διδασκαλία των αρχαίων κειμένων από μετάφραση βοήθησε την αρχαιογνωσία και τη συνολική συγκρότηση των μαθητών όταν επιχειρήθηκε για ένα διάστημα. Λέγεται δε ότι το σημαντικό δεν είναι τα αρχαία αλλά τα νοήματα που εξέφρασε η αρχαία ελληνική γλώσσα και αυτά πρέπει να συλλάβουμε με τη νέα ελληνική. Μα δεν υπάρχουν νοήματα χωρίς γλώσσα. Δεν είναι τα νοήματα κάποιες οντότητες σαν τις πλατωνικές ιδέες που αιωρούνται ελεύθερα αναμένοντας να συλληφθούν από τις λέξεις των εκάστοτε γλωσσών. Δεν είναι οι λέξεις σκεύη που γεμίζουν από νοήματα. Τα νοήματα δεν είναι παρά οι χρήσεις των λέξεων σε συγκεκριμένες περιστάσεις. Και πρέπει κανείς να μάθει τις χρήσεις αυτές (γραμματικές, συντακτικές, λογοτεχνικές, επιστημονικές, καθημερινές κτλ.), δηλαδή τη γλώσσα, για να καταλάβει το πλήθος και τις διαφοροποιήσεις των νοημάτων. Η μετάφραση, ακόμη κι όταν είναι προσεκτική, κινδυνεύει να εξομοιώνει υπερβολικά την αρχαία με τη σύγχρονη γλώσσα εξαφανίζοντας με αναχρονισμούς τις διαφορές ή να υπερτονίζει την ξενότητα. Η εξοικείωση με την ίδια τη γλώσσα μάς γνωρίζει και τα νοήματα.

Στη συζήτηση για τα αρχαία και τα θρησκευτικά αναδείχθηκαν για άλλη μία φορά δύο θέματα:

ΠΑΙΔΕΙΑ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Στης κατάληψης τα θρανία

Του ΠΑΣΧΟΥ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ

Έχει ένα δίκιο η ΟΛΜΕ όταν λέει ότι «τα σχολεία χρειάζονται εκπαιδευτικούς κι όχι εισαγγελείς, αστυνομικούς και αυτόκλητους “αγανακτισμένους πολίτες”», αλλά πού να βρουν τα παιδιά τους εκπαιδευτικούς, αφού μόλις άρχισε το σχολικό έτος, εκείνοι απεργούσαν; 

Και άντε τους βρίσκουν τους εκπαιδευτικούς. Τι θα μάθουν από αυτούς; Την τέχνη της παρανομίας, διά των καταλήψεων;

Να σημειώσουμε για όσους συνδικαλιστές δεν το γνωρίζουν, ότι το άρθρο 334 παρ. 3 του ποινικού κώδικα προβλέπει: «Οποιος εισέρχεται παράνομα σε κατάστημα ή χώρο δημόσιας, δημοτικής ή κοινοτικής υπηρεσίας ή νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου ή επιχείρησης κοινής ωφέλειας ή παραμένει στους χώρους αυτούς παρά τη θέληση της υπηρεσίας που τους χρησιμοποιεί, της οποίας τη θέλησή του δηλώνει ο νόμιμος εκπρόσωπος ή ο υπάλληλός της και προκαλεί έτσι διακοπή ή διατάραξη της ομαλής διεξαγωγής της υπηρεσίας, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών».

Το βασικό πρόβλημα της Παιδείας είναι οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των λειτουργών της.

 Αυτοί που δεν ντρέπονται να διδάσκουν το ψεύδος σε νέα παιδιά και στην ελληνική κοινωνία γράφοντας σε ανακοινώσεις ότι οι καταλήψεις νομιμοποιούνται επειδή «αρκετοί μαθητές του λυκείου ψηφίζουν και έχουν όλα τα δικαιώματα του Ελληνα πολίτη» 

Α, ναι; Τι ποσοστό των μαθητών λυκείου έχει συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας του και ψηφίζει; Και με τους μαθητές 12-15 χρόνων του γυμνασίου, που μαθαίνουν από τα τρυφερά τους χρόνια την παρανομία, τι θα γίνει; 

«Οι πραγματικοί δάσκαλοι που είναι φωτεινό ορόσημο», όπως γράφει η ανακοίνωση της ΟΛΜΕ, μπορούν μήπως να εξηγήσουν γιατί είναι αντιπαιδαγωγική η απόφαση κάποιων διευθυντών να μετακινήσουν μαθητές και εκπαιδευτικούς «από σχολεία που βρίσκονται σε κατάληψη σε άλλα γειτονικά, σε απογευματινή βάρδια»; Ας προσέξουμε τον βαθύτατο παραλογισμό που διδάσκεται η νέα γενιά: είναι αντιπαιδαγωγικό να γίνονται μαθήματα, ενώ είναι παιδαγωγικό να μη γίνονται!

ΠΑΙΔΕΙΑ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Mπουρδέλου (πρυτανική) παρθενοραφή

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΝΤΖΟΠΟΥΛΟΥ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Εγγυητές του πολιτεύματος

Toυ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ

Μην απαισιοδοξείτε. Μη σας παίρνει από κάτω. Μη φοβάστε για τη δημοκρατία μας. Αφού άντεξε 39 χρόνια Μεταπολίτευσης, δεν θα πεθάνει ποτέ!

Οι Ελληνες πρέπει να είναι χαμογελαστοί - όχι χάχες. Γαλήνιοι, αλλά όχι νυσταλέοι. Σκεπτικοί, αλλά όχι συνοφρυωμένοι. Την όψη του Απόλλωνα να έχουμε (οι άνδρες) και της δορυφόρου Αθηνάς (τα θήλεα). Τοιουτοτρόπως, αν δηλαδή αντλούμε εσωτερική δύναμη από την έκφραση του προσώπου μας, δεν πρόκειται να καταβληθούμε από τις αυξανόμενες αντιξοότητες του μνημονιακού βίου. Η φάτσα μας θα μπορεί να κρατάει τον ρυθμό των συναισθημάτων μας. Παλιό κόλπο και πιάνει σχεδόν πάντα.

Είναι γεγονός ότι η ακύρωση του διορισμού του Χρηστάκη Παπουτσή στην Παγκόσμια Τράπεζα προκάλεσε ένα ρίγος ανατριχίλας στον δημοκρατικά ευαισθητοποιημένο εθνικό οργανισμό. «Θα αντέξει άραγε ο πλανήτης τέτοιο πλήγμα; Θα επιβιώσει η Παγκόσμια Τράπεζα έπειτα από την απώλεια των ανεκτίμητων υπηρεσιών που θα της πρόσφερε ο ακρότατα επιτυχημένος υπουργός, πασόκος, ΕΦΕΕτζής; Ο μη διορισμός του δεν συνιστά μια ευθεία αμφισβήτηση των θεσμών;» 

 Εύλογες ήταν οι απορίες που έρχονταν αθέλητα στους νόες των αγωνιούντων συμπολιτών μας.  

Κλυδωνίστηκε η ναυς στον οίνοπα πόντο, στην παραλία μπροστά από το μυκονιάτικο στέκι όπου άδει ο Ρέμος. Ωστόσο, άντεξε. Βάσταξε γερά ο δυτικός πολιτισμός.

«Ναι, η Δύση κράτησε ψηλά τον πήχη της δημοκρατίας. Εδώ τι θα γίνει; Ολόκληρες εμπρηστικές αναρτήσεις έχομεν στο διαδίκτυο!» εξανίσταται ο μέσος πολιτικός άνδρας και απορεί συνάμα. 

Φευ, έχει δίκιο. Το να κάνεις μια εμπρηστική ανάρτηση στο ίντερνετ είναι μια σύνθετη διαδικασία. Προϋποθέτει τεράστιο επιτελείο άρτιων εκπαιδευμένων προσώπων, που υποχρεούνται να δαπανήσουν χιλιάδες εργατοώρες και εκατομμύρια ευρώ για να το επιτύχουν. Μην ακούτε τις φαρμακόγλωσσες που ισχυρίζονται ότι άρθρο στο ίντερνετ μπορεί να ανεβάσει μέσα σε δευτερόλεπτα μια άφραγκη και αναλφάβητη ρέγκα, η οποία θα έχει στην κατοχή της έναν υπολογιστή-κακαρούτα και θα διαθέτει στοιχειώδη πρόσβαση στον παγκόσμιο ιστό. Αυτά είναι ψέματα των κύκλων της ανωμαλίας, που ευθύνονται για την ακύρωση του διορισμού του Χρηστάκη Παπουτσή στην Παγκόσμια Τράπεζα. Οι ίδιοι παγκόσμιοι συνωμότες είναι εκείνοι που εκτέλεσαν τη δολοφονία προσωπικότητας του Τάσου Μαντέλη (έπαιρνε, λένε, λεφτά από τη Siemens) και θάμπωσαν το ατόφιο χρυσάφι της υστεροφημίας του Θόδωρου Τσουκάτου.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Τα «θηρία» και ο Ελλην υπουργός Αμυνας

Tου ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ

Ο πρόσφατος (16.9) δωδεκαπλός φόνος στο ναύσταθμο της Ουάσιγκτον, στην καρδιά του αμερικανικού κράτους, δείχνει ότι ο Ομπάμα έχει χάσει, μεταξύ όλων των άλλων, και το παιχνίδι ως προς τον έλεγχο των όπλων, προς δόξαν των φανατικών και μισαλλόδοξων, είδος εν αφθονία στις ΗΠΑ.

   

Ομως ο συγκεκριμένος ναύσταθμος (Navy Yard) έχει συνδεθεί άρρηκτα και με στιγμές ελληνικής εθνικής και πολιτισμικής έξαρσης. Ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι.

Το 1943 οι Αμερικανοί είχαν ναυπηγήσει τέσσερα αντιτορπιλικά, που, αφού έβγαλαν πέρα τον πόλεμο, συνέχισαν στην Κορέα και μετά τα κληρονόμησε η Ελλάδα στο πλαίσιο της αμερικανικής βοήθειας. Ονομάστηκαν «Λέων», «Πάνθηρ», «Αετός» και «Ιέραξ» και μονολεκτικά «τα θηρία», όχι μόνο λόγω των ονομασιών, αλλά και επειδή έβγαζαν πυκνό καπνό, θυμίζοντας το ομώνυμο τραινάκι της Κηφισιάς και του Λαυρίου.

Τον «Λέοντα» τον ακολουθούσε η φήμη ότι ήταν το «Eldridge», το πλοίο που είχε χρησιμοποιηθεί στο διαβόητο «Πείραμα της Φιλαδέλφειας». Τότε υποτίθεται ότι οι επιστήμονες είχαν, χάρη σε ένα ισχυρότατο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, δημιουργήσει μια τρύπα στο χρόνο (κατ' άλλους, στο νερό) και το πλοίο ολόκληρο είχε εξαφανιστεί από τα μάτια τους, ακόμη και από τα ραντάρ. Επί χρόνια λοιπόν αργότερα, στο Αιγαίο πλέον, διαδιδόταν ότι στο κατάστρωμα και στα ενδότερα του πλοίου συνέβαιναν διάφορα μεταφυσικά και παραψυχολογικά φαινόμενα. Πάντως, το διακριτικό στο πηλήκιο των ναυτών, «Π.Ν. ΛΕΩΝ», δεν ήθελε πολύ η σατανική πένα του Μποστ να μετατρέψει σε «ΠΕΙΝΑΛΕΩΝ».

Τα τέσσερα σαράβαλα, αφού έκαναν άπειρες ρουτινιάρικες περιπολίες, κατέληξαν είτε να βυθιστούν ως στόχοι για βολές του Ναυτικού («Ιέραξ», «Πάνθηρ»), είτε να πάνε για παλιοσίδερα (ο «Λέων», κατά μια φήμη μάλιστα, σε τούρκικο διαλυτήριο). 

Απέμεινε ο «Αετός», που τον επιστρέψαμε στους Αμερικανούς και περί το 1992 κάποιοι τον είδαν στη βάση της Σούδας και αργότερα κάποιοι άλλοι στο ναύσταθμο της Ουάσιγκτον.

Στην Ουάσιγκτον λοιπόν έφτασε αργότερα για επίσημη επίσκεψη Ελληνας υπουργός Αμυνας. Ο συγκεκριμένος είχε το χαρακτηριστικό ότι, όταν ήταν έτοιμος να εκστομίσει κάτι βαθυστόχαστο, σήκωνε ψηλά το κεφάλι, τέντωνε το λαιμό και εξετόξευε τη μεγαλύτερη κοινοτοπία. Για όσους έβλεπαν «Μάπετ σόου», θύμιζε ακριβώς μια από τις δεύτερες φιγούρες, τον Σαμ τον Αμερικάνικο Αετό.

Πήγαν λοιπόν οι Αμερικανοί καραβανάδες για ξενάγηση τον τρισχιλιετή Ελληνα στο ναύσταθμο του ποταμού Πότομακ. Κάποια στιγμή αυτός διακρίνει την επιγραφή «Αετός» και τινάζεται. Ενθουσιασμένος λέει στους Αμερικανούς ότι πρέπει να μας ξαναδώσουν πίσω το πλοίο, γιατί έχει συνδεθεί με την πολιτιστική μας κληρονομιά, αφού σ' αυτό έχει γυριστεί μια πολύ σημαντική ελληνική ταινία.

Οι παρατρεχάμενοι άρχισαν να κοιτάνε αλλού και να σφυρίζουν αδιάφορα, γιατί η ταινία ήταν βεβαίως «Η Αλίκη στο Ναυτικό».